نصرتی: خمس و گاریدو هر دو انسان بودند!

به گزارش “ورزش سه”، خوان کارلوس گاریدو پس از کسب نتایج ضعیف در هفته‌های اخیر از هدایت پرسپولیس برکنار شد تا دوران کاری او در ایران خیلی زود به پایان برسد. محمد نصرتی، بازیکن سابق پرسپولیس، که در دوران حضور پاکو خمس در ایران به عنوان دستیار او در کادرفنی تراکتور حضور داشت، امروز در گفت‌وگویی با خبرنگار ما در خصوص عملکرد گاریدو صحبت کرد و به شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو مربی اسپانیایی پرداخت.

نصرتی که اعتقاد دارد باشگاه پرسپولیس باید صبورانه‌تر برخورد می‌کرد، می‌گوید اگر مدیران باشگاه پرسپولیس نمی‌توانند به یک سرمربی خارجی فرصت کافی را بدهند، بهتر است به سراغ گزینه‌هایی بروند که از فوتبال ایران شناخت کافی را دارند.

این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

* صحبت‌هایمان را با جدایی گاریدو از پرسپولیس شروع کنیم. نظر شما درباره این تغییر شاید زودهنگام چیست؟
تیم پرسپولیس در تاریخ فوتبال ایران همیشه یکی از مدعیان قهرمانی بوده است، اما آقای گاریدو نتوانستند در این مدت توقعات را برآورده کنند. یک موضوع مربوط به مسابقات داخلی بود اما موضوع مهم‌تر به لیگ نخبگان آسیا برمی‌گشت که آنجا هم نتوانستند پرفروغ ظاهر شوند تا در نهایت باشگاه به این جمع‌بندی برسد که با ایشان قطع همکاری کند. از طرفی پرسپولیس در هفته‌های اخیر برابر تیم‌های پایین جدول نتیجه نگرفت و این هم مزید بر علت شد تا قرارداد ایشان فسخ شود.

* برخی معتقدند ۱۳ هفته زمان برای یک سرمربی خارجی جدید کافی نبود و باید زمان بیشتری به او داده می‌شد.
من فکر می‌کنم می‌شد حداقل تا نیم‌فصل به او فرصت داد، اما چیزی که کمی به چشم می‌خورد، این بود که همبستگی و همدلی در تیم نمود نداشت. شاید یکی از دلایل این شرایط هم این بود که مدام بحث‌هایی در خصوص کادرفنی وجود داشت و اصرار می‌کردند که یکی دو نفر به این کادر اضافه شوند. تنش‌هایی وجود داشت و به نظر کادر مدیریتی توقع داشت یکی دو نفر در مجموعه باشند، اما آقای گاریدو مخالفت می‌کرد. از طرفی در بازیکنان شادابی و طراوت وجود نداشت و مشخص بود همدلی و وفاق زیاد نیست. یک آتش زیر خاکستر بود که با باخت برابر تیم‌های پایین جدولی سر باز کرد.

* درباره انتخاب آقا کریم به عنوان سرمربی موقت چه نظری دارید؟
اول اینکه قلبا برای ایشان آرزوی موفقیت دارم. قطعا لیاقت ایشان این است که سالیان طولانی سرمربی پرسپولیس باشد اما فکر می‌کنم با روحیاتش سازگار نیست که نفر اول تیم باشد و من هم نمی‌دانم دلیلش چیست، ولی برایشان آرزوی موفقیت دارم.

* ما با آقای خمس به عنوان یک سرمربی اسپانیایی کار کرده‌اید. فکر می‌کنید چه ویژگی‌های مشترکی بین او و گاریدو وجود داشت؟
آقای خمس واقعا مربی خیلی خوبی بودند و جدا از بحث مربیگری، انسان خیلی خوبی هم بودند. این خصایص را در آقای گاریدو هم دیدیم و همانطور که آقای پیروانی اعلام کردند بدون اینکه دنبال پول اضافه باشد، دستمزدش را همین‌جا که کار کرد، دریافت کرد و دنبال شکایت نیست. خمس هم همین‌طور بود و تا روزی که کار کرد، دستمزد گرفت و پول بیشتری نخواست. در واقع خمس و گاریدو در بحث انسانیت و اخلاق‌مداری شباهت زیادی به هم داشتند.

* از نظر فنی چطور؟
در مباحث فنی آقای خمس خیلی روی پرس و فوتبال مالکانه تاکید داشتند و تمریناتی که ما انجام می‌دادیم اینطور بود که بتوانیم در سریع‌ترین زمان ممکن توپ را بگیریم. ایشان می‌گفت مهم‌ترین رکن در فوتبال، توپ است و باید بتوانیم توپ را حفظ کنیم و زمانی که توپ را از دست می‌دهیم، بتوانیم در سریع‌ترین زمان ممکن توپ را به دست بیاوریم. ایشان خیلی به ضربات ایستگاهی قائل نبودند و ما ضربات ایستگاهی را خیلی کم تمرین می‌کردیم. در آن مقطع چند بازیکن تیم آمدند و به من گفتند ما خیلی کم تمرین ایستگاهی می‌کنیم و اگر بیشتر تمرین کنیم، بهتر است. من هم چند بار به آقای خمس انتقال دادم و در ادامه کمی در این زمینه بهتر شدیم. آقای گاریدو هم آنطور که از شواهد و قرائن مشخص است، خیلی روی ضربات ایستگاهی کار نمی‌کردند و نشانه‌اش هم این است که پرسپولیس روی این ضربات خیلی ضعیف ظاهر شد و گل‌های متعددی هم دریافت کرد. این یک وجه مشترک به این دو سرمربی اسپانیایی بود، در صورتی که در لیگ برتر انگلیس، آرسنال بیشتر گل‌هایش را روی ضربات ایستگاهی می‌زند و یک مربی استخدام کرده‌اند که اختصاصی روی ضربات ایستگاهی کار کند. فکر می‌کنم این نقطه ضعف این دو مربی اسپانیایی بود که به ایران آمده‌اند.

* البته با این حال آقای خمس دو سال در ایران کار کرد اما گاریدو حضور کوتاهی در ایران داشت. 
شاید دلیل اصلی این موضوع این بود که توقعات از پرسپولیس خیلی بیشتر از تراکتور بود. زمانی که آقای خمس به تراکتور آمد، شرایط جدولی این تیم خیلی مناسب نبود و ایشان توانست در سال اول سهمیه آسیا بگیرد. بالاخره تراکتور تیمی نبود که سال‌های قبل مدام قهرمان شده باشد، ولی گاریدو به تیمی آمد که در هشت سال گذشته هفت بار قهرمان شده بود و توقعات خیلی بالا بود. پرسپولیس در لیگ نخبگان بود و توقع این بود که در آن رقابت‌ها هم نتایج و عملکرد خوبی داشته باشد، به خصوص که این تیم در گذشته دو بار تا فینال رفته بود. البته با تمام این اوصاف، مدیران پرسپولیس و حتی برخی از هواداران به اندازه کافی صبر نکردند و به این مربی فرصت ندادند.

* نکته مشترک بین این دو مربی اسپانیایی این بود که هر دو بدون دستاورد خاصی ایران را ترک کردند. شما فکر می‌کنید چرا این اتفاق افتاد و آنها نتوانستند در فوتبال ایران موفق شوند؟
در ابتدا باید به این موضوع اشاره کنم که آقای خمس در نهایت هم برکنار نشدند و خودشان با توجه به مشکلاتی که وجود داشت، جدا شدند. البته باشگاه هم بدش نمی‌آمد این اتفاق بیفتد، چون رقم قراردادشان سنگین بود. با این حال فکر می‌کنم شاید انگیزه‌ای که برخی از مربیان خارجی با توجه به شرایط کشورشان در ایران دارند، در بین سرمربیان اسپانیایی زیاد نیست. برای مثال شاید مربیان کروات در کشور خودشان نتوانند درآمد آنچنانی داشته باشند و در خارج از کشور کار می‌کنند‌ تا از این نظر خودشان را تامین کنند. اما این دو مربی از کشوری آمده بودند که آنجا هم مربیگری کرده بودند و هم فوتبال بازی کرده بودند و شاید در کشور خودشان هم درآمد خودشان را داشته باشند. بنابراین ممکن است انگیزه نداشته باشند.

* نکته مهم این است که از ابتدا کارنامه آقای گاریدو مشخص بود و از همان روزهای اول هم برخی به او امیدوار نبودند، اما با این حال مدیریت ایشان را استخدام کرد. 
پرسپولیس جدا از قدمت و تاریخچه‌ای که دارد، در همین ۱۰ سال گذشته هم پرافتخارترین تیم ایران بوده و باید مربی‌ای می‌آوردند که هم فلسفه‌اش با فلسفه باشگاه همخوانی داشته باشد و هم در گذشته قهرمانی‌های زیادی به دست آورده باشد تا ذهنیت قهرمانی داشته باشد و آن را به بازیکنان تزریق کند. گاریدو این فاکتورها را نداشت و یک مربی شکست‌خورده بود.

* مشخصا آقا کریم نمی‌خواهند به عنوان سرمربی ادامه بدهند و در نیم‌فصل قرار است در مورد سرمربی آینده تیم تصمیم‌گیری شود. فکر می‌کنید این‌بار روند انتخاب مربی باید چطور باشد؟
یا باید یک مربی خوب بین‌المللی و شناخته‌شده با یک کارنامه قوی بیاید و به او فرصت بدهند تا کارش را پیش ببرد، یا اگر هواداران و باشگاه صبر ندارند، باید یک مربی بیاورند که شناخت کافی از فوتبال ایران داشته باشد و سریع خودش را با شرایط تیم آداپته کند.

* فکر می‌کنید سرمربی آینده پرسپولیس می‌تواند ایرانی باشد؟
اولا که من قلبا برای آقا کریم آرزوی موفقیت دارم، اما با توجه به اینکه ایشان نمی‌خواهند سرمربی باشند، باید دید گزینه‌های داخلی چه کسانی هستند و آیا این گزینه‌ها توانایی پیش‌برد اهداف باشگاه را دارند؟ اگر این توانایی را نداشته باشد، باید به سراغ مربیان خارجی با رزومه خوب برویم.

* شرایط تراکتور را در این فصل چطور می‌بینید؟
جا دارد یک خسته نباشید و خداقوت به مجموعه تراکتور بگویم؛ تیم خوبی را بسته‌اند و سعی کرده‌اند یارهای خوب و تاثیرگذار فصل گذشته را حفظ کنند و امسال هم بازیکنان داخلی و خارجی خوبی گرفته‌اند، به خصوص پوستونسکی و تومیسلاو اشترکالی که بازیکنان خیلی خوبی هستند. برای آنها هم قلبا آرزوی موفقیت می‌کنم. آنها هم تیم پرهواداری هستند و وقتی این تیم‌های پرهوادار قدرتمند می‌شوند، به موازات آن تیم ملی هم قدرتمند می‌شود.

* درباره آقای اسکوچیچ چه نظری دارید؟ 
اسکوچیچ مربی خیلی خوبی است و این را در گذشته هم نشان داده است. درواقع سازگاری مربیان کروات با فوتبال ما خوب بوده است. فرانچیچ که فولاد را قهرمان کرد، لوکا بوناچیچ سپاهان را قهرمان کرد، برانکو پرسپولیس را قهرمان کرد و آقای اسکوچیچ هم در تیم ملی فوق‌العاده کار کردند و در ملوان و نفت و آبادان هم خوب بودند و الان هم در تراکتور فوق‌العاده کار می‌کنند.

* صحبت پایانی؟
برای تیم‌هایی که هوادار دارند و مردم دغدغه آنها را دارند، آرزوی موفقیت می‌کنم. امیدوارم هم پرسپولیس و هم تراکتور در ادامه مسیر موفق باشند.