آتش‌های طبیعی چندهزار ساله که هرگز خاموش نشده‌اند

اختصاصی «تابناک با تو»؛ طبیعت پیرامون ما پر از شگفتی است. اینبار سراغ آتش‌های ابدی طبیعت که در طول هزاران سال هرگز خاموش نشده‌اند رفته‌ایم: 

۱. یانار داغ، آذربایجان؛

شعله‌های ابدی 

سال‌هاست که کشورآذربایجان، به آتش‌سوزی‌های «طبیعی» در کوه‌ها و دریاهایش بدون دخالت انسان شناخته میشود، به همین دلیل به آن لقب «سرزمین آتش» را داده‌اند. در نشان ملی جمهوری آذربایجان، نقش یک شعله وجود دارد، این شعله به نشانه «سرزمین آتش» معروف است و نماد فرهنگ باستانی زرتشتی و همچنین منابع طبیعی مثل گاز و نفت است.

اغلب این آتش‌سوزی‌های طبیعی در نهایت به دلیل پایان منابع در آن منطقه و جابجایی‌های زمین‌ساختی خاموش می‌شوند، اما آتش سوزی در «یانار داغ» یکی از بزرگترین آتش‌سوزی‌های طبیعی جهان است که بعد از هزاران سال تا به امروز همچنان می‌سوزد. شعله‌های آتش حتی در زمستان هم می‌سوزند و از شدت گرمای آن دانه‌های برف هرگز به زمین نمی‌رسد.

مارکوپولو نخستین بار در سفر به باکو در قرن سیزدهم، از یانارداغ یاد کرده‌است و از آن زمان تاکنون این آتش شعله‌ور بوده و دیواری از آتش در امتداد لبه کوه تشکیل شده‌است. یانارداغ امروزه یک نقطه گردشگری و جزو ذخایر طبیعی و تاریخی آذربایجان به شمار می‌رود.  

کوه‌های سوزان و داغ استرالیا؛

صدهزار سال سوختن بی‌انتها…

استرالیای شرقی همه چیز برای حفظ آتش‌‌های ابدی را دارد.‌ از یک طرف پوشش گیاهی خشک فراوانی دارد و از سوی دیگر، منبع گرمای آن معمولاً رعد و برق یا عوامل انسانی است.

اگرچه اکثر مناطق استرالیا چنین آتش‌سوزی‌هایی را تجربه می‌کنند، اما سواحل شرقی و جنوبی با بیشترین ساکنان، به تعداد زیاد آتش‌سوزی‌هایش شناخته می‌شود.

معروف‌ترین این آتش‌سوزی‌ها ۶۰۰۰ سال پیش در زیر لایه زغال سنگ تپه «وینگین» در «نیو ساوت‌ولز» روشن شده‌است. کلمه “Wingen” از زبان بومی قبیله‌ی Wonnarua گرفته شده است و به معنای «آتش» است.

علت دقیق آتش‌سوزی ناشناخته است، اما دانشمندان احتمال می‌دهند که این آتش‌سوزی ناشی از برخورد صاعقه به خط جوشکاری باشد. این نوع زغال‌سنگ‌ها مثل آتش‌های معمولی حاوی شعله نیستند، اما در دمای بیش از هزار درجه سانتی‌گراد، در عمق ۳۰ متری سطح زمین، با حرارت می‌درخشند و سوراخ‌هایی در سطح زمین به وجود می‌آورند که از آن دود و رایحه‌ی گوگرد متصاعد میشود.

سن دقیق این آتش مشخص نیست، اما میتوان گفت بیش از ۶۰۰۰ سال قدمت دارد. احتمالاً صد هزار سال یا بیشتر می‌سوزد و می‌تواند هزاران سال دیگر نیز به سوختن ادامه دهد.

تپه‌های دودی، (Smoking Hills). کانادا؛ 

مراقب آب شدن کفش‌هایتان باشید! 

به این تپه‌پشته‌ها که در ساحل قطب شمالی کانادا قرار گرفته «تپه‌های جهنمی» می‌گویند و دلیل موجهی برای این نامگذاری دارند. در این منطقه که تقریبا ناشناس مانده، آتش‌های شعله‌وری از ۷ تا ۱۰ هزار سال پیش تاکنون، بی‌وقفه زبانه می‌کشند، حتی نام این منطقه در افسانه‌‌های تاریخ اینوئیت (اسکیموهای کانادا و گرینلند) هم ذکر شده که براساس آن می‌گویند دودهای ناشی از این آتش سر به آسمان می‌ساییده‌است.

کاشفی ایرلندی به نام «رابرت‌مک‌کلور» اولین‌بار این دود را در طول سفری موسوم به «فرانکلین» کشف کرد. گفته می‌شود او نمونه‌ یکی از مواد معدنی کمیاب یافت شده در این منطقه را با خود به دفتر کارش برد، اما فلز به قدری داغ بود که میز کارش سوخت و سوراخ شد. 

ظاهر این مکان باعث می‌شود که ترسناک‌تر به نظر برسد. کوه توسط پوشش تندرای دورافتاده قطب‌شمالی احاطه شده‌است، و منطقه‌ای بکر است و عمدتا توسط انسان‌ها دست نخورده باقی مانده‌است.

زمین سیاه و پوشیده از گل و لای عمیق است که بوی تند گاز سولفید هیدروژن از آن به مشام می‌رسد و دود از دریچه‌ها بلند می‌شود. هوای منطقه به قدری سمی است که ورود بدون وسایل محافظ می‌تواند چشم یا گلوی شما را بسوزاند و حتی اگر خیلی نزدیک شوید _خدای‌نکرده_ شما را بکشد و اگر زمان زیادی را در این زمین در حال قدم‌زدن بگذرانید کفش‌هایتان نیز شروع به آب شدن می‌کنند.