در فوتبال ما معمولاً حاشیه بر متن غلبه میکند. معمولاً ۹۰ درصد توجهات به دو تیم بزرگ پایتخت است و سایر تیمها کمتر به چشم میآیند. پس طبعا وقتی بازیهای استقلال و پرسپولیس پر از حاشیه و داستان باشند، نتایج و عملکرد سایر تیمها در آن هفته کمتر دیده میشوند و در چنین شرایطی توجه به یک بازیکن خاص به مراتب باز هم کمتر است.
امیرحسین حسین زاده در هفته سوم لیگ بیست و چهارم جوری درخشید که در شرایط عادی میتوانست تیتر تمام رسانهها باشد و با اتفاقاتی که پیرامون زندگی او افتاده میتوان یک فیلم سینمایی ساخت! بازیکنی جوان با سن کم که در همین سالهای کوتاه حضورش در سطح اول فوتبال، بالا و پایینهای بسیاری را تجربه کرده، کسی که تا آستانه محو از فوتبال پیش رفت ما حالا به لطف اسکوچیچ دوباره احیا شده و میدرخشد.
حسینزاده در سایپا چهره شد و با یک ریسک بزرگ به استقلال آمد. او مصدومیتی داشت که میتوانست به قیمت پایان فوتبال هر کس تمام شود. بازیکن جوان در تیم بزرگ، اما در استقلال آمد و ستاره درخشان تیم شد. به تیم ملی رسید و بعد در یک انتخاب عجیب راهی لیگ بلژیک شد، چاه ویلی که بسیاری از استعدادهای ما را بلعیده است. پس از آن حسینزاده افتاده به چاهی بود که منتظر طناب نجات است. دوست داشت ناجی استقلال باشد اما رقم قرارداد رضایت نامهاش بالا بود. همه او را سرزنش میکردند که تقصیر خودت بود و انتخابت غلط، و الگویی شد که بازیکنان جوان ببینند و بدانند که یک تصمیم اشتباه چطور میتواند سرنوشت آنها را عوض کند. فصل قبل به هر ترتیب که بود، بعد از آنکه استقلال نتوانست، تراکتور او را برگرداند اما خمس اعتقادی به این ستاره نداشت و حاشیههای ابتدای فصل و اشتباهات خودش در موضعگیری علیه بازیکنان، حسینزاده را به نیمکت پیچ کرد. تا جایی که حتی تمدید قراردادش با تراکتور زیر سوال بود.
و حالا اسکوچیچ از تراکتور یک مدعی ساخته که با نمایش درخشان و بازیهای پرگل برنده میشود. اما کارشناسان و تیزبینان زنده شدن و احیای ستاره جوانی مثل حسینزاده را میبینند و فراموش نمیکنند. بازیکنی که بارها تا مرز محو شدن از فوتبال رفت، حالا توسط اسکوچیچ احیا شده که شاید بزرگترین خدمت او به فوتبال ایران باشد. حسینزاده که در بازی اول، گل اول تراکتور در این فصل را زده بود، این هفته دبل کرد تا در کنار رامین رضاییان و رضا غندیپور به صدر جدول گلزنان برود اما مهمتر از دو گل او و پیروزی تراکتور و ۷ امتیازی شدن، درخشش او در طول ۹۰ دقیقه بود. حسینزاده با دو استوپ سینه و بدون هیچ حرکت اضافه دو پاس گل داد. اولی مستقیم توسط هاشم نژاد به تور نشست و دومی نیاز به دو شلیک توسط اشترکالی داشت اما به هر حال حرکت منجر به گل مال او بود و پس از آن هم که خودش دست به کار شد و دو گل تماشایی زد.
هفته سوم، آخرین هفته لیگ قبل از تعطیلات بود و شاید حسینزاده بدشانس چرا که اگر بازیها بلافاصله ادامه داشت، او میتوانست با حفظ همین روند در کوتاهترین زمان دوباره به تیم ملی برسد. اما او جوان است و حالا حالاها وقت دارد، به شرطی که دوباره فیلش یاد هندوستان نکرده و با تصمیمات غلط خودش را عقب نیندازد!