در نظر گرفتن طبقه بندی “نسلی” برای جت های جنگنده جالب است زیرا قبل از تولید F-35، این عبارت چیزی نبود که دولت یا پیمانکاران استفاده می کردند. در واقع استفاده از عبارت نسل یک ترفند بازاریابی بود که توسط لاکهید مارتین ابداع شد که مورد توجه قرار گرفت و بخشی از واژگان عمومی پذیرفته شده در بین عموم شد. در حال حاضر، هواپیماهای جنگی ساخته شده در گذشته نیز در طبقه بندی های رسمی نسلی قرار گرفته اند. پیشرفته ترین جت های جنگنده دوران مدرن مانند F-22 Raptor و F-35 Lightning II بخشی از نسل پنجم هستند، در حالی که جنگنده های نسل ششم که هنوز در حال توسعه هستند و انتظار نمی رود تا سال ۲۰۳۰ تحویل داده شوند.
بنابراین، تا زمانی که جزئیات مربوط به جت های نسل هفتم حتی رسماً اعلام شود نیز فاصله زیادی داریم – احتمالاً دهه ها. این بدان معنا نیست که مهندسان یا پیمانکاران دفاعی در حال حاضر به این فکر نکرده اند که جت نسل هفتم ممکن است دارای چه قابلیت ها و ویژگی هایی باشد. هرگز زود نیست که احتمالات فناوری نسل بعدی را شروع کنیم. به گفته گرت جنینگز، سردبیر بخش هوانوردی در مجله Janes، «می‌توان به پیشرفت نسل‌های قبلی نگاه کرد و آن را تعمیم داد تا به ویژگی‌های یک جت نسل هفتم رسید».
یک جنگنده نسل هفتمی بدون شک از رپتور یا لایتنینگ II پیشرفته‌تر خواهد بود، که به طور بالقوه به معنای قابلیت‌های پنهانکاری، تجهیزات آویونیک بهتر و نمایشگر کلاهخودی پیشرفته (HUD) است. در ادامه این مطلب می خواهیم بررسی کنیم که یک جنگنده نسل هفتمی چه قابلیت هایی خواهد داشت.
فناوری های پیشرفته برای جت های جنگنده نسل هفتم
خلبانان F-35 به یک کلاهخود منحصر به فرد مجهز شده اند تا توانایی های رزمی خود را بهبود بخشند. این احتمال وجود دارد که چنین فناوری برای همه خلبانان در جت های جنگنده آینده به یک بخش ثابت تبدیل شود. ابزارهای فیزیکی در هواپیما را می توان برای کاهش وزن، بهبود سرعت و مانور پذیری کوچکتر کرد. تمام اطلاعات مربوطه می تواند به کلاهخود خلبان منتقل شود. هوش مصنوعی شاهد حضور قابل توجهی در بخش‌های مختلف از جمله تجهیزات دفاعی است. این احتمال وجود دارد که تا زمانی که فناوری هواپیما به نسل هفتم برسد، هوش مصنوعی کامل شده و با کلاهخودهای پیشرفته آینده یکپارچه شود.
تاثیرگذارترین ویژگی هایی که جت های نسل پنجم را تعریف می کند، سطح مقطع راداری کوچک، ترکیب حسگرها، و توانایی حفظ سرعت های مافوق صوت بدون استفاده از پس سوز است. جنگنده‌های نسل ششم بر اساس این ویژگی‌ها و نسل هفتم بر روی هر چیزی که این جت‌ها روی میز بیاورند، ساخته می‌شوند. این احتمال وجود دارد که جت های جنگنده آینده خلبان را به طور کامل حذف کنند. برنامه هایی مانند پروژه هواپیمای رزمی مشارکتی (CCA) وجود دارد که هدف آن ساخت یک پهپاد کاملاً مستقل برای پرواز در کنار جنگنده های سرنشین دار است.
جنرال اتمیکس برای طراحی CCA انتخاب شده است که در کنار جنگنده های نسل ششم پرواز می کند. زمانی که ارتش ایالات متحده پرواز جت های نسل هفتم را آغاز کند، ممکن است یک جت کاملاً مستقل مجهز به هوش مصنوعی وجود داشته باشد که قادر به انجام ماموریت های رزمی معمولی بوده و خلبانان را به طور کامل از معادله حذف کند.
برنامه های نسل هفتم ممکن است پروژه هایی مشترک باشند
هزینه هواپیمایی چنین پیشرفته چقدر خواهد بود؟ برنامه F-35 به تنهایی ثابت کرده است که فناوری نسل بعدی چقدر می توانند گران باشند و در طول عمرشان به تریلیون ها دلار برسند. بنابراین، یک جنگنده نسل هفتم، چه خودران یا دارای خلبان، نمی تواند ارزان تر از یک F-35 باشد، می تواند؟ در حالی که امکان ساخت جت های جنگنده پیشرفته تر با قیمتی کمتر از F-35 وجود دارد، راه حل هایی برای کاهش هزینه ها وجود دارد.
بریتانیا، ژاپن و ایتالیا در سال ۲۰۲۳ توافق کردند تا با هم روی پروژه جت جنگنده نسل آینده کار کنند. نه تنها همکاری با کشورهای متحد برای تولید یک جت جنگنده نسل بعدی می تواند به کاهش هزینه ها کمک کند، بلکه می تواند نابغه های حوزه دفاعی را گرد هم آورد.
هنگامی که تمرکز بر جت های جنگنده نسل هفتم است، توسعه دهندگان باید ببینند که چه چیزی باعث شده جت های نسل پنجم و ششم موثر باشند و همچنین چه نقاط ضعفی دارند. تلاش هماهنگ از بسیاری جهات کمک خواهد کرد، اما نگرانی های امنیتی نیز وجود دارد. ایالات متحده F-22 را به هیچ کشور دیگری صادر نمی کند تا اسرار خاصی را در سینه این جنگنده پیشرفته نگه دارد زیرا در حالی که برخی کشورها ممکن است امروز متحد ایالات متحده باشند، این اتحادمی تواند پس از چند مذاکره دیپلماتیک ضعیف یا تغییر در ارزش ها تغییر کند.
