سیستم کالج انتخاباتی ایالات متحده از زمان بنیان‌گذاری این کشور همواره یکی از بحث‌برانگیزترین بخش‌های فرآیند انتخاب رئیس‌جمهور بوده است. این سیستم نیاز دارد که هر نامزد حداقل ۲۷۰ رأی از مجموع ۵۳۸ رأی الکترال را به دست آورد تا برنده انتخابات شود. در انتخابات ۲۰۲۴، پیش‌بینی‌ها نشان میدهد که بسیاری از این آرا بین […]
سیستم کالج انتخاباتی ایالات متحده از زمان بنیان‌گذاری این کشور همواره یکی از بحث‌برانگیزترین بخش‌های فرآیند انتخاب رئیس‌جمهور بوده است. این سیستم نیاز دارد که هر نامزد حداقل ۲۷۰ رأی از مجموع ۵۳۸ رأی الکترال را به دست آورد تا برنده انتخابات شود. در انتخابات ۲۰۲۴، پیش‌بینی‌ها نشان میدهد که بسیاری از این آرا بین دونالد ترامپ و کامالا هریس تقسیم شده، اما ۹۳ رأی در هفت ایالت کلیدی هنوز در دسترس است و می‌تواند تعیین‌کننده نتیجه باشد.
کالج انتخاباتی؛ سازوکاری پیچیده برای انتخاب رئیس‌جمهور
کالج انتخاباتی، که سازوکار انتخاب رئیس‌جمهور را تعریف می‌کند، در اصل دوم قانون اساسی ایالات متحده توضیح داده شده است. بر اساس این سیستم، هر ایالت به تعداد اعضای خود در کنگره – شامل نمایندگان مجلس و سناتورها – تعداد مشخصی الکترال دارد. به این ترتیب، در مجموع ۵۳۸ رأی الکترال موجود است که شامل سه رأی اختصاصی به واشنگتن دی.سی. می‌شود.
روند رأی‌دهی شامل مراجعه رأی‌دهندگان به حوزه‌های انتخاباتی در روز سه‌شنبه پس از نخستین دوشنبه نوامبر (۵ نوامبر امسال) است. پس از اعلام نتایج، افراد منتخب به عنوان الکترال در ایالت‌های خود در دومین سه‌شنبه دسامبر (۱۷ دسامبر ۲۰۲۴) جمع می‌شوند تا آرا خود را به نامزدهای ریاست جمهوری و معاونت ریاست جمهوری ارائه دهند. پس از آن، آرا به کنگره ارسال شده و در یک جلسه مشترک، معمولاً در ۶ ژانویه، تأیید می‌شود.
چالش‌های کالج انتخاباتی؛ توازن یا عدم نمایندگی صحیح؟
از زمان تاسیس کالج انتخاباتی در سال ۱۷۸۷، این سیستم با چالش‌ها و انتقادات زیادی مواجه بوده است. طرفداران این سیستم معتقدند که این سازوکار، رئیس‌جمهوری را می‌طلبد که محبوبیت گسترده‌ای در سراسر کشور داشته باشد. اما منتقدان آن معتقدند که این سیستم نماینده اراده عمومی مردم نیست. این اختلاف‌نظرها در واقع حاصل اختلاف دیدگاه‌های بنیان‌گذاران ایالات متحده بود؛ برخی از آنان خواستار تعیین رئیس‌جمهور توسط کنگره بودند، در حالی که برخی دیگر ترجیح می‌دادند که این انتخاب بر اساس رأی مستقیم مردم باشد.
چرا برده‌داران و ایالت‌های کوچک از کالج انتخاباتی حمایت کردند؟
در نهایت، کالج انتخاباتی به عنوان یک سازش معرفی شد و نه تنها نقش ایالت‌های کوچک را برجسته کرد بلکه قدرت بیشتری به ایالت‌های برده‌دار داد. در آن زمان، ایالت‌های برده‌دار به دلیل سیاست ۳/۵ که در آن بردگان به عنوان ۳/۵ یک فرد در اختصاص تعداد الکترال‌ها حساب می‌شدند، قادر به افزایش قدرت رأی خود شدند.
تردیدها درباره جایگزین‌های کالج انتخاباتی
امروزه، بسیاری از مردم آمریکا تمایلی به کالج انتخاباتی ندارند، اما یافتن جایگزین مناسب نیز چالش‌برانگیز است.
به گفته پروفسور کوستاس پانگوپولوس از دانشگاه نورث‌استرن، تغییر این سیستم نه تنها می‌تواند موجب سوگیری به نفع مناطقی خاص شود، بلکه برای جایگزینی سیستم جدید نیز تغییر قانون اساسی ضروری است. این تغییر نیازمند اکثریت دو سوم در کنگره و تأیید سه چهارم ایالت‌ها است که بسیار دشوار است.
همچنین، کالج انتخاباتی باعث می‌شود که تمرکز نامزدها بر ایالت‌های کلیدی یا «چرخشی» (Swing States) باشد، چرا که تغییر به سیستم رای‌گیری مستقیم به ایالت‌های پرجمعیت مثل کالیفرنیا، نیویورک و تگزاس برتری خواهد داد.
ایالت‌های چرخشی و اهمیت راهبردی آنها برای هر دو نامزد
اکثر ایالت‌ها سیستم «رأی‌گیری نخست‌گزینی» یا «همه مال برنده» (Winner-Takes-All) را به کار می‌برند که در آن تمامی آرا الکترال یک ایالت به نامزدی می‌رسد که بیشترین رأی را در آن ایالت کسب کرده باشد، حتی اگر اکثریت مطلق آرا را کسب نکرده باشد.
با این حال، ایالت‌های مین و نبراسکا از سیستم توزیع آرا بر اساس حوزه‌های انتخاباتی استفاده می‌کنند.
در انتخابات ۲۰۲۴، هر دو کمپین ترامپ و هریس برنامه‌ای راهبردی برای دستیابی به حداقل ۲۷۰ رأی الکترال دارند. پیش‌بینی‌ها نشان میدهد که هریس می‌تواند روی ۲۲۵ رأی الکترال «مطمئن» حساب کند، در حالی که ترامپ دارای ۲۱۸ رأی قطعی است.
هریس با تمرکز بر سه ایالت معروف به «دیوار آبی» یعنی میشیگان، ویسکانسین و پنسیلوانیا تلاش دارد از پیروزی دوباره در آنها اطمینان حاصل کند.
مسیرهای احتمالی به سوی پیروزی؛ نقش کلیدی پنسیلوانیا
در این انتخابات، پنسیلوانیا با ۱۹ رأی الکترال، به عنوان مهم‌ترین ایالت نبردی محسوب می‌شود. در حالی که ترامپ این ایالت را در سال ۲۰۱۶ برده بود، اما در سال ۲۰۲۰ آن را به بایدن واگذار کرد. اگر ترامپ بتواند علاوه بر پنسیلوانیا، ایالت‌های جورجیا و کارولینای شمالی را نیز از آن خود کند، به حداقل ۲۷۰ رأی دست خواهد یافت.
مسیر دیگری برای او این است که با کسب آرا در جورجیا و آریزونا و حفظ کارولینای شمالی، یکی از سه ایالت پنسیلوانیا، ویسکانسین یا میشیگان را نیز پیروز شود تا پیروزی را تضمین کند.
امکان تساوی در آرا و مراجعه به کنگره
در صورت بروز تساوی ۲۶۹ به ۲۶۹، که هرچند احتمال آن اندک است، نتیجه به تصمیم کنگره سپرده خواهد شد. طبق اصلاحیه دوازدهم قانون اساسی، در صورت بروز چنین شرایطی، مجلس نمایندگان رئیس‌جمهور و سنا معاون او را تعیین می‌کنند.
نکته جالب توجه در این حالت این است که هر ایالت در مجلس نمایندگان تنها یک رأی دارد و به یک فرایند مشخصی برای رأی‌گیری در سطح ایالت نیاز نیست؛ به عبارتی، هر ایالت می‌تواند فارغ از نتایج عمومی انتخاباتی، رأی خود را به نامزدی خاص اختصاص دهد. مناطق غیر ایالتی، مثل واشنگتن دی.سی. نیز در این فرآیند نقشی ندارند.
اگر یک نامزد بتواند اکثریت ۲۶ رأی از ۵۰ رأی ایالت‌ها را به دست آورد، رئیس‌جمهور خواهد شد و برای انتخاب معاون، سنا با ۵۱ رأی تصمیم‌گیری می‌کند.
چالش‌های پیش‌روی سیستم کالج انتخاباتی
سیستم کالج انتخاباتی ایالات متحده به عنوان یکی از پیچیده‌ترین و بحث‌برانگیزترین سیستم‌های انتخاب رئیس‌جمهور، همچنان بحث‌های زیادی را پیرامون نمایندگی عمومی، شفافیت و عدالت ایجاد می‌کند.
با وجود این انتقادات، تغییر آن با توجه به نیاز به اصلاح قانون اساسی بسیار سخت و تقریباً غیرممکن است. در نتیجه، تمرکز بر ایالت‌های کلیدی و نبردی همچنان نقشی اساسی در نتیجه انتخابات ۲۰۲۴ خواهد داشت، که به معنی رقابت شدید و پیچیده بین ترامپ و هریس برای کسب حداقل ۲۷۰ رأی الکترال است.
