خداحافظی هافبک سابق پرسپولیس از هواداران تیم آبی

به گزارش “ورزش سه”، همین چند سال پیش بود که لیگ برتر ایران با ظهور بازیکنی آینده‌دار همراه بود. محمدمهدی مهدی خانی به لطف درخشش در شهرخودرو که زیر نظر یحیی گل‌محمدی بالانشین جدول رده‌بندی بود در فوتبال ایران چهره شد و خیلی زود توانست لژیونر شدن را هم تجربه کند. او حتی پیراهن پرسپولیس را هم پوشید و با این تیم قهرمانی لیگ برتر را کسب کرد اما در ادامه اتفاقات متفاوتی برایش رخ داد تا اینکه ترجیح داد امسال به لیگ یک برود. برای بررسی بیشتر شرایط این بازیکن خبرنگار ما به سراغ او رفت و گفت‌وگوی مفصلی انجام داد که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:

* همین ابتدا از وضعیت فعلی‌ات شروع کنیم. چه شد که امسال به داماش رفتی؟
از سن ۱۸ سالگی وارد لیگ برتر شدم. کارم را با پدیده شروع کردم و از آنجا به کرواسی رفتم. در ادامه به پرسپولیس آمدم و سپس به هوادار رفتم. فصل پیش همان ابتدای فصل از ناحیه مچ پا دچار یک مصدومیت کهنه شدم. ابتدای فصل تصمیم گرفتم عمل کنم و به همین دلیل تا نیم فصل نتوانستم بازی کنم. در نیم فصل هم منتظر پیشنهاد لیگ برتری بودم اما آنچه به دستم رسید را یا خودم ترجیح دادم رد کنم و یا اینکه در لحظه آخر اوکی نشد. این شد که یک سال بازی نکردم اما از ابتدای امسال تصمیم گرفتم هر طور شده به میادین برگردم. حمید خان درخشان چون از قبل من را می‌شناختند برای حضورم در داماش پیشنهاد دادند و قبول کردم.

* اوضاع در داماش چطور بود؟
داماش واقعا تیم خوبی است. در درجه اول و بیشتر از هر چیزی تماشاگران فوق العاده‌ای دارد. منتها شرایط برای تیم خوب پیش نرفت. از مسائل مالی گرفته تا دیگر اتفاقاتی که افتاد اصلا خوب نبود. واقعیت این است که همه بازیکنان از جان و دل تلاش کردند و دست داشتند به بهبود اوضاع تیم کمک کنند اما شرایط واقعا سخت بود. جا دارد از زحمات آقای حمید درخشان و آقای عبدی مالک باشگاه تشکر کنم که به من اعتماد و محبت داشتند.

* ظاهرا با محمد شریفی هم‌سرنوشت هستی و همه جا با هم هستید.
من و محمد از تیم‌های ملی جوانان و امید همدیگر را می‌شناسیم. من و محمد دوستان خیلی خوبی برای همدیگر هستیم. در پرسپولیس هم روزهای خوبی داشتیم و در داماش هم خاطرات مشترکی زیادی با یکدیگر ساختیم. امیدوارم در ادامه فصل هم بهترین اتفاق برایمان رقم بخورد.

* تو توانستی در جام جهانی جوانان گل بزنی و به لطف این گل تیم ایران بعد از حدود ۲۰ سال در این تورنمنت به برد دست پیدا کرد. از طرفی تاثیرگذارترین بازیکن تیم ملی امید هم بودی. درباره درخششت در آن مقاطع صحبت کن.
روزهای خیلی خوبی داشتیم، ولی امیدوارم همه بچه‌هایی که در آن مقطع هم‌تیمی بودیم را در سطح اول فوتبال ایران ببینم. همه بازیکنان خوبی بودیم و می‌توانستیم یک نسل قوی را بسازیم. آن سال با آقای پیروانی توانستیم بعد از ۲۴ سال به جام جهانی صعود کنیم و آنجا رکوردهای جالبی داشتیم. مثلا بعد از ۵۰ سال تیم ایران توانست کاستاریکا را شکست دهد که من هم در آن بازی گل زدم. در تیم ملی امید هم با امیرحسین پیروانی، حمید استیلی، فرهاد مجیدی و مرحوم کرانچار کار کردم و توانستم بیشترین تعداد بازی را داشته باشم.

* برنامه‌ات برای ادامه فصل چیست؟
به صورت قانونی از داماش جدا شده‌ام و در حال حاضر از تیم‌های مطرح لیگ یک پیشنهاد دارم. فرصت کافی برای بررسی آنها دارم. امیدوارم که بتوانم بهترین تصمیم را بگیرم.

* شاید جذاب‌ترین اتفاق فوتبالت لژیونر شدنت بود. چه شد که به کرواسی رفتی و چرا برگشتی؟
حدودا ۲۱ ساله بودم که به واراژدین کرواسی ترنسفر شدم. بعد از درخشش در شهرخودرو و تیم ملی جوانان بود که برانکو روی شناختی که از من داشت مرا برای پرسپولیس می‌خواست، اما خودش در پرسپولیس نماند و من را برای واراژدین تیم شهر خودش پیشنهاد داد. من به کرواسی رفتم و سرمربی وقت هم از من خوشش آمد. با چند مربی خوب کروات توانستم کار کنم که لوکا بوناچیچ یکی از آنها بود. هدفم این بود که به صورت قرضی به لیگ برتر برگردم و در ابتدا هم قرار بود به گل گهر بروم تا اینکه پیشنهاد پرسپولیس آمد و رضایتنامه من را گرفت و به این تیم آمدم.

* جدایی‌ات از پرسپولیس دلیل خاصی داشت؟
قراردادم در حالی با پرسپولیس تمام شد که در سال دوم حضورم با یک مصدومیت مواجه شدم و خیلی کم به من بازی رسید و در نهایت تصمیم گرفتم به هوادار بروم تا اینکه آن مصدومیت مچ پا پیش آمد و اتفاقات بعدی رخ داد.

* صحبت پایانی.
به عنوان بازیکنی که در سن پایین بالا و پایین فوتبال را دیدم آرزو می‌کنم همیشه بهترین اتفاقات برای فوتبالیست‌ها رقم بخورد. جا دارد از هواداران داماش، بازیکنان و مربیان این تیم به خاطر تمام محبتی که در این مدت نسبت به من داشتند تشکر کنم. خاطرات خوبم در این تیم را فراموش نمی‌کنم و برای داماش آرزوی موفقیت دارم.