کادوی شیرین فرهاد به سرمربی استقلال

فرهاد مجیدی دگر بار آب پاک را روی دست هواخواهان شیرین شده اش ریخت تا نشان دهد آبی‌ها هنوز باید در حسرت بازگشت او بمانند. مجیدی با یک قهرماین بدون باخت رفت تا در خاطره‌ها و یاد‌های عاشقانش باقی بماند. او برای خدشه وارد نشدن به ان افتخار نوبرانه ماندن در عرب نشین امارات و چرخیدن میان برج‌های دوبی را ترجیح داد. بعد از کلبا او دوباره به عنوان سرمربی لژیونر ایرانی هدایت تیمی دیگر را پذیرفت تا بیکار نماند. در واقع مهم‌ترین آلترناتیو موسیو موسیمانه برای آنکه اثبات کند سماجتی برای پیوستن به لشکرگاه آبی ندارد، زیر چادر شایعات نبض لشکری محتضر را در دست گرفته و به این می‌اندیشد با ممانعت از سقوط آزاد البطائح دوباره شمایل یک نجات دهنده را در قاب چشم‌ها بنشاند و دوباره با شوقی وصف ناپذیر، گیسوان بلند تقدیر را ببافد.

اینک سرنوشت به گونه‌ای رقم خورده، فرهاد که در جامه رهبری اتحاد کلبا شکست سنگینی از البطائح خورد و حکم برکناری خود را از دست دشداشه پوش‌ها گرفت، در گذر زمان به روی قاتلان خود آغوش بگشاید و دستش را دور گردن پارتیزان‌های سرخورده شارجه بیندازد و اعتماد به نفس را به یک فوج توپچی خسته از ناکامی هدیه دهد.

همه چیز برای آمدن طوفان در سرزمین بی باد و باران آماده است و فرهاد مجیدی پس از مدت‌ها پستونشینی قصد دارد بدون دستپاچگی ارتش برزخی البطائح را از دالان‌های تشویش عبور دهد و در پایان یک فصل دوزخی از فروچکیدن تیم ۱۳ ساله ادنوک لیگ جلوگیری کند تا دوآتشه‌های البطائح زانوهایشان را در آغوش نگیرند و اندوه سکو‌ها را با شادی و شبنم تاخت بزنند.

صبر می‌کنیم تا ببینیم آیا سناریو‌های پیچیده مردی که روزگاری گردان آبی را به چکاد قله‌ها رساند و از استقلال تیمی بی شکست ساخت، افاقه خواهد کرد و ورق‌ها در اردوگاه البطائح بر می‌گردند. آیا فرهاد و پسرانش اطمینان خاطر را برای مالکان بورژوای البطائح به ارمغان خواهند آورد؟

اما اینجا در ایران هم سرمربی استقلال می‌تواند از این هم آغوشی در امارات لذت ببرد و با خیال راحت و دور از ترس حضور فرهاد تیمش را برای نیم فصل دوم سازو برگ جنگ بپوشاند. داستان فرهاد و استقلال به این زودی‌ها دوباره از نو نوشته نخواهد شد.