ستاره اتریشی مس: ۳۶ کیلومتر بر ساعت می‌دوم

به گزارش “ورزش سه”، کوفی شولز فصل گذشته در تیم تیرول حضور داشت و در لیگ اتریش بازی کرد. این بازیکن ۳۵ ساله آلمانی پیش از آن در لیگازوا یونان، آلمان و انگلیس نیز بازی کرده بود.

او یکی از لژیونرهای تازه وارد فوتبال ایران است. او چند ماهی است که در باشگاه مس رفسنجان در لیگ برتر فوتبال بازی می‌کند. سایت لائولا وان اتریش به سراغ این بازیکن رفته تا درباره تجربه او در تیم جدیدش سوال کند.

اولین سوال از این بازیکن این بود: تابستان امسال برای بازی در تیم مس رفسنجان به لیگ ایران رفتی. چند هفته اول برای تو چطور گذشت؟

کوفی شولز: چند هفته اول اینجا قطعا بسیار بسیار مثبت بود. البته فکر می‌کردم فرق می‌کند، که باید خیلی بیشتر با فرهنگ اینجا سازگار شوم. اما باید بگویم، مردم اینجا آنقدر صمیمی‌ و خوب هستند که واقعاً به من کمک کرد تا به همه چیز عادت کنم. در واقع در سه روز اول همه چیز مرتب شد.

لائولا وان: انتقال به ایران چگونه انجام شد؟

شولز: در ماه مارس همراه با ایجنتم به دنبال تیم می‌گشتیم. من بعد از تیرول به دنبال یک چالش جدید بودم. بنابراین برای من واضح بود که می‌خواهم دوباره چیزی را تجربه کنم، به لیگی بروم که بتوانم چیز جدیدی را تجربه کنم. پس جلسه گذاشتیم و برنامه ریزی کردیم. از آنجایی که او خودش ایرانی است و درباره این لیگ به من گفت، به سرعت برایم روشن شد که لیگ برتر ایران سکوی فوق‌العاده‌ای برای حرفه و پیشرفتم است تا دوباه چالشی را تجربه کنم که قبلاً هرگز نداشته‌ام.

لائولا وان: چرا مس رفسنجان را انتخاب کردی؟

شولز: مربی نقش زیادی داشت. محرم نویدکیا در فوتبال ایران چهره بزرگی است و در آلمان نیز بازی کرده است. خیلی زود مشخص شد که می‌خواهم این قدم را بردارم.

لائولا وان: وضعیت سیاسی ایران چه نقشی در تصمیم تو داشت؟

شولز: البته من وضعیت سیاسی را زیر نظر داشتم. اخبار زیادی درباره آن خواندم. صحبت‌های زیاد با همسرم و سایر اعضای خانواده، انگیزه‌ای برای قدم برداشتن من شد. من در کشور و خیابان‌های ایران احساس امنیت می‌کنم. ایرانی‌ها مردمی‌ بسیار مهمان نواز و مردم رفسنجان بسیار خونگرم هستند. یکی دیگر از عوامل مهم کریستوفر کنت بود که او نیز برای مدت طولانی در ایران بازی کرد و توانست راهنمایی‌های صادقانه‌ای در مورد زندگی و فوتبال در ایران به من بدهد که تصمیم‌گیری را آسان‌تر کرد.

لائولا وان: چگونه با تیم و کادر مربیگری ارتباط برقرار می‌کنی؟

شولز: صحبت با مربی (محرم نویدکیا) راحت‌تر بود چون او آلمانی کامل صحبت می‌کرد. البته ما یک مترجم هم داریم که به انگلیسی ترجمه می‌کند. دو لژیونر انگلیسی عالی صحبت می‌‎کنند. در واقع، همه اعضای تیم نسبتاً خوب انگلیسی صحبت می‌کنند و به همین دلیل ارتباط با بقیه هیچ مشکلی ندارد. اما می‌خواهم هر چه سریعتر با فرهنگ و مردم سازگار شوم و به همین دلیل هر روز زبان فارسی می‌خوانم!

لائولا وان: قبل از نقل مکان در مورد لیگ برتر ایران چه می‌دانستی؟

شولز: خوب، وقتی این احتمال به وجود آمد که واقعاً به ایران خواهم رفت، من به وضعیت لیگ نگاه کردم. می‌دانستم که لیگی بسیار بسیار فیزیکی است. همانطور که در چند بازی اخیر این را دقیقا متوجه شده‌ام. البته این برای من بسیار مناسب است، زیرا خودم فیزیکی بازی می‌کنم. به نظرم تمریناتم و این جنبه فیزیکی خیلی خوب با هم ادغام می‌شوند. می‌توانم نقش خوبی را در تیم بازی کنم، چون مهارت‌های تاکتیکی هم دارم.

لائولا وان: لیگ برتر ایران را با بوندس‌لیگا اتریش چطور مقایسه می‌کنی؟ سطح لیگ ایران چگونه است؟

شولز: البته لیگ برتر با بوندس‌لیگا اتریش متفاوت است. اما بازی در ایران بسیار متفاوت انجام می‌شود و به همین دلیل است که فکر می‌کنم این لیگ از بیرون بسیار دست کم گرفته می‌شود. چون واقعاً خیلی سریع و فیزیکی است. اما به نظرم قضاوت آن سخت است چون هنوز مقابل باشگاه‌های برتر بازی نکرده‌ام.

البته من آنها را در تلویزیون دیده‌ام و می‌توانم بگویم که سطح آنها تقریباً یکسان است. اما اگر ردبول سالزبورگ یا اشتورم گراتس را مثال بزنم، تیم‌های برتر اتریش البته در سطح دیگری هستند. فوتبال ایران نیز در مسیر خوبی برای رسیدن به این سطح قرار دارد. فکر می‌کنم باشگاه‌هایی مثل سپاهان، استقلال، تراکتورسازی و پرسپولیس کیفیت خیلی خوبی دارند. بازیکنان خوبی هم هستند که از دل این لیگ آمده‌اند، مثل مهدی طارمی‌ که الان برای اینتر بازی می‌کند.

لائولا وان: تفاوت‌های زیرساختی و محیطی بین لیگ ایران و لیگ‌های اروپایی که در آن بازی کردی، چیست؟

شولز: برخی از باشگاه‌ها بهترین زیرساخت‌ها را ندارند. قبل از اینکه به اینجا بیایم از این موضوع آگاه بودم. قبلاً در یونان همینطور بود. می‌گویم که در اتریش، آلمان و سوئیس شما در سطح ممتاز هستید چون زمین‌های تمرینی بیشتری وجود دارد و زیرساخت‌ها بهتر توسعه یافته است.

اما اینجا باشگاه‌ها سال به سال پیشرفت می‌کنند. چیزهایی هست که برای من هم تازگی دارد. اما برای مثال شما مربیان خصوصی دارید که تقریباً همه کارها را برای شما انجام می‌دهند. در اروپا شما کمی‌ بیشتر به خودتان وابسته هستید. تفاوت بزرگ دیگر این است که در همه بازی‌ها VAR وجود ندارد. شما به آن عادت کرده‌اید و ناگهان دیگر VAR وجود ندارد. اما فدراسیون فوتبال ایران نیز روی آن کار می‌کند.

لائولا وان: در مورد جو استادیوم‌ها تا اینجای کار، به خصوص در مقایسه با آخرین باشگاه خود یعنی تیرول، چه می‌گویی؟

شولز: در ایران همیشه استادیوم‌های پر از تماشاگر دارید که البته عالی است. اخیراً یک بازی با ۱۵ تا ۲۰ هزار تماشاگر داشتیم. ورزشگاه کوچکی بود اما پر شد. یک فضای واقعاً خوب که احساس خاصی به من دست داد. سرگرم کننده است. فرهنگ فوتبال در ایران چیزی کاملاً متفاوت است.

اگر آن را با تیرول مقایسه کنم، جایی که ما اصلاً طرفدار نداشتیم، خیلی متفاوت است: جایی که شما گاهی اوقات جلوی ۴۰ هزار تا حتی ۱۰۰ هزار نفر بازی می‌کنید. حالا وقتی مقابل یک باشگاه کوچکتر بازی می‌کنیم، حداقل ۵ یا ۶ هزار تماشاگر دارد.

اما در مقابل تیم‌های برتر، ورزشگاه مملو از تماشاگر می‌شود. فوتبال در ایران ورزش شماره یک است. من واقعاً از فوتبال ایران شگفت زده شدم. نه فقط در زمین، بلکه خارج از آن. یکی از دلایل مهاجرت من به ایران همین بود.

لائولا وان: آیا هنوز هم باشگاه‌های سابق خودت را دنبال می‌کنی؟

شولز: بله، البته. من هنوز به طور خاص تیرول را دنبال می‌کنم و‌ هایلایت بازی‌ها را تماشا می‌کنم. واقعا خوشحال شدم که دوستانی که مرتب با آنها در ارتباط هستم، نقش خوبی دارند. امیدوارم شرایط برای تیرول به همین منوال ادامه یابد. این واقعاً من را خوشحال می‌کند.

لائولا وان: اهداف تو و باشگاه مس رفسنجان در این فصل چیست؟

شولز: من یک عضو جدید هستم، آمادگی خاصی نداشتم اما اکنون در سطح خوبی از آمادگی جسمانی هستم. فقط مهم این بود که مسیرم را حس کنم و ببینم سطح و شرایط چگونه است. مربی به ما لژیونرها اجازه داد تا ابتدا خود را تطبیق دهیم. از آنجایی که پایان فصل گذشته برای تیم خیلی خوب پیش رفت، ما برای خودمان هدف گذاری کردیم و می‌خواهیم به نیمه بالای جدول صعود کنیم. فکر می‌کنم جالب است که ما چنین هدفی داریم. بازیکنانی داریم که تجربه زیادی در لیگ دارند و قبلاً آن را برده‌اند.

لائولا وان: در ۳۵ سالگی ماجراجویی را در ایران آغاز کردی. تا کی ادامه خواهد داشت؟ آیا به پایان دوران حرفه‌ای نزدیک هستی؟

شولز: خوش شانس بودم که هرگز آسیب جدی ندیدم و به همین دلیل است که من هنوز در وضعیت نسبتا خوبی هستم. و بله، من همیشه به شوخی گفتم تا زمانی که بتوانم با سرعت بیش از ۳۶ کیلومتر در ساعت بدوم، به بازی ادامه خواهم داد. اما به محض اینکه متوجه شدم زیر این سرعت می‌دوم، کفش‌هایم را آویزان می‌کنم. تا اینجای کار اینطور نیست. هنوز در شرایط نسبتا خوبی هستم. امیدوارم بتوانم چند سال دیگر بازی کنم. البته بدون اینکه همسرم به من فشار بیاورد، قطعاً بستگی به شرایط خانواده دارد اما نمی‌دانم تا چه زمانی ادامه بدهم. تا زمانی که هنوز احساس خوبی دارم، تمام تلاشم را می‌کنم و امیدوارم نقش خوبی را ایفا کنم.

لائولا وان: آیا هنوز کشورها یا لیگ‌هایی وجود دارند که می‌خواهی آنجا بازی کنی؟

شولز: من در واقع کمی‌جهانگرد هستم. واقعاً دوست دارم فرهنگ‌های دیگر و کشورهای دیگر را ببینم. قبلا خیلی چیزها را دیده‌ام. اکنون سعی می‌کنم روی عملکرد خوب در مس رفسنجان تمرکز کنم. و بعد، بله، شاید در لیگ ایران بمانم.