نیمار در استقلال یا پرسپولیس؟

فرض کنید نیمار، ستاره بی‌بدیل فوتبال برزیل که اکنون در الهلال عربستان بازی می‌کند، در یکی از دو باشگاه پرطرفدار ایران، یعنی پرسپولیس یا استقلال، عضویت داشت.

به گزارش «شایانیوز» به نقل از طرفداری؛ با توجه به سابقه مصدومیت‌های متوالی او و انتقادات اهالی فوتبال از جمله برزیلی‌ها به این غیبت‌ها و البته و نقش پررنگش در تبلیغات و جذب هواداران، چگونه این باشگاه‌ها به چالش‌های احتمالی مدیریت او پاسخ می‌دادند؟

نیمار در قلب تهران؛ محبوبیتی فراتر از فوتبال

حضور نیمار در پرسپولیس یا استقلال می‌توانست فوتبال ایران را متحول کند. با سابقه درخشان او در تیم‌های بزرگی همچون بارسلونا و پاری‌سن‌ژرمن، نیمار نه تنها در زمین، بلکه در عرصه تبلیغات، فروش پیراهن (که البته در ایران در انحصار باشگاه‌ها نیست) و جلب توجه رسانه‌ها نیز تاثیرگذار است. ابن نکته را هم در نظر بگیرید که به خاطر حضور نیمار در ایران، احتمالا شاهد آمدن ستاره‌های زیادی به لیگ ایران خواهیم بود اما یک چالش بزرگ در راه نیمار وجود داشت: مصدومیت‌های پیاپی او.

واکنش باشگاه‌ها به مصدومیت‌های یک ستاره

پرسپولیس و استقلال، با هوادارانی که خواستار عملکرد بی‌نقص در هر بازی هستند، باید تعادل میان حمایت از نیمار و نتایج تیمی را برقرار کنند. احتمالاً حضور یک ستاره مصدوم در لیست تیم باعث انتقادهایی از سوی هواداران می‌شد که انتظار داشتند نیمار در تمام بازی‌ها بدرخشد.

حضور نیمار روی نیمکت؛ تبلیغات یا چالش؟

نیمار حتی در زمان مصدومیت، جذابیت تبلیغاتی بالایی دارد. پرسپولیس و استقلال می‌توانستند از این ویژگی برای جذب اسپانسرهای جدید و تقویت جایگاه مالی خود بهره ببرند. با این فرض که نیمار در یکی از دو باشگاه بزرگ پایتخت عضویت دارد، تمرین‌ها و بازی‌های رسمی او مملو از تماشاگران می‌شد و کنترل این جمعیت که از سراسر ایران می‌خواهند نیمار را از نزدیک تماشا کنند، فوق‌العاده چالش برانگیز بود اما در ایران، انتقادها به سرعت جای حمایت را می‌گیرند و غیبت یک بازیکن ستاره می‌توانست فضای تیم را تحت تأثیر قرار دهد.

تصمیم‌گیری در مورد فروش یا حفظ نیمار

در صورت تداوم مصدومیت‌ها، باشگاه‌ها با چالش بزرگی روبرو می‌شدند. آیا نیمار را به خاطر هزینه‌های بالای درمان و دستمزد آزاد می‌کردند یا به خاطر ارزش تجاری و محبوبیتش، او را حفظ می‌کردند؟ هواداران پرسپولیس و استقلال به شدت احساسی هستند. برخی از آن‌ها ممکن بود نیمار را به خاطر محبوبیتش حمایت کنند و برخی دیگر، با انتقاد از هزینه‌های بالای حضور او، خواستار جایگزینی با بازیکنان بومی و آماده می‌شدند. نیمار می‌توانست عامل تقویت فوتبال ایران شود، اما نحوه مدیریت این فرصت به توانایی باشگاه‌ها در تعامل با هواداران و رسانه‌ها بستگی داشت.