کیلیان امباپه هیچ شباهتی به رونالدو ندارد. او حتی شبیه به فیگو هم نیست و شاید در مجموع او را نمی‌توان یک کهکشانی لقب داد. زمانی که یک بازیکن به عنوان بهترین بازیکن جهان جذب می‌شود، انتظار می‌رود که با بسیاری از امتیازات و توجهات همراه باشد. کیلیان امباپه پس از هفت سال انتظار طولانی […]
کیلیان امباپه هیچ شباهتی به رونالدو ندارد. او حتی شبیه به فیگو هم نیست و شاید در مجموع او را نمی‌توان یک کهکشانی لقب داد.
زمانی که یک بازیکن به عنوان بهترین بازیکن جهان جذب می‌شود، انتظار می‌رود که با بسیاری از امتیازات و توجهات همراه باشد. کیلیان امباپه پس از هفت سال انتظار طولانی به رئال مادرید پیوست و به باشگاهی آمد که همه چیز را فتح کرده بود. معارفه او فوق‌العاده بود، با ورزشگاه برنابئو پر از تماشاگر و هیجان وصف‌نشدنی خود بازیکن.
شماره ۷، که متعلق به وینیسیوس است، و شماره ۱۰ کاپیتان مودریچ را به او ندادند، بلکه شماره ۹ را که از هم‌وطنش بنزما به جا مانده بود را به او دادند. امباپه بدون سر و صدا وارد شد، انتخابی متواضعانه داشت و به گونه‌ای جا افتاد که انگار یک تازه‌وارد است.
آیا می‌توانید تصور کنید فیگو، زیدان، رونالدو، بکام یا کریستیانو در پست طبیعی خود بازی نکنند؟ آیا می‌توانید تصور کنید که هر یک از کهکشانی‌های سابق خود را با سبک بازی دیگران وفق دهند؟ اما این اتفاق برای امباپه افتاده است. و اگرچه او در حال حاضر چندان وضعیت خوبی ندارد، اما هنوز هیچ برنامه جایگزینی برای تغییر این روند وجود ندارد. از روی تواضع و دور از خودخواهی‌هایی که معمولاً همراه ستاره‌های بزرگ است، امباپه منتظر است تا زمانش برسد.
