۲۴ آبان سال ۱۳۸۰ برای فوتبال ایران در عرصه ملی یادآور خاطره بسیار تلخی است. خاطره بردی که به جرات می‌توان آن را یکی از تلخ‌ترین پیروزی‌های تاریخ فوتبال ایران قلمداد کرد و هنوز هم کسی نمی‌خواهد خیلی به آن روز و نتیجه‌ای که رقم خورد، فکر کند. برد ناکافی ایران که برای صعود به […]
۲۴ آبان سال ۱۳۸۰ برای فوتبال ایران در عرصه ملی یادآور خاطره بسیار تلخی است. خاطره بردی که به جرات می‌توان آن را یکی از تلخ‌ترین پیروزی‌های تاریخ فوتبال ایران قلمداد کرد و هنوز هم کسی نمی‌خواهد خیلی به آن روز و نتیجه‌ای که رقم خورد، فکر کند.
برد ناکافی
ایران که برای صعود به جام جهانی ۲۰۰۲ مجبور به حضور در مرحله پلی‌آف شده بود، پس از شکست دادن امارات باید به مصاف ایرلند می‌رفت و دو بازی رفت و برگشت مقابل این حریف قدرتمند اروپایی انجام می‌داد.
جدال رفت در دوبلین با دو گل به نفع میزبان تمام شد و ۲۴ آبان ۱۳۸۰ ما در ورزشگاه آزادی به دنبال آخرین شانس خودمان برای صعود بودیم. مسابقه تا آخرین لحظات با تساوی بدون گل جلو رفت ولی یحیی گل‌محمدی سرمربی اسبق پرسپولیس که در آن مقطع مدافع فیکس ایران به حساب می‌آمد، برایمان گل زد و بازی را با نتیجه یک بر صفر بردیم. ما پیروز شدیم اما این پیروزی برای رسیدن به جام جهانی کافی نبود و به همین خاطر همه ملی‌پوشان با چشمانی گریان ورزشگاه را ترک کردند.
پایان کار بلاژویچ
آن مسابقه آخرین دیداری بود که میروسلاو بلاژویچ تحت عنوان سرمربی روی نیمکت تیم ملی فوتبال کشورمان نشست. پس از ناکامی در رسیدن به جام جهانی، این سرمربی فقید کروات هم دیگر با فدراسیون فوتبال همکاری نکرد تا زمینه برای سرمربیگری برانکو ایوانکوویچ، دستیار اول بلاژویچ در ایران فراهم شود.
فوتبال 
پرسپولیس
استقلال
