با شعار که نمی‌شود این را متوجه شد، بلکه از رفتار و رویکردشان معلوم خواهد شد. معتقدم وزیر و معاونان و مدیران ارشد برای اثبات این نکته، لازم است منافع مدیریتی خود را به حداقل ممکن حتی به صفر برسانند. به رسانه‌های جمعی آزاد اجازه دهند عملکرد آنها را رصد کنند و به‌عنوان یکی از ارکان مهم دموکراسی ارتباط نزدیکتری با مجموعه مدیریتی تحت پوشش آنها داشته باشند. رسانه‌های دلسوز کمک دست آنها خواهند بود و می‌توانند مجموعه تحت مدیریت‌شان را با هشدارهای به‌جا از فساد دور کنند.
روابط عمومی سازمان خود را از عامل تبلیغات و بزرگنمایی توفیقات کوچک خود و کوچک شمردن یا نادیدن نقاط ضعف بزرگ خود، به یک مجموعه مستقل و پیشرو تبدیل کنند. سایت سازمان خود را از حالت آلبوم شخصی و خانوادگی‌شان خارج کنند و به محلی برای نقد و نظرات مشفقانه تبدیل کنند. وی آی پی و هر چه بین آنها و مردم فاصله می‌اندازد را تعطیل کنند، صندلی‌های ردیف اول را هم مانند سایر ردیف‌ها کنند که آناتومی نشیمنگاه مدیران و رئیسان قاعدتا با بقیه فرق نمی‌کند!
اگر می‌خواهند مانند امام علی (ع) رفتار کنند، مجموعه خود را از رویکرد معاویه بودن خارج کنند و وارستگی را پیشه کنند. به‌محض رسیدن به مدیریت، خود را تافته جدا بافته از مردم ندانند و با تکبر و خودبرتر بینی با مردم برخورد نکنند. شیفته خدمت، نیازی به محافظ و لایه‌های چندگانه مدیریتی و امنیتی ندارد، شیفته خدمت با هرگونه رانت‌خواری مبارزه می‌کند. اگر چنین کنند محبوب دل‌های مردم خواهند شد وگرنه نامشان به‌فهرست مدیرانی اضافه خواهد شد که با شعارهای فریبنده، تنها تشنه قدرت بودند و باید منتظر واکنش تلخ مردم باشند.
*اپیدمیولوژیست و استاد بین‌المللی دانشگاه
۲۳۳۲۳۳
