آنا گزارش می‌دهد؛
سازمان جهانی بهداشت بر بهبود سطح فعالیت بدنی به سلامت و رفاه مردم تأکید دارد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آن، سازمان جهانی بهداشت (WHO) فعالیت بدنی را به عنوان هر حرکت بدنی که توسط ماهیچه‌های اسکلتی ایجاد می‌شود و به صرف انرژی نیاز دارد تعریف می‌کند.
فعالیت بدنی به تمام حرکات از جمله در اوقات فراغت، برای حمل و نقل برای رفت و آمد به مکان‌ها یا به عنوان بخشی از کار یا فعالیت‌های خانگی یک فرد اطلاق می‌شود. هر دو فعالیت بدنی با شدت متوسط و شدید سلامت را بهبود می‌بخشد. راه‌های پرطرفدار برای فعال بودن شامل پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، ورزش، تفریح فعال و بازی است که می‌تواند در هر سطحی از مهارت و برای لذت بردن همه انجام شود.
فعالیت بدنی برای سلامتی و تندرستی مفید است و برعکس، عدم فعالیت بدنی خطر ابتلا به بیماری‌های غیرواگیر (NCD) و سایر پیامد‌های بد سلامتی را افزایش می‌دهد. بی تحرکی فیزیکی و رفتار‌های کم تحرک با هم در افزایش بیماری‌های غیرواگیر نقش دارند و باری را بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی تحمیل می‌کنند.
بهبود سطح فعالیت بدنی به سلامت و رفاه کمک می‌کند و به دستیابی به اهداف جهانی بیماری‌های غیرواگیر و تعدادی از اهداف توسعه پایدار کمک می‌کند. با این حال، این امر مستلزم افزایش تعهدات و سرمایه گذاری توسط کشور‌های عضو است. نوآوری و مشارکت بازیگران غیردولتی؛ هماهنگی و همکاری فرابخشی؛ راهنمایی و نظارت مداوم از مسئولیت‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) است.
حقایق کلیدی
فعالیت بدنی منظم فواید قابل توجهی برای سلامت جسمی و روانی دارد. در بزرگسالان، فعالیت بدنی به پیشگیری و مدیریت بیماری‌های غیرواگیر مانند بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان و دیابت کمک می‌کند و علائم افسردگی و اضطراب را کاهش می‌دهد، سلامت مغز را افزایش می‌دهد و می‌تواند بهزیستی کلی را بهبود بخشد.
در کودکان و نوجوانان، فعالیت بدنی باعث ارتقای سلامت استخوان ها، تشویق رشد سالم و رشد ماهیچه‌ها و بهبود رشد حرکتی و شناختی می‌شود. ۳۱ درصد از بزرگسالان و ۸۰ درصد از نوجوانان سطوح توصیه شده فعالیت بدنی را برآورده نمی‌کنند.
هدف جهانی تعیین شده برای کاهش سطوح عدم فعالیت بدنی در بزرگسالان و نوجوانان، کاهش نسبی ۱۰ درصدی تا سال ۲۰۲۵ و ۱۵ درصدی تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۱۰ است.
برآورد جهانی هزینه عدم فعالیت بدنی برای سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی عمومی بین سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۳۰ حدود ۳۰۰ میلیارد دلار (تقریباً ۲۷ میلیارد دلار در سال) است، اگر سطح عدم فعالیت بدنی کاهش نیابد.
