به بهانه صحبت های اخیر وزیر ورزش وزیر ورزش و جوانان با صحبت های اخیر خود آب سردی بر پیکر ورزش ریخت و به نظر می رسد این تفکر یک بازگشت به عقب گران برای ورزش کشور است. به گزارش خبرگزاری آنا، روزی که احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش انتخاب شد کورسوی امیدی در […]
به بهانه صحبت های اخیر وزیر ورزش
وزیر ورزش و جوانان با صحبت های اخیر خود آب سردی بر پیکر ورزش ریخت و به نظر می رسد این تفکر یک بازگشت به عقب گران برای ورزش کشور است.
به گزارش خبرگزاری آنا، روزی که احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش انتخاب شد کورسوی امیدی در دل ورزش کشور تابید و خیلی از اهالی ورزش بر این باور بودند که سکان ورزش کشور به دست فردی افتاده که خودش و تفکراتش از جنس ورزش است. احد دنیالمالی با سابقه فعالیت های عمرانی ماندگار و مدیریت ورزشی در عرصه کلان و خرد و حتی بین المللی می تواند انتخاب شایسته ای لقب بگیرد که دولت چهاردهم او را برگزید.
هر چند که از او انتظار می رفت در انتخاب مهمترین معاونتش یعنی ورزش قهرمانی عجول تر باشد و هر چه زودتر دست به انتخاب شایسته ای بزند و یا در خصوص برخی تعاملاتش انتظار روش بهتری از او وجود داشت اما جای شکرش باقی بود که او ورزش را با پوست و استخوان خود درک می کند.
اما به تازگی او اظهار نظری کرده که امیدها را ناامید کرده است. وزیر ورزش در حاشیه مجمع فدراسیون شمشیربازی در اظهاری نظری عجیب گفته ؛چند موضوع را پیگیری می‌کنیم. یکی اینکه وقتی مدت ۴ ساله ریاست فدراسیون تمام شد، کنار برود تا سرپرست بگذاریم. از آن طرف وقتی سرپرست می‌گذاریم در یک مدت کوتاه باشد. مثل شورای شهر و انتخابات نمایندگی مجلس از روز اول مدت ثبت نام، رسیدگی‌های فنی، رسیدگی حراستی، تایید صلاحیت و اعتراضات و در نهایت زمان انتخابات را از روز اول اعلام می‌کنیم و تغییر ناپذیر است. آمدم که ابتدا قانون را در وزارت ورزش و فدراسیون‌ها حاکم کنم. بعد وقتی قانون‌مدار و قانون‌مند باشیم و سیستم را به سمت انضباط ببریم، قطعاً در توسعه ورزش همگانی و قهرمانی موفق خواهیم شد.
بیان این صحبت ها از سوی کسی که خودش سال ها عضو هیئت رئیسه کانوینگ آسیایی و جهانی است بسیار بعید بود. در سالهای اخیر یکی از ضربات جبران ناپذیری که به پیکره ورزش کشور وارد شده وجود همین انتخاب سرپرست ها برای فدراسیون ها تا مشخص شدن مجمع انتخاباتی بوده است. نمونه واضح و ساده آن همین فدراسیون دوومیدانی است که در یک سال اخیر به دلیل تعدد تغییر سرپرست ها خیلی از سفرهای بین المللی برای دوومیدانی کاران از دست رفت و نتیجه هم همان افتضاحی شد که در المپیک پاریس خود را نشان داد بماند که این وسط برخی از ملی پوشانی که شایستگی حضور در المپیک را داشتند به دلیل همین تغییرات مدیریتی و اهمال کاری ها از سوی آنها این فرصت را از دست دادند.
چطور می شود وزیر ورزش با وجود ضررهای ناشی از انتخاب سرپرست برای فدراسیون ها را نادیده بگیرد و صحبت از کنار رفتن رئیس فدراسیون بعد از پایان دوره ۴ ساله و انتخاب سرپرست کند.
دنیامالی اگر خودش را به روز نکرده شاید بهتر باشد مشاورانش او را از این غفلت خارج کنند که سابقه نشان داده انتخاب سرپرست برای فدراسیون ها با توجه به ایجاد شائبه های مهندسی شدن انتخابات و حواشی متعدد دیگری که رخ می دهد حتی با وجود مشخص شدن زمان مجمع انتخاباتی کاری عبث و حاشیه ساز است.
او در صحبت هایش از ریاست جمهوری و مجلس و شورای شهر مثال زده اما جناب وزیر ورزش مگر موارد ذکر شده پست ورزشی هستند که آنها را مثال زدید؟ درثانی مگر برای سمت های ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شورای شهر تا به حال سرپرست انتخاب شده؟ سوم اینکه فدراسیون های ورزشی ماکت کوچکی از اشل جهانی آن رشته هستند آیا تا به حال برای فدراسیون های جهانی سرپرست انتخاب شده است؟ رابعا تجربه مدیریتی در ایران نشان داده که سرپرست ها جملگی صندلی مدیریت برایشان مزه می دهد و راحتی حاضر به ترک صندلی نیستند. اگر با این معضل روبرو شوید چه می کنید؟ اگر مدیری قصد ماندن کرد با چه روشی می خواهید عدالت و مساوات را رعایت کنید. همان مصادیقی که به آن تاکید دارید.
مورد سوال برانگیز دیگر این که گفته شده در خصوص دوران سرپرستی فرآیند ثبت نام و تایید مدارک و تایید صلاحیت ها انجام می شود.سابقه نشان داده پروسه ذکر شده در برخی فدراسیون ها تا یک سال هم طول می کشد. با این شرایط یعنی یک فدراسیون باید دوره یک ساله بلاتکلیفی را طی کند. واقعا چرا و با چه دلیلی؟
هیچ به این موضوع فکر کرده اید که اگر پروسه انتخابات چند ماه طول بکشد نحوه تعامل این فدراسیون ها با کمیته بین المللی المپیک و همچنین فدراسیون های جهانی چه می شود؟ آیا فدراسیون جهانی ارتباط خوبی با یک مدیر موقت می گیرد؟
این سوالاتی است که از وزیر ورزش و جوانان داریم و امید داریم که در تصمیمی که گرفته شده تجدید نظر شود تا بیش از این ورزش کشور به عقب رانده نشود.
