عده ای از نخبگان گردهم آمدند؛دوباره بارقه ای از امید درخشید و کمان امید بال گشود تابلکه تیرهای آرزو بر هدف نشیند.این بار متفاوت ترین دوره ی ریاست جمهوری از بدو پیروزی انقلاب تا کنون بر سر کار آمده است؛ چشم همه‌ی ایرانیان بلکه جهانیان به این دوره دوخته شده است که آیا این کشتی توفان زده بالاخره به ساحل آرامش می رسد یا نه؟
به عبارتی تمامی کوپن های آزمون و خطا و سهل انگاری سوخته شده و این بار باید با نهایت درایت و بدون کمترین رودربایستی های جناحی و گروهی و رفیق بازی معمول، بهترین تصمیماتی که به نفع منافع ملی است گرفته شود.
هر سخن ناصوابی از سوی هرشخص و گروهی پذیرفتنی نیست چه اصلاح طلب چه اصولگرا و چه دیگر رفقای همراه و با صفا!
باری به جمع نخبگان باز گردیم و در راس آنها محمدجواد ظریف را بنگریم که الحق و الانصاف سرمایه ای است ملی؛ نخبه ای واقعی که انصافا ارزش تلاش های بی وقفه ی ایشان در دولت یازدهم و دوازهم بر کسی پوشیده نیست و میزان توانایی های این مرد بزرگ آنچنان عیان و گویاست که رشک برانگیز می نماید و از قضا همین موضوع آفتی است برای اینکه بدخواهان این درخشش را برنتابند و بی هیچ علت و عللی بر وی بتازند هرچند سیل بدگویی هایی که از ناحیه ی قلیلی از افرادی که فقط صدایشان بلند است ذره ای از پرتو افکنی این مرد بزرگ نمی کاهد.
و همین طور تک تک اعضای شورای راهبری که به واقع همگی از نخبگان و کارآمدان روزگارند در رشته های مختلف ! موضوع مهم مصوبه ی عجیب این شورا برای گزینش افراد برای تصدی وزارت خانه های مختلف و دیگر سازمان ها و نهاد های دولتی است …. به تعبیر دکتر ظریف که در اینجا عینا نقل می کنم:…اگر مرد باشی امتیازی نداری ولی زن ده امتیاز، اگر شیعه باشی امتیازی نداری ولی سنی ده امتیاز، اگر معمر باشی امتیاز نداری ولی جوان ده امتیاز و….
نگارنده به خوبی واقف است که در چند دهه گذشته به دلایل گوناگون که اینجا مجال واکاوی آنها نیست، زنان، اقلیت های مذهبی (که خود واژه ی اقلیت واژه نادرستی است) قومیت های مختلف کرد و لر و بلوچ و …(که کاربرد نابخردانه ی همین واژه و اصطلاح نیز تبعات ضد امنیتی خواهد داشت)از حقوق شهروندی برای انتصابات محروم بوده اند و کسی منکر این نقیصه نبوده و نیست اما برای جبران این نقیصه مانباید از آن طرف بام بیفتیم و راه نادرستی را برای اصلاح این انحراف آشکار انتخاب کنیم.
هیچ منطق محکم و اقناع کننده ای پشت این مصوبه نیست و تعجب برانگیز می نماید که چطور این مصوبه از لایه های فکری این همه نخبه عبورکرده و به سطح جامعه رسیده است.
ملاک شایسته سالاری بدون توجه به جنسیت، قومیت و مذهب چه اشکالی داشت که متوسل به سیستم امتیاز بندی آن هم از نوع ناقص آن شده اید؟ ناقص از این منظر که اگر ملاک امتیاز بندی است باید امتیازهای دیگر هم قائل می شدیم؛ مثل امتیاز برای میزان تجربه، امتیاز برای میزان مقبولیت مردمی، امتیاز برای میزان نفوذ در جامعه‌ی هدف، امتیاز برای حسن سابقه و امتیاز منفی برای سوسابقه(به لحاظ مدیریتی) و…
اما متاسفانه هیچیک از این ملاک‌ها حلاجی و بررسی نشده و طرحی خام به عنوان امتیاز بندی برای کلیات ارائه شده که الان همگان شاهد ناکارآمدی آن شده‌ایم.
برای نمونه در کارگروه معرفی گرینه برای وزارت ارشاد با اتکا به این سیستم امتیاز بندی، فردی برای پست وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گزینش شده که در تمامی نظرسنجی‌ها با اختلاف فاحش نفر آخر است.و شگفت انگیزتر اینکه در نظر سنجی کانال موسسه پیشکسوتان با بیش از دویست و هفتاد عضو درجه یک هنری، حتی یک رای هم کسب نکرده است!!
البته نتایج دیگر نظر سنجی های گروه های مختلف هنری اعم از سینما، موسیقی،تئاتر و…در باره ی این فرد موجود و مشهود است و نیازی به شرح و توضیح اضافه ندارد.
*روزنامه نگار
۵۷۵۷
