ممنوعیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی، آلودگی اقیانوس‌ها را به شدت کاهش داده است.
پلاستیک، رایج‌ترین شکل زباله‌های دریایی پایدار، یکی از مبرم‌ترین مسائل در اکوسیستم‌های دریایی محسوب می‌شود. اگرچه اندازه‌گیری آن دشوار است، اما تخمین زده می‌شود که سالانه ۸میلیون تن پلاستیک به اقیانوس‌ها اضافه می‌شود و به نقل از اُشن، بیشتر پلاستیکی که وارد جریان زباله می‌شود به‌طور نادرست دفع یا در محل‌های دفن زباله قرار می‌گیرد.
انسان‌ها، اغلب در شهر‌ها و اکوسیستمی مملو از زباله پلاستیکی زندگی می‌کنند و اکنون کیسه‌های پلاستیکی زباله‌های حاضر در همه جا هستند البته در برخی از مناطق جهان استفاده از آنها ممنوع شده است.
برای بسیاری از ما، کیسه‌های پلاستیکی چنان در روال زندگی روزانه ما جا افتاده‌اند که تأثیرات محیطی آنها اغلب افکار آگاهانه ما را از بین می‌برند. با این حال، صحنه در حال تغییر است و این مورد، اتفاقی نیست. در سراسر جهان، تلاش مشترکی برای کاهش و ریشه‌کن کردن این آلاینده‌های مزاحم در حال انجام است و این فقط در مورد خیابان‌های تمیزتر نیست، بلکه سواحل سالم‌تر، آبراه‌های پر از زندگی و چشم‌انداز روشن‌تر برای اکوسیستم‌های دریایی است.
ممنوعیت‌های سراسری کیسه‌های پلاستیکی به مهار تخریب محیط زیست کمک می‌کند. این ممنوعیت‌ها، به معنای واقعی کلمه، نتیجه می‌دهند و شواهد در اعداد نهفته است.
بازگشت زباله‌های پلاستیکی
داستان در دوره پرآشوب همه‌گیری کووید- ۱۹ آغاز می‌شود که کیسه‌های پلاستیکی بازگشت ناخواسته‌ای داشتند. تعلیق موقت این ممنوعیت‌ها منجر به ۲ برابر شدن کیسه‌های مواد غذایی شد.
کالیفرنیا در ممنوعیت پلاستیک پیشتاز است و اولین ایالت از ۱۱ ایالتی است که در سال ۲۰۱۵ ممنوعیت کیسه‌های پلاستیکی را اجرا کرد.
چرا تولید یک کیسه پلاستیکی نگرانی بزرگی است؟
کیسه‌های پلاستیکی به‌عنوان یکی از کشنده‌ترین انواع آلودگی پلاستیکی در اقیانوس‌های ما شناخته شده است، اما چرا یک کیسه پلاستیکی چنین نگرانی بزرگی است؟ بیایید یک لاک پشت را در طبیعت در نظر بگیریم. این موجود ممکن است یک کیسه پلاستیکی در حال حرکت را با یک غذا اشتباه بگیرد. هنگامی که آنها بلعیده می‌شوند، می‌توانند در داخل معده یا روده حیوان جمع و پیچیده شوند که منجر به مشکلات سلامتی بی‌شماری از جمله ناتوانی در تغذیه، انسداد و حتی تغییر در شناوری لاک پشت می‌شود و توانایی شیرجه لاک پشت را مختل می‌کند.
زمانی که پلاستیک تجزیه می‌شود به قطعات کوچکتر تقسیم می‌شود و ممکن است حیوانات و انسان‌ها آنها را ببلعند. محققان دریافتند که مصرف نانو پلاستیک بر ترکیب و تنوع جوامع میکروبیوم روده انسان تأثیر می‌گذارد و ممکن است بر سیستم عصبی، تولید مثل، ایمنی و غدد درون‌ریز تأثیر بگذارد. در حالی که تا ۹۰ درصد پلاستیکی که بلعیده می‌شود به سرعت دفع می‌شود، اما ۱۰ درصد آنها که معمولاً ذرات کوچکتر نانوپلاستیک هستند ممکن است به دیواره‌های سلولی نفوذ کرده و با ایجاد سمیت سلولی آسیب‌هایی در بدن ایجاد کنند.
نیاز جهانی به ممنوعیت پلاستیک
درک این نکته ضروری است که این مشکل، منطقه‌ای نیست. ما با معضل جهانی مقابله می‌کنیم. هر سال ۱۱ میلیون تن پلاستیک وارد اقیانوس‌های ما می‌شود و این بیش از یک کامیون زباله پلاستیکی در هر دقیقه است و به مداخلات سیاسی قوی و موثر نیاز داریم.
ترویج ممنوعیت پلاستیک، راهکار مهم در این زمینه است و همه ما در این موضوع سهم داریم. بنابراین، دفعه بعد که می‌خواهید یک کیسه پلاستیکی در فروشگاه محلی خود تهیه کنید، از آن اجتناب کنید و این اقدام کوچک می‌تواند تفاوت محسوسی در سلامت اقیانوس‌های ما و زندگی آنها ایجاد کند.
پلاستیک باعث آسیب رساندن به زندگی دریایی، سلامت عمومی در سطح جهانی می‌شود و برخلاف برخی از اشکال زباله به‌طور کامل تجزیه نمی‌شود و برای قرن‌ها در اقیانوس‌ها باقی می‌ماند.
حمل‌ونقل دریایی در بلند مدت منجر به تجمع بستر‌های پلاستیکی در اقیانوس می‌شود. ترکیبی از قانون و افزایش آگاهی زیست‌محیطی از طریق آموزش به نظر می‌رسد بهترین راه‌حل برای چنین مشکلات زیست‌محیطی باشد. اقدام مستقیم در منبع آلودگی هنوز هم موثرترین روش است. کاهش روزانه مصرف پلاستیک کاری است که همه می‌توانند انجام دهند. محدود کردن مصرف پلاستیک باعث حافظت از اقیانوس‌ها خواهد شد بنابراین اتخاذ روش‌های موجود برای کاهش ضایعات پلاستیکی برای کاهش آلودگی اقیانوس‌ها به سه روش کاهش، جمع‌آوری، بازیافت و دفع از مهمترین اقدامات پیشگیرانه است.
منبع: ایسنا
