شفقنا ورزشی – آنچه این روزها در لیگ نخبگان آسیا شاهد آن هستیم آیینه تمام نمایی از فوتبال ایران است، فوتبالی که از ابتدایی‌ترین امکانات همانند ورزشگاه مناسب بهره نمی‌برد. به گزارش شفقنا ورزشی به نقل از تسنیم، نتایج ناامید کننده تیم‌های ایرانی در لیگ نخبگان آسیا همچنان ادامه دارد. پرسپولیس باز هم نبرد و استقلال […]
شفقنا ورزشی – آنچه این روزها در لیگ نخبگان آسیا شاهد آن هستیم آیینه تمام نمایی از فوتبال ایران است، فوتبالی که از ابتدایی‌ترین امکانات همانند ورزشگاه مناسب بهره نمی‌برد.
به گزارش شفقنا ورزشی به نقل از تسنیم، نتایج ناامید کننده تیم‌های ایرانی در لیگ نخبگان آسیا همچنان ادامه دارد. پرسپولیس باز هم نبرد و استقلال باز هم شکست خورد. این واقعیت فوتبال ایران است که این روزها خودش را در قالب لیگ نخبگان آسیا به نمایش گذاشته چه اینکه پیش‌تر در رویدادهای دیگر نیز چنین اتفاقی افتاده بود.
اینکه چرا فوتبال کشورمان به این حال و روز افتاده که سال‌ها نه طعم قهرمانی در رده ملی را چشیده و نه در رده باشگاهی دلایل عمده‌ای دارد. فوتبال در آسیا دیگر مثل گذشته نیست که تیم‌های ایرانی قبل از مسابقه از حریفان خود پیش باشند. این رشته در نقاط مختلف دنیا از جمله آسیا پیشرفت کرده است. کشورهایی نظیر ژاپن و کره جنوبی سال‌هاست که خودشان را از آسیا جدا کرده‌اند و کشورهای حوزه خلیج فارس نیز با سرمایه‌گذاری کلان و جذب بازیکنان بزرگ در همین راه گام برمی‌دارند.
این در شرایطی است که فوتبال ایران درگیر مسائل ابتدایی همچون زمین تمرین و ورزشگاه استاندارد است. ماه‌هاست که پرسپولیس و استقلال به عنوان دو تیم بزرگ ایران، خانه به دوش هستند و بعد از برگزاری بازی‌های خانگی در اراک و قزوین راهی شهرقدس و تختی شدند آن هم در حالی که شرایط استاندارد نبود و مشکلات زیادی وجود داشت. سایر تیم‌های لیگ برتری هم با معضل زمین مناسب مواجه هستند. سپاهان و ذوب آهن دو تیمی که سابقه حضور در فینال آسیا را دارند فاقد زمین مناسب هستند و این وضعیت در مورد تیم‌های دیگر نیز صدق می‌کند.
در ماجرای جذب بازیکن نیز به واسطه قانونی به نام سقف بودجه – هر چند رعایت نمی‌شود و ضمانت اجرایی هم ندارد- دست باشگاه‌ها بسته است و البته اگر هم چنین قانونی هم نبود به دلیل حضور بازیکنان بی‌کیفیت خارجی نمی‌توانستیم چندان به شرایط امیدوار باشیم. مسائلی نظیر دلالی در ماجرای جذب بازیکنان – چه ایرانی و چه خارجی – و عدم نظارت در این زمینه موضوع دیگری است که گریبان فوتبال ایران را گرفته است. تولید چرخه بازیکن هم در این فوتبال معیوب بوده و اینچنین است که بازیکنان ۳۵-۳۴ ساله، بمب نقل و انتقالات لقب می‌گیرند. نتیجه عدم توجه به فوتبال پایه و آکادمی‌ها همین چیزی است که اکنون شاهد آن هستیم.
در حقیقت فوتبال کشورمان چه از نظر سخت افزاری و چه از نظر تولید بازیکن در شرایط اسفناکی به سر می‌برد و با این شرایط نباید انتظار معجزه داشت. اگر هم گاهی اوقات تیم‌های ایرانی در آسیا موفق می‌شوند جرقه‌ای بیش نبوده و ادامه‌دار نیست. آنچه در سال‌های اخیر در رده ملی و باشگاهی از جمله لیگ نخبگان رخ داده آیینه تمام نمای فوتبال ایران است. فوتبال ایران اگر می‌خواهد از این شرایط خارج شود چاره‌ای جز بازنگری اساسی ندارد وگرنه با این دست‌فرمان، همین وضعیت ادامه خواهد داشت.
