زیرنویس‌گردی| گفتند اگر شوهرت استقلال را رها نکند، پسرت را می‌دزدیم/ کارگرمان مدال‌های پورحیدری را دزدید/ نیکبخت گل زد، کله دخترم خورد به سقف!

فریده شجاعی، همسر مرحوم منصور پورحیدری نهم آبان سال ۱۳۹۷ در آستانه دومین سالگرد درگذشت اسطوره استقلال مهمان زیرنویس شد و در مورد ماجراهای زندگی شخصی منصورخان حرف‌های بسیار جالبی بر زبان آورد که بد نیست خلاصه آن‌ها را به اتفاق همدیگر مرور کنیم:

منصور واقعا عاشق استقلال بود و هیچ چیز را برای خودش و خانواده خود نخواست. حتی وقتی دشمنش سرمربی استقلال بود بازهم می‌گفت این تیم باید قهرمان بشود.
در یک دوره به منصور بی‌حرمتی و کم‌لطفی شد اما او پس از جدایی از استقلال همچنان آرزو می‌کرد این تیم قهرمان شود. باور کنید هیچ چیزی مثل استقلال به او آرامش نمی‌داد.
مادر منصور خدابیامرز تعدادی از مدال‌های قهرمانی او را نگه داشته بود و این مدال‌ها را به ما داده بود تا در خانه حفظ کنیم ولی یک بار شخصی که برای نظافت به منزلمان آمده بود، فکر کرد این مدال‌ها طلا هستند و آن‌ها را دزدید. مدال‌هایی که ارزش مالی نداشتند ولی به لحاظ معنوی فوق‌العاده ارزشمند بودند.
پورحیدری نمی‌خواست پسرمان علی به سمت فوتبال برود و برای این‌که آسیب نبیند، علی را فدا کرد.
بازی استقلال- الاتحال که دی ماه سال ۱۳۸۰ در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شد را من همراه با علی و عسل در خانه می‌دیدم. وقتی نیکبخت گل زد و استقلال صعود کرد، علی از شدت خوشحالی عسل را طوری به هوا پرتاب کرد که بچه‌ام کله‌اش خورد به سقف!
بازی ملوان – استقلال در خرداد سال ۱۳۸۱ که با شکست ما همراه شد و کاپ قهرمانی اولین دوره لیگ برتر از دست رفت، بدترین خاطره من از حضور همسرم در استقلال است. پورحیدری همان شب به اندازه ۱۰ سال پیر شد و برای همیشه مربیگری را کنار گذاشت.
سال ۷۵ به خانه ما زنگ می‌زدند و می‌گفتند اگر منصور سرمربی استقلال بماند، علی را می‌دزدیم! این تهدید آن‌قدر جدی بود که یک ماه خودم علی را به مدرسه می‌بردم و نمی‌گذاشتم با سرویس برود.