بهترین فیلم های مستند با طول بیش از سه ساعت

ژانر وسترن همیشه مترادف با روایت های وسیعی بوده که مخاطب را ساعت ها مجذوب خود می کنند. برخی از بهترین فیلم‌های وسترن دارای فیلم‌برداری فوق العاده، تنش آرام سوز، و داستان‌گویی ماندگار هستند که نمی‌توان آن‌ها را در یک زمان معمولی ۹۰ دقیقه‌ای خلاصه کرد. چه یک شاهکار تامل برانگیز باشد یا یک نبرد انفجاری و حماسی، وسترن های بیش از سه ساعت به طور کلی به این معنی هستند که باید همگی به آن ها توجه کنند. در ادامه این مطلب شما را با ۱۰ مورد از بهترین فیلم های وسترن آشنا می کنیم که بیش از سه ساعت طول دارند.

بهترین فیلم های وسترن با طول بیش از ۳ ساعت

• ۱۰- Heaven’s Gate (۱۹۸۰)
• ۹- Wyatt Earp (۱۹۹۴)
• ۸- Giant (۱۹۵۴)
• ۷- Horizon: An American Saga (۲۰۲۴)
• ۶- Oklahoma! (۱۹۹۹)
• ۵- The Hateful Eight (۲۰۱۵)
• ۴- The New Land (۱۹۷۲)
• ۳- Dances With Wolves (۱۹۹۰)
• ۲- Lonesome Dove (۱۹۸۹)
• ۱- The Good, The Bad, And The Ugly (۱۹۶۶)

۱۰- Heaven’s Gate (۱۹۸۰)

۲۱۹ دقیقه

دروازه بهشت ساخته کارگردان مشهور مایکل چیمینو، یکی از جنجالی‌ترین و بدنام‌ترین فیلم‌های دوران حرفه‌ای اوست. داستان فیلم تا حدودی بر اساس جنگ جانسون کانتی است که در دهه ۱۸۹۰ در وایومینگ اتفاق می افتد و مناقشه بین نخبگان ملاک ثروتمند و مهاجران اروپایی را در داستانی حماسی از درگیری های طبقاتی، انعطاف پذیری و مقاومت شدید در برابر استبداد روایت می کند. کریس کریستوفرسون در نقش یک مارشال ثروتمند بازی می کند که به مهاجران در نبرد حماسی شان کمک می کند، جنگی که از ابتدا تا انتها مملو از بی رحمی و خونریزی است.

فرایند تولید دروازه بهشت، به شکلی مشهور، ​​با فاجعه‌ها و جنجال‌هایی همراه بود، با اتفاقات ناخوشایند متعدد، افزایش هزینه های هنگفت، صحنه‌هایی که نیاز به فیلم‌برداری مجدد داشتند، و شایعاتی درباره فرآیند فیلمبرداری ضعیف و همراه با نارضایتی. این فیلم تقریباً چهار برابر بودجه اولیه خود هزینه داشت که توضیحی برای فیلمبرداری های بیشتر و طول بی سابقه فیلم و ۲۱۹ دقیقه ای آن است. اگرچه در زمان اکران، این فیلم به طور گسترده مورد انتقاد منتقدان قرار گرفت، اما در سال‌های اخیر مقبولیت بیشتری از نظر منتقدان پیدا کرده است.

۹- Wyatt Earp (1994)

۱۹۱ دقیقه

در یکی از بهترین کارگردانی های لارنس کاسدان، وایت ایرپ، کوین کاستنر به طرز ماهرانه‌ای نقش شخصیت اصلی داستان، یکی از بدنام‌ترین و افسانه‌ای‌ترین چهره‌های تاریخ وسترن آمریکا را به تصویر می‌کشد. این فیلم داستان سال‌های اولیه زندگی او به عنوان یک کشاورز جوان آیوایی تا تبدیل شدن به یک مرد قانون ترسناک و مورد احترام را تا زمان حضورش در تومستون، آریزونا، و درگیری‌هایی که منجر به درگیری مسلحانه در اوکی کورال شد، دنبال می کند. در این فیلم گروه بزرگی از بازیگران حضور دارند که ستارگانی مانند جین هکمن، مارک هارمون، و بیل پولمن در کنار کاستنر در نقش اصلی، را شامل می شود.

در حالی که هیچ کمبودی از وسترن های قوی و درخشان در مورد وایت ایرپ و داک هالیدی وجود ندارد، این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست. در یک زمان ۱۹۱ دقیقه ای، سرعت فیلم در یک سوم اول کمی کند به نظر می رسد در حالی عمیقاً به داستان گذشته و تاریخچه زندگی ایرپ می پردازد. این رویه روایت خالی از لطف نیست، زیرا دیدگاهی منحصر به فرد از این چهره افسانه ای غرب وحشی ارائه می کند، دیدگاهی که دیگر فیلم های مرتبط با این موضوع در کشف آن ناکام مانده اند. بازی بی عیب و نقص کاستنر جذاب و واقع گرایانه است، که آن را به فیلمی طولانی تر با پایانی انفجاری تبدیل می کند که همچنان می تواند تماشاگران را از ابتدا تا پایان مجذوب خود نگه دارد.

۸- Giant (1956)

۲۰۱ دقیقه

در فیلمی که عنوان آن نمادی از مقیاسی بزرگ و حماسی از ابتدا تا پایان است که داستان از طریق آن روایت می‌شود، فیلم غول داستان یک خانواده ثروتمند تگزاسی و آزمایش‌ها و مصیبت‌های آن‌ها را در چندین نسل دنبال می‌کند. در این فیلم بازیگران اسطوره ای مانند الیزابت تیلور، راک هادسون و جیمز دین، در آخرین فیلم خود به عنوان بازیگر نقش اول قبل از مرگ نابهنگامش در یک تصادف رانندگی، بازی می‌کنند. این فیلم داستان ماجراها و مشکلات این خانواده را در طول رونق اکتشاف نفت در تگزاس نشان می دهد و موضوعات بسیاری از جمله نژاد، ثروت و مناسبات اجتماعی خانوادگی را پوشش می دهد.

با مدت زمان چشمگیر ۲۰۱ دقیقه، روایت فیلم طوری است که هرگز احساس نمی‌کنید بیش از حد کشیده شده یا راکد است، زیرا بازیگران ستاره فیلم از همان دقیقه اول صفحه نمایش را در اختیار خود می گیرند. داستان با سرعتی عالی پیش می‌رود و جذابیت متقابل اعضای خانواده نسبت به هم، و همچنین درگیری های آن‌ها با افراد خارجی، تعادلی عالی ایجاد می‌کند که بهترین و بدترین حالت این شخصیت ها را نشان می‌دهد. با فیلمبرداری زیبا، نقد اجتماعی، و بازی‌های جذاب، همه چیز در این فیلم طوری با هم ترکیب می‌شوند تا فیلمی را بیش از سه ساعت طول دارد را طوری روایت کنند که اصلا خسته کننده نیست و انگار بسیار کوتاه تر است.

۷- Horizon: An American Saga (۲۰۲۴)

۱۸۱ دقیقه

به کارگردانی و بازی کوین کاستنر، استعدادهای این بازیگر و کارگردان در پشت و جلوی دوربین در این اثر حماسی در طول سرحدات آمریکا به نمایش گذاشته شده است. کاستنر به ژانر وسترن عشق و ارادت خاصی دارد و این مجموعه حماسی چهار قسمتی را خلق می کند که در قسمت اول آن خانواده ای از مهاجران در حال حرکت به سمت غرب در طول کشور را نشان می دهد که در پس زمینه قبل و بعد از جنگ داخلی رخ می دهد. همانند دیگر شاهکار حماسی وسترن مشهور، او با گرگ ها می رقصد، افق: حماسه آمریکایی نیز مضامین جنگ، درگیری فرهنگی، و مهاجرانی که به مردم بومی و آداب و رسوم آنها حمله می‌کنند را نشان می‌دهد.

زمان روایت سه ساعته این فیلم تنها اولین قسمت از چهار قسمت برنامه ریزی برای این روایت است، بنابراین مقیاس و عظمتی که برای کل مجموعه مورد انتظار است واقعاً در سطحی حماسی است. روایت آرام و سکانس‌های فراگیر و زیبا از منظره‌ های خشن به شکلی بی نقص مکمل اکشن و خطراتی است که مهاجران و شخصیت‌های اصلی هر روز با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. داستان سرایی فیلم نیز حسی واقعی و کامل دارد، نه صرفاً مانند یک قطعه پازل که هنوز تمام نشده است، که برای توسعه شخصیت ها و داستان در بخش اول یه چهارگانه، تلاش خارق العاده ای است.

۶- Oklahoma! (۱۹۹۹)

۱۸۰ دقیقه

دومین و مدرن ترین اقتباس سینمایی از موزیکال فوق العاده ای به همین نام ساخته ریچارد راجرز و اسکار همرستین، اوکلاهما! هیو جکمن را در یکی از اولین نقش های اصلی او دارد. در این فیلم وسترن حماسی، جکمن در نقش گاوچرانی مرموز به نام کرلی مک‌لین بازی می‌کند که سعی دارد محبت دختر یک کشاورز را جلب کند در حالی که تلاش می‌کند یک خواستگار رقیب را از عشق خود دور کند. اگرچه اوکلاهما! یک وسترن معمول تاریک و همراه با هفت تیرکشی فراوان نیست، هنوز هم بسیاری از دوست داشتنی ترین مضامین مانند خانواده، عشق، خیانت و درگیری ها بر سر زمین های کشاورزی را حفظ کرده است.

این فیلم منحصربه‌فرد است و موتیف‌ها و عناصر وسترن را به قالبی موزیکال می‌آورد و به شکلی این کار را انجام می دهد که بسیاری از فیلم‌های دیگر نتوانسته‌اند به آن دست یابند. جکمن بسیار دوست داشتنی ظاهر می شود، روایت قانع کننده و دائما در حال تکامل است و سکانس های موزیکال فیلم همگی به طرز ماهرانه ای طراحی شده اند. عناصر موزیکال همگی طوری هستند که انگار دارند داستان را به پیش می‌برند و نه صرفاً صحنه‌های مستقلی که ماهیت موزیکال فیلم را حفظ می کند، و به همین دلیل است که مدت زمان سه ساعته فیلم بسیار کوتاه‌تر به نظر می‌رسد، اما در زمینه به تصویر کشیدن روایت های پرتنش و پیچیده تر دیگر فیلم ها کمی دچار ضعف است.

۵- The Hateful Eight (۲۰۱۵)

۱۸۷ دقیقه

در فیلمی که مطلقاً کوئنتین تارانتینویی است، هشت نفرت‌انگیز داستان گروهی پیچیده متشکل از هشت شخصیت متفاوت را روایت می کند که برای فرار از یک کولاک بزرگ در خانه‌ای در دوران پس از جنگ داخلی پناه می گیرند. مانند تقریباً تمام فیلم‌های تارانتینو، بازیگران این فیلم مملو از استعدادهای طراز اول هالیوود هستند، از جمله ساموئل ال جکسون، کرت راسل، جنیفر جیسون لی و والتون گوگینز. در شرایطی که خشونت بالا گرفته و غریبه های دمدمی مزاج با هم صحبت کرده و درگیر می شوند، داستان در جنون فرو می رود و رفته رفته درگیری در داخل کلبه به حدی باورنکردنی می رسد.

برای اینکه کمی از مدت زمان و کیفیت این فیلم ایده بگیرید، در سال ۲۰۱۹، نتفلیکس یک مینی سریال توسعه یافته از فیلم را در چهار قسمت سفارش داد. با همه سبک های فیلمسازی معمول تارانتینو، دیالوگ ها تند و تیز و هوشمندانه هستند، همه بازیگران بازی هایی خارق العاده دارند، اکشن داستان انفجاری و به شدت خشن است، و روایت دارای پیچش ها و چرخش های داستانی زیادی است که بیننده را دائماً در حال حدس زدن نگه می دارد. اگرچه این فیلم زمان پخش طولانی اش را مخفی نمی کند، اما میزان طنز، اکشن و خشونتی که تارانتینو توانسته در این داستان ترکیب کند، ارزش تماشا دارد.

۴- The New Land (۱۹۷۲)

۲۰۴ دقیقه

فیلم حماسی سوئدی یان ترول به نام سرزمین جدید، داستان خانواده‌ای از مهاجران سوئدی را دنبال می‌کند که به ایالات متحده سفر می‌کنند و سعی دارند در سرحدات خشن آمریکا زنده مانده و پیشرفت کنند. این فیلم بر اساس دو رمان پایانی، مهاجران (۱۹۵۶) و آخرین نامه به خانه (۱۹۵۹) در مجموعه ای چهار قسمتی درباره این مهاجران فقیر سوئدی ساخته شده است. این فیلم یک بازگویی همراه با احترام و مناسب از رویدادهایی است که به منابع اصلی ادای احترام کرده و کیفیت آن ها را بهبود می بخشد.

مانند بسیاری از فیلم‌های مبتنی بر کتاب، سرعت روایت طبیعی اما کندتر و متفکرانه‌تر که به خوبی از صفحه کتاب به صفحه نمایش ترجمه می‌شود، در زمان پخش ۲۰۴ دقیقه‌ای فیلم مشهود است. این فیلم بر روی مطالعه عمیق شخصیت اعضای خانواده و مناسبات آنها در کنار هم تمرکز می کند، در شرایطی که آنها در یک فضای شاعرانه و وسیع و در داستانی که بسیاری با آن همزاد پنداری می کنند، با سرزمین جدیدشان سازگار می شوند. سرزمین جدید با ظرافت سرخپوستان بومی آمریکا و روابط و پیوندهای تجربی که سعی می شود بین آنها و مهاجران ایجاد شود را به تصویر می کشد.

۳- Dances With Wolves (۱۹۹۰)

۱۸۱ دقیقه

با گرگ‌ها می‌رقصد، فیلمی که کوین کاستنر هم کارگردانی و هم در آن بازی کرد، یکی از بهترین فیلم‌های دوران حرفه‌ای طولانی این بازیگر سرشناس است و فیلمی است که نگاه بینندگان به فیلم‌های بلندتر را تغییر داد. این فیلم به شکلی عمیق رابطه بین یک سرباز دچار بحران شده نیروهای اتحادیه (کاستنر) و رابطه او با یک قبیله محلی از سرخپوستان سیو را بررسی می کند. شخصیت سروان دانبار با بازی کاستنر، به طور کامل درگیر ایده‌آل‌ها و شیوه زندگی بومیان آمریکا می‌شود که جهان‌بینی تنگ نظرانه‌اش را تغییر می‌دهد و او را مجبور به درگیری با همکاران قدیمی اش در ارتش و تضاد فرهنگ‌ها بین زندگی قدیمی و دیدگاه‌های جدیدش می کند.

در حالی که فیلم‌های بیش از سه ساعت ممکن است در عصر مدرن عادی‌تر شده باشند، در سال ۱۹۹۰، هنوز برای فیلم‌های ژانر نسبتاً نادر بود، و Dance with Wolves به خوبی نشان داد که چطور می توان از این زمان طولانی به شکلی موثر و کارآمد استفاده کرد. این فیلم در آن سال، با ۱۲ نامزدی اسکار و هفت جایزه ای که به خانه برد، در مراسم اسکار ستاره اصلی بود و نه تنها در میان تماشاگران، بلکه از نظر منتقدان، نیز به عنوان یک شاهکار مورد استقبال قرار گرفت. تصویر پیچیده و حساس سربازی که آداب و رسوم و فلسفه های قدیمی و ارزشمند را یاد می گیرد به طرز ماهرانه ای ساخته شده بود و سرعت روایت فیلم باعث می شد هر صحنه ای ارزشمند و مهم به نظر برسد.

۲- Lonesome Dove (۱۹۸۹)

۳۸۴ دقیقه (۴ قسمت)

اگرچه از نظر تکنیکی Lonesome Dove به عنوان یک مینی سریال معرفی شده است، اما بر اساس اتفاق نظر در دنیای سینما، این فیلم به درستی به عنوان یک فیلم حماسی با بیش از ۳۸۰ دقیقه روایت شناخته می شود. اپیزودها به شکلی بی نقص با هم ترکیب می شوند و یک داستان منسجم را روایت می کنند که واقعاً به عنوان یک فیلم بهتر از یک سریال اپیزودیک تماشا می شود. این فیلم داستان رابرت دووال و تامی لی جونز را در نقش دو رنجرز تگزاسی دنبال می‌کند که مدت‌هاست بازنشسته شده‌اند و وظیفه هدایت یک گله گاو در طول مرزهای وحشی را بر عهده دارند.

این فیلم با زمان روایتی طولانی و داستان حماسی خود، بسیاری از خرده روایت ها، جزئیات و شخصیت‌هایی را پوشش می‌دهد که کلیت داستان را تشکیل می‌دهند. این فیلم حاوی بسیاری صحنه های فراگیر از مناظر حیرت انگیز و لحظات دلخراش و صمیمی که در مورد حس برادری و رفاقت این دو شخصیت است را به نمایش می گذارد. دووال و جونز هر دو در یکی از موفق‌ترین وسترن‌هایی که تا به حال در تلویزیون به نمایش درآمده، بازی های جاودانه‌ای را ارائه می‌کنند، در حالی که تخمین زده می‌شود که ۲۶ میلیون خانوار به تماشای این فیلم نشستند، عدد کمتر دیده شده ای برای ژانر وسترن در تاریخ سینما و تلویزیون.

۱- The Good, The Bad, And The Ugly (۱۹۶۶)

۱۸۰ دقیقه

خوب، بد، و زشت ساخته سرجیو لئونه با القاب بسیار زیادی، از جمله یکی از بهترین وسترن‌های تمام دوران شناخته می‌شود، فیلمی که به نظر می‌رسید سرنوشتش همان چیزی بود که شد، چه ۵۰ دقیقه چه ۵۰۰ دقیقه. از بسیاری جهات، شاهکار ماندگار این کارگردان مشهور، داستان سه قانون شکن به یک اندازه کاریزماتیک و جذاب را دنبال می کند که به شکل بی عیب و نقصی نقش آن ها را کلینت ایستوود، الی والاش و لی ون کلیف به تصویر کشیده اند. این سه نفر در ماجراجویی های خشونت آمیز و پرفراز و نشب در بیابان، شراکتی آزار دهنده را تشکیل می دهند.

چه به خاطر کارگردانی منحصربه‌فرد لئونه، چه بازی های سه بازیگر نقش های اصلی، چه موسیقی متن متن‌ هیجان‌انگیز انیو موریکونه یا ترکیبی از هر سه، فیلم حتی یک بار هم این احساس را ایجاد نمی‌کند که متوقف شده یا کند و بی رمق پیش می رود. اکشن و داستان فیلم طلسم کننده هستند، و اگرچه به اندازه برخی فیلم های وسترن دیگر طولانی نیست، نسخه توسعه یافته آن ۱۸۰ دقیقه طول دارد و تدوین آن چنان بی نقص است که یکی از بهترین وسترن‌های تاریخ شکل می گیرد. بهترین فیلم‌ها باعث می‌شوند بیننده هیچ‌وقت تمایلی به چک کردن گذشت زمان نداشته باشد، و این فیلمی است که مخاطب را از ابتدا تا یکی از حماسی‌ترین تیراندازی های پایانی یک فیلم، در خود غرق می کند.