بسیاری‌شان شاید چشم به خلیل عقاب دارند که به‌عنوان نخستین ایرانی نامش در گینس ثبت شده یا شاید هم با خرده استعداد و سرسوزن توانایی عجیب و غریبی که دارند، در پی نان و جاه هستند. صاحبان این مهارت‌ها و قدرت‌های شگفت‌انگیز هر‌چه از هدف و هوا در سرشان باشد، پیش از جهانی‌شدن در گینس […]
بسیاری‌شان شاید چشم به خلیل عقاب دارند که به‌عنوان نخستین ایرانی نامش در گینس ثبت شده یا شاید هم با خرده استعداد و سرسوزن توانایی عجیب و غریبی که دارند، در پی نان و جاه هستند. صاحبان این مهارت‌ها و قدرت‌های شگفت‌انگیز هر‌چه از هدف و هوا در سرشان باشد، پیش از جهانی‌شدن در گینس هوگ بیور (بنیانگذار مؤسسه گینس در تالیف کتاب رکوردهای جهانی) گذرشان به کمیته ثبت رکوردهای ملی خواهد رسید؛ آنجا که در لیست بلند‌بالای ترین‌هایشان، نام و نشان رضا بیات‌پور با رکورد هولاهوپ‌زنی روی سیم ۴میلی‌متری ماهیگیری، حسین عاشوری با سخنوری به بیش از ۴۰زبان زنده جهان و برپایی پرجمعیت‌ترین کلاس آموزشی با حضور ۴هزار نفر دیده می‌شود.
ملی‌هایی که جهانی می‌شوند
کم نبوده و حالا هم اندک نیستند افرادی که به سبب برخورداری ذاتی یا اکتسابی و انتسابی، فعالیتی عجیب و غریب از ساعت‌های متمادی حلقه هولاهوپ‌گرداندن دور گردن یا کمر خود آن هم در وضعیتی دشوار مانند ایستاده بر تیزی قله کوهی بلند یا نیم‌خیز شده روی ناهمواری سخت تا ساخت بزرگ‌ترین و متفاوت‌ترین سازه‌ها و تجهیزات انجام می‌دهند. مهارت‌ها و توانمندی‌هایی این‌چنین شگفت که برای نمایش و حتی ثبت‌شان با نام و نشان فاعلان و صاحبان خود در کتاب پرآوازه مؤسسه بین‌المللی گینس، باید میلیون ها تومان هزینه شود. چنان پرهزینه و دور از دسترس و حتی غیرممکن که در به سرانجام رسیدن گاهی عجیب و غریب‌تر از آن فعالیت‌ها و استعدادهای نادر و نادیده، نمایان می‌شد. این شد که جمعی از کارگزاران به پیشگامی هادی رضایی که در حوزه ورزش‌های استقامتی و رزمی، دارنده مدال‌ها و افتخارات ملی بسیار بود، طرح راه‌اندازی کمیته ثبت رکوردهای ملی را پیگیری و درنهایت در سال۱۳۹۰ به بار و بر رساندند؛ کمیته‌ای مختص ثبت رکوردهای مختلف از حوزه‌های ورزشی و فرهنگی گرفته تا عرصه‌های علمی و مذهبی ذیل سازمان‌ها و وزارتخانه‌هایی مرتبط مانند ورزش، ارشاد و میراث فرهنگی که برای نخستین‌بار در کشور، تشکیل می‌شد. از آن سال تاکنون بیش از ۲هزار رکورد ملی و ۱۰۰رکورد جهانی مهر شده و گواهینامه تأیید گرفته است.
کمیته به‌جای گینس برای ثبت عجیب و غریب‌ترین‌ها
نخستین رکورد کمی بعد از شروع به‌کار کمیته ملی رکوردها در سال۱۳۹۰ ثبت شد؛ زهرا جعفرپور ۶ساله که در ۱۵۰۰مترمسیر هم راه رفت و هم حلقه هولاهوپ را به دور خود پیچ و تاب داد؛ هرچند این رکورد، بارها و بارها شکسته شد، نخستین‌بودنش در کمیته رکوردهای ملی ایران، غیرقابل شکست است. رکوردها براساس موضوعی که دارند مانند نهایی‌ترین زور بازوی فرد یا افرادی در کشاندن کشتی یا هواپیما یا پرامتیازترین مهارت آشپزانی در پخت طولانی‌ترین ساندویچ ژامبون مرغ تنوری در تقسیم‌بندی‌های انفرادی، گروهی، دستاوردهای طبیعی، همراه با اختراعات و ادوات، جانبازان و معلولان، کیدز (کودکان) و البته رکوردهای رویایی جای می‌گیرند.
مزه رکوردهای خوردنی و رکوردهایی که جان دارند
۸۰آشپز یزدی دست به‌دست هم دادند و کباب چرب‌و‌چیل شتری در ۲۰۵متر برای اهالی اردکان تدارک دیدند. بدین طریق هم رکوردی خوشمزه به نام خود ثبت کردند و هم به اثبات رساندند که آشپز اگر دست و پنجه‌دار باشد با دو تا چند‌تا‌شدن‌شان، آش نه شور می‌شود و نه بی‌نمک. رکورددارانی دیگر هم بودند که با رکوردزنی‌های خود از طناب دار یا حکم ابد، جستند؛ مانند محکوم به اعدامی (قتل غیرعمد) که ۷دقیقه و ۲ثانیه میل‌های ۵کیلویی باستانی را به سر برد و آورد تا دل خانواده مقتول به رحم آمد.
از سلطان گواهینامه ایران تا عشق به خانم جیوتی امگه
کوچک‌ترین رکورددار کشور، پارسا همدانی ۳سال دارد که توانسته عضو انجمن جهانی هوش شود و مقابلش، خانم بی آزار با کهولتی ۹۰ساله و رکورد پلانک، عرض اندام می‌کند. از سلطان گواهینامه ایران که بیش از ۳۰گواهینامه برای جنباندن اقسام وسایل نقلیه (هواپیماهای سبک و سنگین، قطار، کشتی، ماشین‌‌آلات صنعتی) گرفته یا مرد نخوابیده ایران که حالا بیش از ۲۰سال است خواب به چشمانش نیامده یا حتی پسر کرد ۶۵سانتی‌متری که کوتاه‌قامت‌ترین ایرانی است و تازگی‌ها دل به «جیوتی امگه» دختر هندی ۶۲سانتی‌متری باخته که بگذریم، بی‌شمارند رکوردهایی مانند طولانی‌ترین مسافت پیاده‌روی در کمترین زمان که به نام جوانی عشایری از استان فارس ثبت شده، بهبودیافتگان اعتیاد که رکوردهایی از دویدن‌های استقامتی و انجام حرکات تعادلی طولانی‌مدت در نگه‌داشتن توپ روی زانو دارند، رکورد پله‌نوردی معلولانی که با یک دست یا یک پا در کمترین زمان هزار و ۶۹۳پله برج میلاد را بالا رفته‌اند.
۳۸۵مشت در یک دقیقه که رکورد شد!
از جست‌وجو میان صفحات نخستین جلد کتاب رکوردهای ایران که سال۱۴۰۰ به چاپ رسیده چنین برمی‌آید که قریب به ۶۰درصد رکوردهای عجیب و غریب رکوردداران سری در رشته‌های ورزشی دارند و عدد سهم بانوان در همه رکوردزنی‌های ثبت‌شده به حدود ۳۰درصد از کل می‌رسد؛ سهمی کمتر از آقایان که البته لابه‌لایشان رکوردهای خاص و شگفت‌انگیز دیده می‌شود. مانند کوبیدن ۳۸۵مشت در کمتر از یک دقیقه که رکورددارش عاطفه صفایی است یا طناب‌زنی همزمان هزار و ۱۰۵دختر نوجوان که پیوسته اتفاق افتاده است. قابل‌توجه‌تر اینکه تفاوت عیالی از نظر موضوعی بین رکوردهایی که رکورداران دهه۵۰ تا خردسالان قرن جدید وجود دارد. رکوردداران دهه‌های ۵۰ تا اواخر دهه۷۰ به استعدادها و مهارت‌هایی که اغلب جسمی، بدنی و قدرتی بوده، پرداخته‌اند؛ حال آنکه رکوردداران دهه‌های ۸۰ تا ۱۴۰۰ بیشتر در ثبت رکوردهای فکری، ذهنی و کم‌تحرک‌تر، درخشیده‌اند. دومین جلد کتاب رکوردهای ایران در بهار۱۴۰۴ رونمایی خواهد شد.
