بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی در موارد خاصی از انواع وکالت باید اختیارات وکیل در وکالت‌نامه ذکر شود. وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می‌کند. وکالت ممکن است به موجب سند رسمی یا غیررسمی باشد. در صورت وکالت‌نامه‌های غیررسمی، در موارد تنظیمی در […]
بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی در موارد خاصی از انواع وکالت باید اختیارات وکیل در وکالت‌نامه ذکر شود.
وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می‌کند. وکالت ممکن است به موجب سند رسمی یا غیررسمی باشد.
در صورت وکالت‌نامه‌های غیررسمی، در موارد تنظیمی در ایران، وکیل می‌تواند ذیل وکالت‌نامه تأیید کند که وکالت‌نامه را موکل شخصاً در حضور او امضا یا مهر کرده یا انگشت زده است.
در چه مواردی اختیارات وکیل باید در وکالت‌نامه تصریح شود؟
به موجب ماده ۳۵ قانون آئین دادرسی مدنی، وکالت در دادگاه‌ها شامل تمام اختیارات راجع به امر دادرسی است جز آنچه را که موکل استثنا کرده باشد، یا توکیل در آن خلاف شرع باشد لیکن در امور زیر باید اختیارات وکیل در وکالت‌نامه تصریح شود:
در خصوص بند ۷ ذکر این نکته لازم است که وکالت در ارجاع دعوا به کارشناس نیاز به تصریح ندارد بلکه تعیین کارشناس نیاز به تصریح دارد.
در خصوص بند ۱۴ ذکر این نکته اهمیت دارد که سوگند قابل توکیل نیست، اما قبول یا رد سوگند قابل توکیل است و نیاز به تصریح در وکالت‌نامه دارد.
منابع: میزان
