واژیر: مدال المپیک نقطه اوج من در شیرجه است/ هدف بزرگم سختی‌های کانادا را کمرنگ می‌کند

در گفت‌وگو با آنا

ملی‌پوش شیرجه گفت: هدف بزرگی در سر دارم که سختی‌های زندگی در کانادا را برایم کمرنگ‌تر می‌کند. 

به گزارش خبرگزاری آنا، شیرجه ایران با سام واژیر دیگر در سایه موفقیت‌های ملی‌پوشان واترپلو و شنا نیست. واژیر با استعداد ناب ایرانی خود در نوجوانی مدال‌های بین‌المللی را به ویترین افتخارات شیرجه فدراسیون اضافه می‌کند، اگرچه او در ابتدای راه است و دستاورد‌های بزرگی پیش رو دارد، اما هدف مهم او شکستن طلسم کسب سهمیه برای رشته ورزشی شیرجه است تا ایران هم در مهم‌ترین آوردگاه ورزش جهان در این رشته نماینده داشته باشد. او رقبایی بزرگ برای ثبت مدال‌های جهانی دارد، اما انگیزه بالای این نوجوان ایرانی که مدتی است در کانادا تمرینات را دنبال می‌کند، می‌تواند راهگشای ثبت اتفاقاتی تاریخی شود که مشابه آن را رقم زده است. او گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا داشته که در ادامه می‌خوانید:   

آنا: از چه زمانی ورزش شنا و شیرجه را آغاز کردی؟

 از ۴ سالگی با ورزش ژیمناستیک ورزش را شروع کردم و در ۵ سالگی شنا و ژیمناستیک را با هم  ادامه دادم. از ۶ سالگی وارد ورزش شیرجه شدم، چون در آن سن درک درستی از انتخاب رشته ورزشی نداشتم به پیشنهاد مربی شنای خود و علاقه پدرم به ورزش شیرجه، وارد این رشته ورزشی هم شدم و آموزش می‌دیدم و خیلی زود در این ورزش پیشرفت کردم. من در ۶ سالگی همزمان سه رشته ورزشی را به طور حرفه‌ای ادامه می‌دادم و در هر سه موفق ظاهر شده بودم ولی در نهایت در ۹ سالگی با پدرم تصمیم گرفتیم من به طور حرفه‌ای شیرجه را ادامه دهم.

آنا: چگونه به تیم ملی رسیدی؟

 من در ۹ سالگی در مسابقات کشوری شرکت کردم و به مقام اول و امتیاز ورود به تیم ملی رسیدم. به عنوان کوچکترین عضو وارد تیم ملی شدم و وقتی این تیم برای مسابقات آسیایی به هند اعزام شد، من هم همراهشان رفتم و دو مدال برنز در تخته یک متر و سه متر کسب کردم ولی چون سنم هنوز به حد نصاب شرکت در مسابقات نرسیده بود مسئولان برگزاری مدال‌ها را به من ندادند. 

آنا: چه موفقیت‌های کسب کردی و صاحب چه عناوین و مدال‌هایی شدی؟

 من هر سال در همه مسابقات کشوری شرکت می‌کردم و اغلب اوقات مقام اول و مدال طلا را به دست می‌آوردم. بعد از ۱۳ سالگی همیشه با بزرگسالان مسابقه می‌دادم و دو سال آخری که در ایران بودم با کسب ۵ مدال طلا پدیده مسابقات شیرجه کشوری شناخته شدم. در مسابقات بزرگسالان آسیایی ۲۰۲۴ در چین ۴ مدال برنز آوردم. دو مدال برای شیرجه هماهنگ و دو مدال انفرادی که برای اولین بار در ایران بود یک شیرجه رو مدال انفرادی بزرگسالان آسیایی را در این مسابقات کسب کرده است.

آنا: چه شد که برای ادامه تحصیل و ورزش به کانادا رفتی؟

من برای اینکه به آرزوم که مدال المپیک هست برسم و برای پیشرفت در رشته شیرجه با ویزای تحصیلی به کانادا مهاجرت کردم و در حال حاضر هم درس می‌خوانم و هم ورزشم را به طور حرفه‌ای با مربی چینی کانادایی‌ام ادامه می‌دهم.

آنا: وضعیت دریافت اسکولارشیپ یا همان بورسیه تحصیلی‌ ات به کجا رسید؟

متاسفانه با بورسیه تحصیلی و ورزشی‌ام موافقت نشد و گفتند که به زیر ۱۸ سال بورسیه تعلق نمی‌گیرد. من با هزینه شخصی پدرم در اینجا زندگی و تحصیل می‌کنم و برای شرکت در مسابقات بزرگ فدراسیون حمایتم می‌کند، چون در کانادا برای شرکت در هر مسابقاتی هزینه زیادی باید پرداخت کنیم.

آنا: شما امید کسب سهمیه ایران برای المپیک L A یا همان لس آنجلس هستی. در کدام مسابقات باید حضور داشته باشی تا بتوانی موفق به کسب سهمیه شوی؟

برای کسب سهمیه المپیک باید هر سال در مسابقات بزرگ بین‌المللی شرکت کنید تا شناخته شده باشید و بتوانید برای ورودی المپیک امتیاز لازم را کسب کنید. در این زمینه فدراسیون حمایت کافی را انجام می‌دهد و مراتب حضورم را فراهم می‌کند.

آنا: میزان آمادگی و انگیزه شما برای تصاحب سهمیه المپیک در چه سطحی است؟

من با انگیزه و علاقه زیاد به تمریناتم به طور جدی ادامه می‌دهم و با برنامه ریزی و تمرینات مستمری که مربی‌ام برایم در نظر گرفته پیش می‌روم تا به امید خدا به مدال المپیک برسم، چون من دیگر به سهمیه فکر نمی‌کنم بلکه این توانایی را در خود می‌بینم که به مدال المپیک فکر کنم. 

آنا: به عنوان یک الگوی ورزشی، دوری از خانواده برای رسیدن به هدفی بزرگ چه سختی‌هایی دارد؟

 واقعا قابل وصف نیست. دوری از خانواده خیلی برایم سخت است. هم برای من هم برای پدر و مادرم، اما ما هدف بزرگی در سر دارم که سختی‌ها را برایم کمرنگ‌تر می‌کند. 

آنا: نقطه اوج ورزش شیرجه را کجا می‌دانی؟

 فقط فقط مدال المپیک؛ من آرزو دارم در المپیک‌های زیادی شرکت کنم و پرچم کشور عزیزم ایران رو به اهتزاز در بیاورم و دل هموطنانم را شاد کنم. چون احساس می‌کنم هموطنانم لایق این شادی‌ها هستند. در پایان تشکر می‌کنم از حمایت‌های فدراسیون به خصوص آقای رضوانی رئیس فدراسیون و قول می‌دهم با حمایت‌های بیشتر فدراسیون بتوانم اتفاقات بزرگ‌تری از کسب سهمیه المپیک را ثبت کنم.  تشکر می‌کنم از همه مربیان که در این سال‌ها کنارم بودند و من را با تمام عشق و علاقه آموزش دادند و یک تشکر ویژه هم کنم از پدر و مادرم که با همه سختی‌ها و دوری باز هم من را برای رسیدن به اهدافم حمایت می‌کنند و پشتیبانم هستند.