کوزه کنان مهد سفال سنتی ایران

فاصله آن تا تبریز حدود ۷۵ کیلومتر و تا شبستر ۱۲ کیلومتر است. جمعیت آن بیش از ۱۰۰۰۰ نفر بوده و نام قدیم آن بالا استانبول (استانبول کوچک ) است . شغل مردم این شهر کشاورزی و تهیه کوزه و سفال وتجارت است. از محصولات کشاورزی می توان به صیفی جاتی مثل: خیار، و از سردرختی ها به گیلاس، هلو، آلبالو، آلو، شلیل، بادام و گردو اشاره کرد. ساخت کوزه و سفال شغل قدیمی مردم این شهر است. کارگاهها و فروشگاههای مربوطه را در شهر و اطراف شهر میتوان مشاهده کرد.

یاقوت حمودی در سفرنامه خود آورده است که در کوزه کنان ۷۵۰۰۰ خانوار زندگی میکنند. به نظر می رسد در قدیم این شهر مهم و بزرگ بوده است اما در زمان امیر تیمور بعلل ناشناخته ای این شهر ویران شده و هم اکنون بصورت شهری کوچک در آمده است اما در حفاریهای سالهای قبل آثاری از کوزه های بزرگ و سفال در اطراف شهر و در گورستان جنوب شرقی شهر کشف شده است.

 از مرحوم آیت الله نجفی مرعشی روایت است که:بعد از اسلام سه سادات اصیل به آذربایجان قدم نهادند که یکی از آنها در کوزه کنان سکنی گزید. در ابتدای ورودی شهر و در میدانی سردیس حاج مهدی کوزه کنانی را نصب شده است . این شخصیت مهم دوره مشروطیت که اصالتا کوزه کنانی است، منزلش در تبریز محل تجمع و تصمیم گیریهای مهم انقلابیون مشروطه بخصوص ستارخان و باقرخان بود و هم اینک این منزل بعنوان موزه مشروطیت در تبریز فعال است.از آثار تاریخی و گردشگری این شهر میتوان به قبرستان تاریخی (مقبره مقدس سادات )، آب انبار، درخت نارون و مسجد جامع آن اشاره کرد. بنا به روایتها در این مسجد منبری است  که قدمت ۱۲۰۰ ساله دارد و به قره منبر معروف است که مورد استفاده محمد حنفیه برادر حضرت علی(ع) قرارگرفته است