مصائب بود و نبود VAR در فوتبال ایران

دوربین اختصاصی می‌خواهد که ما نداریم. معمولا صدا و سیما با شش تا۱۰دوربین بازی‌هاراپوشش می‎دهد.وقتی صحنه مشکوکی رقم می‌خورد داور ناگزیر است کنار زمین بیاید و همان بازپخش را ببیند، با همان زاویه‌ای که یک بیننده عادی هم در اختیار دارد. تصویر جدیدی نیست بنابراین اشتباهات به شدت زیاد می‎شود.ماباید این اشتباهات راکم کنیم.

باید به هر شکل ممکن دوربین‎های اختصاصی را وارد ایران کنیم. کسی نمی‌تواند بگوید ما نصف تجهیزات را آورده‌ایم اما نصف دیگر را به دلیل تحریم نمی‌توانیم بیاوریم. به هرحال ما دستگاه اصلی را نداریم. اتاق VAR نباید اتاق فریب داوران شود. حتی در اتاق VAR هم اشتباهات داوری رخ می‎دهد. داور وسطی که به مانتیور مراجعه می‎کند تحت هر شرایطی تصمیم خود را عوض می‎کند. اصلا شاید تصمیم قبلی او درست بود اما وقتی کنار زمین می‎آید و فیلم بازپخش شده را می‎بیند حتما باید تصمیم خود را عوض کند. نمی‎دانم چرا آنها با مشاهده فیلم بازپخش، خود را ملزم به تغییر تصمیم قبلی خود می‎دانند. همین اشتباهات مهلک را رقم می‎زند. ما باید فکری به حال این معضلات کنیم. چون حرفه‎ای نیستیم مشکل از در و دیوار برای‌ ما می‌بارد. الان به‌جز یکی دو باشگاه هیچ باشگاهی استادیوم ندارد. همه از استادیوم‎های اجاره‎ای متعلق به وزارت ورزش و دولت استفاده می‎کنند.

حالا نهادها باید با افزایش اجاره بهای استادیوم‎ها اقدام به خریداری تجهیزات کنند. با این تعداد دستگاه‎هایی که الان در ایران وجود دارد عدالت در فوتبال برقرار نمی‎شود.