اولین جت جنگنده مافوق صوت جهان چه بود؟

ساخت یک موتور جت مافوق صوت عملیاتی چیزی کمتر از یک شاهکار تکنولوژیکی نبود. این موتور نه تنها به عنوان سنگ بنایی برای رسیدن به آسمان عمل کرد بلکه پیش درآمدی بر نسل جدیدی از هواپیماهای جنگنده نیز شد. قبل از جنگ ویتنام، اکثر هواپیماهای افسانه ای ارتش ایالات متحده دارای موتورهای پروانه ای بودند. این رویه در سال ۱۹۵۳ تغییر کرد: زمانی که نمونه اولیه YF-100A اولین پرواز خود را انجام داد. شرکت هواپیماسازی North American از عملکرد F-86 Saber و تسلط آن بر آسمان در طول جنگ کره بسیار خوشش آمد، تا جایی که میراث آن را با اولین جت مافوق صوت جهان دنبال کرد: F-100 Super Sabre.

شرکت هواپیماسازی North American در مجموع ۲,۲۹۴ فروند F-100 تولید کرد و از این تعداد، ۱,۲۷۴ فروند از نوع F-100D بود که پیشرفته ترین و محبوب ترین نسخه این هواپیما بود. این نسخه همراه با خلبان خودکار مافوق صوت عرضه شد. اولین F-100D در ژانویه ۱۹۵۶ پرواز کرد و تحویل به نیروی هوایی در پاییز همان سال آغاز شد.

ایالات متحده از F-100D برای پشتیبانی زمینی، نابود کردن پل ها و سایر اهداف ارزشمند استفاده نی کرد. در حالی که Super Sabre به سختی دیوار صوتی را می شکست، راه را برای جت های جنگنده دیگری هموار کرد که قادر به پرواز دو برابر سرعت صوت و سایر هواپیماهایی بود که سرعتشان بیش از ۳ ماخ بود.

F-100D Super Saber با موتور Pratt & Whitney J57-P-21 ساخته شد که با فعال کردن پس سوز ۱۶,۰۰۰ پوند پیشرانه تولید می کرد. این قدرت پیشرانه به آن حداکثر سرعت ۱,۴۸۳ کیلومتر در ساعت – سریعتر از هر جت جنگنده پیش از خود- را می داد. در ابتدای جنگ ویتنام، خلبانان آمریکایی در درجه اول باید نگران MiG-17 ها بودند که در مقایسه با چیزی مانند Super Saber به طرز چشمگیری قدیمی تر بودند. MiG-17 یک هواپیمای مادون صوت بود که فقط می توانست به سرعت ۱,۱۴۴ کیلومتر در ساعت برسد. این در حالی است که سرعت صوت تقریباً ۱,۲۱۸ کیلومتر در ساعت است. مسلماً در نبردهای هوایی سرعت همه چیز نیست، اما کم اثر هم نیست. با این حال، MiG-17 در درجه اول مجهز به توپ بود.

MiG-17 می توانست بمب پرتاب کند، اما این موضوع چندان برای نبرد هوا به هوا مفید نبود. از سوی دیگر، با وجود هوا به زمین بودن، F-100D می‌توانست موشک‌های هوا به هوای ساید وایندر شلیک کرده و در این زمینه از میگ-۱۷ پیشی می گرفت. برای کاهش تلفات، نیروهای ویتنام شمالی فقط در ایده آل ترین شرایط به هواپیماهای دشمن حمله می کردند، از جمله هواپیماهای بارگیری شده برای مأموریت های بمباران، هواپیماهای آسیب دیده یا جت های با سوخت باقیمانده اندک.

MiG-21، قدیمی‌ترین جت جنگنده که هنوز در خدمت است، با ورود به جنگ ویتنام در سال ۱۹۶۶ اوضاع را تغییر داد و به شدت برای ایالات متحده دردسرساز شد. میگ-۲۱ نه تنها می‌توانست با سرعت مافوق صوت، سریع‌تر از F-100D پرواز کند، بلکه ویتنامی‌ها می‌توانستند آن را به موشک‌های هوا به هوای فروسرخ K-13 مسلح کنند که شانس آن را در برابر جنگنده‌های آمریکایی افزایش می داد.

مقایسه میگ-۳۱ و میگ-۳۵؛ کدام جنگنده نسل چهارمی روسی بهتر است؟