یعنی چه؟

به گزارش سرویس سیاسی تابناک، “اعطای اختیارات دولت به استانداران” در همه دولت های بعد از انقلاب کم و بیش سابقه و تکرار شده است، عملا واقعیت این است که این سخنان زییا و به ظاهر کارشناسانه “تعارفی” بیش نبوده است و این تعارف البته هیچ گاه جدی نبوده است، چرا؟ چون عملا هیچ وقت این وعده

به گزارش سرویس سیاسی تابناک، “اعطای اختیارات دولت به استانداران” در همه دولت های بعد از انقلاب کم و بیش سابقه و تکرار شده است، عملا واقعیت این است که این سخنان زییا و به ظاهر کارشناسانه “تعارفی” بیش نبوده است و این تعارف البته هیچ گاه جدی نبوده است، چرا؟ چون عملا هیچ وقت این وعده اجرایی نشده است، چه کسانی باید این تعارف رو جدی می گرفتند ؟ پاسخ مشخص است: استانداران! اما تیپ معمول استانداران اصولا علاقه ای به این نقش آفرینی ندارند، چرا؟!

استانداران دوست دارند دوران کم چالشی را سپری کنند، معمولا برای اکثر این مردان پا به سن گذاشته، امنیت و بی چالش بودن استان، مهمتر از هر جیز، حتی توسعه است، استانداران معمولا مدیران ثابت و متوسط الحالی هستند که بیش از هرچیز “معتمد” هستند، مدیرانی که “کارآمدی” اولویت انتخاب آنها نیست، مدیرانی در آستانه سالمندی که محافظه کاری و تداوم حضور در قدرت و مسئولیت جزیی از ذات و کارکرد آنان شده است، مدیرانی که البته انگیزه سیاسی و البته مسیری مشخص برای رفتن به مدارج بالاتر قدرت ندارند، کدام استانداری موفقی را می شناسید که مثلا احزاب و گروههای بخاطر کارآمدی و رشد ناگهانی و کیفی یک استان، به او پیشنهاد ریاست جمهوری داده باشند؟ سیاستمداران حرفه ای دنیا، اتفاقا همه از مدیریت و راهبری یک استان یا شهر رشد سیاسی خود را شروع کرده اند.

ادامه خبر: نقاط ضعف و قوت ایده جدید دکتر پزشکیان/«هر استان باید یک رئیس‌جمهور داشته باشد» یعنی چه؟