یادنامه‌ای برای ژاله علو/ صدای خاطره‌سازی که خاموش شد

کمتر کسی است نقش‌های به یاد ماندنی و ماندگار بانوی فرهیخته ژاله علو را به یاد نداشته باشد. شادروان در عرصه‌های گویندگی در رادیو و دوبله، بازیگری و … یکتا بود و صدای ماندگار و بی‌بدلیلش تا ابد در یاد‌ها به یادگار خواهد ماند.

ژاله علو طی هشت دهه تلاش بی‌وقفه، استادی را در حق شاگردانش تمام کرد؛ به طوری که از او گفتن برای بسیاری از هنرمندان و پیشکسوتان سخت و دشوار است. آنها نمی‌توانستند با بهره بردن از کلمات خوبی‌های این بانوی هنرمند را توصیف کنند. با همکاران او درباره شادروان علو گفت‌و‌گو کردیم.

میکائیل شهرستانی: فروتن بود

میکائیل شهرستانی از پیشکسوتان بازیگری، گویندگی و کارگردان و مدرس تئاتر است. او از خاطرات سال‌های بسیار دور همکاری با ژاله علو این طور می‌گوید: ژاله علو جزو معدود بازیگران رادیو بود که در مدیوم‌های مختلف چه تصویر و چه صدا و صحنه کارنامه درخشانی داشت. از این رو با خیلی از هم سن و سالان خودش متمایز بود. شادروان مهرزاد هم که از هم دوره‌ای‌هایشان بود همچنین ویژگی‌هایی را داشت. خانم علو عقبه کارگردانی بیشتری در همه حوزه‌ها داشت. افتخار این را داشتم که در سال‌های آغازین همکاری‌ام با رادیو به دفعات در خدمت او باشم. او خیلی متواضع بود و فروتن که اجازه می‌داد کنارش یاد بگیریم. فخرفروشی نمی‌کرد. او به ما آموخت درخت هر چه پربارتر افتاده‌تر باید باشد. به همین دلیل هرگز فخرفروشی نمی‌کرد.

وی ادامه می‌دهد: خیلی از صدای نازنین‌شان مراقبت می‌کردند. توجه به این موضوع باعث خواهد شد تا هنرمند سال‌های بسیاری در حوزه کاری‌اش فعالیت کند. وظیفه هر هنرمندی است که از خودش مراقبت کند و سلامت نفس، جسم و روح را داشته باشد تا در کار‌های بیشتری نقش آفرینی کند. فرقی نمی‌کند چه در بازیگری، موسیقی، نقاشی و خطاطی و… نقش جدی‌تر و موثرتری داشته باشد.

مینو جبارزاده: از دست دادن یک بانوی تمام عیار

مینو جبارزاده از هنرمندان توانمند رادیوست. وی شادروان علو را بانویی تمام عیار توصیف می‌کند و ادامه می‌دهد: او لحاظ اخلاقی و رفتاری نمونه بود. من از او آموختم. واقعا ما یک هنرمند بزرگ را از دست دادیم، یک بانوی تمام عیار. بی‌راه نیست بگوییم که یک ستاره از آسمان کم شد. من تعداد زیادی با او کار کردم که کارگردان نمایش بود و افتخار داشتم کنار او بیاموزم. او بسیار با سواد و اهل شعر و شعرخوانی بود. بانو علو با عشق در گردهمایی‌های ادبی، هنری و … شرکت می‌کرد.

نازنین مهیمنی: من مادرم دومم را از دست دادم

نازنین مهیمنی از بازیگران، دوبلور‌ها و کارگردان‌های اداره کل نمایش‌های رادیویی است که از دهه هفتاد وارد این عرصه شده و در برنامه‌های مختلفی با مرحومه علو همکاری داشت. او بانو علو را همچون مادر و استادی بی‌نظیر توصیف کرد و تصریح می‌کند: متاسفانه من مادرم دومم را از دست دادم. در این شرایط صحبت کردن در مورد بانوی فرهیخته هنر سخت است. خانم ژاله تکیه گاه و استادم بود و هست.

او که نقش آفرینی در کار و زندگی‌اش را مدیون صدای ماندگار رادیو می‌داند، ادامه می‌دهد: بیشتر مواقع مکالمات خودمان را ضبط و برای خودم تکرار می‌کردم. هر روزی که با هم حرف می‌زدیم و منزل او می‌رفتم، برایم کلاس درس بود. خیلی مدیون او هستم تا ابد. بانو علو همه انرژی را برای آموختن به من و همکاران می‌گذاشت و همیشه از او به نیکی یاد می‌شد.

شهین نجف‌زاده: اسطوره را از دست دادیم

شهین نجف‌زاده، هنرمند ضمن تسلیت به جامعه هنری کشور در توصیف بانو علو بیان می‌کند: از خانم ژاله گفتن هم سخت است و هم سهل، خانم ژاله واقعا نماد بزرگی، شرافت، زیبایی و هنرمند بود. وجودش نعمت بود، نعمتی که تا ابد برای همه ما جاری است. برخی آدم‌ها اگر دویست سال هم زندگی کنند باز هم رفتنشان خیلی سخت و به نظر زود می‌آید. انرژِی، عشق، معنویت، زیبایی درون و بیرون و منبع الهام‌بخش بودنش برای همه ساری و جاری بود. خانم ژاله خیلی شوخ طبع بود و در عین حال بسیار مقتدر، حریمی داشت که هیچکس اجازه ورود به آن را نداشت. خانم ژاله به اندازه‌ای نازنین بود که می‌توانم بگویم ما اسطوره‌ای را از دست دادیم. البته برای همیشه در قلب و تاریخ و هنر این مملکت همیشه زنده است.

وی یادآوری می‌کند: مرحومه خانم توران مهرزاد هم از هم دوره‌ای‌های او بود که خیلی هم با هم دوست بودند. یاد هر دو گرامی و روحشان شاد و در آرامش. من با هر دوی این بانوان نازنین افتخار همکاری داشتم و کنارشان آموختم. به ویژه خانم ژاله که استادی بی‌نظیر بود.