امروز در روز اربعین حضرت اباعبدالله الحسین (ع) مردم ایران در سراسر کشور با حضور باشکوه خود در پیاده‌روی اربعین، دل‌هایشان را راهی حرم مطهر کربلا کردند.
مراسم جاماندگان راهپیمایی اربعین امروز یکشنبه ۴ شهریور ماه بعد از نماز صبح در پایتخت از میدان آئینی امام حسین علیه السلام با قرائت زیارت اربعین آغاز شد و تا حرم حضرت عبدالعظیم حسنی ادامه داشت؛ مسیر حدود ۱۳ کیلومتری که بیش از یکهزار موکب‌های فرهنگی و پذیرایی در آن به خدمات‌رسانی پرداختند و از گذرگاه‌های ۱۷ شهریور و میدان شوش عبور کردند.
گفتنی است که امروز در تهران، بزرگ‌ترین پرچم فلسطین در دستان مردم پایتخت از میدان آئینی امام حسین(ع) راهی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی شد و روز گذشته نیز، پرچم فلسطین به همراه ده‌ها پرچم کوچک‌تر و دست‌نوشته‌هایی با مضمون غزه در دستان زائران حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام در کربلای معلی قرار گرفت.
اولین افرادی که به زیارت اربعین رفته‌اند چه کسانی بوده‌اند؟
مهدی امین فروغی، نویسنده و پژوهشگر تاریخ در برنامه « درمورد عظمت زیارت اربعین بیان کرد: وجود مقدس حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام اختصاصاتی دارند که منحصربفرد هستند و این اختصاصات، در میان هیچ‌یک از ائمه اطهار علیهم السلام دیده نمی‌شوند که یکی از آن‌ها، اربعین و زیارت اربعین حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام است و برای این که به گذشته برگردیم و ببینیم نخستین افرادی که به زیارت اربعین حسینی نائل شده‌اند چه کسانی بوده‌اند باید به قرن اول هجری برگردیم.
این پژوهشگر تاریخ گفت: در بیستم صفر سال ۶۱ هجری، یعنی چهل روز بعد از شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام دو تن از چهره‌های بزرگ و عالمان برجسته‌‌ی عالم اسلام به زیارت قبر حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام رفتند؛ یکی، جابر بن عبدالله انصاری، صحابه‌‌ی جلیل‌القدر پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم و دیگری، عطیه عوفی بود و پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم را درک نکرده بود و هم جابر بن عبدالله انصاری و هم عطیه عوفی مفسر و محدث و از عالمان بزرگ عصر خود بودند.
فروغی تصریح کرد: در آن زمان، عده اندکی در روز اربعین حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام خطر کردند و به زیارت حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام رفتند با توجه به این که هنوز، ممنوعیت‌هایی در کربلا حاکم بود و به دستور عبیدالله بن زیاد راه‌ها تحت کنترل بودند و راوی این زیارت، عطیه بود و نقل کرده است که من به همراه جابربن عبدالله انصاری برای زیارت قبر حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام به سمت کربلا حرکت کردیم. به همین دلیل، عطیه جزئیات را نقل کرده است.
او گفت که وقتی وارد کربلا شدیم ابتدا جابر کنار نهر فرات رفت و غسل کرد و جامه پاکیزه به تن کرد و خودش را معطر کرد و با پای برهنه به سمت قبر مطهر حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام حرکت کرد. این در حالی بود که جابر بن عبدالله انصاری نابینا بود و دست او را می گرفتند و راهنمایی‌اش می‌کردند.
این پژوهشگر تاریخ مطرح کرد: عطیه عوفی گفت که وقتی بالای قبر مطهر حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام رسیدیم جابر به من گفت که دست من را روی خاک قبر حسین علیه السلام بگذار و به همین دلیل، دست جابر را گرفتم و روی خاک گذاشتم و جابر اشک ریخت و بیهوش شد و قدری آب به صورت او پاشیدم و به هوش آمد و در حالی که سخت می‌گریست پیوسته ذکر یا حسین علیه السلام را می‌گفت و حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام را صدا می‌کرد.
فروغی ادامه داد: عطیه، نجواهای جابر بن عبدالله انصاری را نقل کرد و به طور مکرر می‌گفت یا حسین علیه السلام و سپس، خودش پاسخ خود را می‌داد که یا اباعبدالله الحسین علیه‌السلام شما چگونه پاسخ من را میدهید در حالی که بین سر و بدن شما جدایی افتاده است و سپس، شروع کرد به زیارت کردن و به حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام سلام کرد و حضرت علیه السلام را مورد سوال و گفت‌وگوهای خود قرار داد و گفت که ای حسین علیه السلام! شما فرزند بهترینِ پیامبران، فرزند سید وصیین هستید و شما در دامان نبوت پرورش یافته‌اید و سلام خداوند مهربان بر شما باد و سلام خداوند مهربان بر شما باد و من شهادت می‌دهم که به راه برادرتان یحیی پیامبر رفتید.
جملات جابر بن عبدالله انصاری به حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام
این پژوهشگر تاریخ افزود: جابر جملاتی را خطاب به حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام بیان کرده است و سپس، عطیه گفت که جابر بن عبدالله انصاری بلند شد و با سر خود به اطراف قبر اشاره کرد و به اصحاب حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام سلام داد و بعد از آن جمله درخشانی گفت که برای تمام بشریت کارساز و راهنما است.
جابر بن عبدالله انصاری خطاب به اصحاب حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام با صدای بلند گفت: ای اصحاب حسین علیه السلام قسم به آن خدایی که پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم را به حق مبعوث کردند ما هم در فیضی که شما بریده‌اید با شما شریک هستیم.
عطیه گفت که رو به جابر بن عبدالله انصاری کردم و گفتم چگونه چنین چیزی ممکن است که ما هم در ثواب با آن‌ها شریک باشیم؟
ما نه جنگیدیم و نه به اسارت رفتیم در حالی‌که این کسانی که در این خاک‌ها خفته‌اند سر از بدن‌هایشان جدا شده است و جنگیده و مصائبی دیده‌اند.
جابر بن عبدالله انصاری گفت که عطیه! از پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم شنیدم که فرمودند هر کسی که دیگری را دوست بدارد با او محشور خواهد شد.
