۰۷:۳۰ – ۳۱ تیر ۱۴۰۳
حجت‌السلام و المسلمین علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در دانشکده کاربردی دانشگاه هنر درباره نقش دین در آزادی انسان گفت: بنده با قاطعیت می‌گویم یکی از بهترین کلمات برای معرفی دین آزادی است. ما در بیان دین مشکل داریم. قرآن شاهده که ما چقدر به اشتباه دین را معرفی می‌کنیم. قطعاً یکی از مفاهیم دین آزادی است و هرکس در جهان شعار آزادی بدهد، به گرد دین نمی‌رسد. لعنت! به اخلاق و عبادتی که انسان را آزاد نکند. لعنت! به اخلاق و عبادتی که جامعه را آزاد نکند. احمق‌بار آوردن یک ملت این‌گونه است که هر سال در دبیرستان برای دانش آموزان جا نیندازند که تو دشمن داری و دشمنت می‌خواهد تو را به بردگی بکشاند. دشمنان هر سال راه‌های نوینی را برای به بردگی کشیدنت اتخاذ می‌کند.
حجت‌السلام پناهیان ادامه داد: اگر کسی جامعه‌ای را متوجه آزادی از بردگی نکند، جنایت در حق آن جامعه کرده است. آزادی بحث اصلی دین است. لعنت خدا بر دینداری‌هایی که منجر به آزادی نشود. آن‌هایی که انسان‌ها را به بردگی می‌کشانند، بیشتر بر اخلاق تاکید دارند. اینکه می‌گویند دینداران نیاز به اخلاق ندارند، اراجیف است. آزادی‌خواه و دیندار به اخلاق نیاز دارد، ولی آن‌هایی که می‌خواهند انسان‌ها را به بردگی بکشانند، بیشتر روی اخلاق تاکید می‌کنند.
این استاد حوزه با بیان اینکه دشمن اخیراً می‌خواهد سینه‌زنی بدون نجات از بردگی داشته باشی، افزود: امام حسین (ع) برای چه شهید شدند؟ برای نماز؟ برای اخلاق؟ برای ایمان به خدا؟ خیر، ایشان بخاطر یزید شوم درگیر شدند. ده‌ها کتاب و مقاله از سوی یک یا چند انتشارات منتشر شده، تا بگوید امام حسین (ع) نمی‌خواسته با ظلم مبارزه کند، بلکه در راه دوستی با یزید تصادفی به شهادت رسیدند. این مطالب را منتشر می‌کنند تا تو ضد ظلم نشوی. نوحه و سینه‌زنی درست کردند تا بگویند امام حسین (ع)! جنگ بس است. چرا به حضرت سیدالشهدا (ع) این چیزها را می‌گویی؟ تو باید در مجلس یزید سینه زنی کنی!
وی با اشاره به اینکه دیندارها فکر می‌کنند دعوا بر سر بندگی خداست، توضیح داد: نه ولله. دعوا بر سر عدم بندگی غیر خداست. دعوا بر سر نمازخواندن نیست، بلکه دعوا بر سر سجده نکردن به غیر خداست. ایمان امنیت می‌آورد. حال اگر تو مومن باشی، امنیت‌ات بیشتر می‌شود. ترس عامل به بردگی کشاندن انسان است. راحت‌ترین کار پدران و مادران و مدارس ترساندن بچه‌ها با هدف کنترل کردن آن‌هاست. اکثر آن‌هایی که امام حسین (ع) را به قتل رساندند، حضرت اباعبدالله (ع) را دوست داشتند، اما از ترس سربازان یزید برده شدند و دست به جنایت زدند.
خبرنگار: نفیسه خلیلی
