میدان توپخانه که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با نام رسمی میدان امام خمینی نامیده می‌شود و پیش از انقلاب با نام رسمی میدان سپه نامیده می‌شد، یکی از میدان‌های تاریخی و مرکزی شهر تهران است. میدان توپخانه که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با نام رسمی میدان امام خمینی نامیده می‌شود و پیش از […]

میدان توپخانه که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با نام رسمی میدان امام خمینی نامیده می‌شود و پیش از انقلاب با نام رسمی میدان سپه نامیده می‌شد، یکی از میدان‌های تاریخی و مرکزی شهر تهران است.

میدان توپخانه که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با نام رسمی میدان امام خمینی نامیده می‌شود و پیش از انقلاب با نام رسمی میدان سپه نامیده می‌شد، یکی از میدان‌های تاریخی و مرکزی شهر تهران است.

این میدان در سال ۱۲۸۴ هجری قمری در دوره ناصرالدین شاه و به دستور امیرکبیر ساخته و ساختمان‌های گرداگرد آن بارها تخریب و نوسازی شده‌اند. میدان توپخانه از گذشته‌های دور مرکز حمل و نقل و ترافیک شهر تهران و همچنین محل گرده‌همایی‌های اعتراضی و همچنین اعدام برخی از محکومان نامی و فعالان سیاسی بوده‌است. این میدان هم‌اکنون کانون اداری و تجاری تهران به‌شمار می‌رود.

میدان توپ‌خانه دارای پهنایی نزدیک به ۱۱۰ متر و درازای تقریباً ۲۲۰ متر و چهارگوش مستطیلی است که دقیقاً از تناسبات توصیه شده در دوره نوزایی (رنسانس) و باروک پیروی می‌کند.

کار ساخت میدان توپ‌خانه در سال ۱۲۴۶ شمسی (برابر با سال ۱۲۸۴ قمری و سال ۱۸۶۷میلادی)، و به دستور میرزا تقی‌خان امیرکبیر، در زمینی مستطیل شکل و در بیابان شمالی میدان توپ‌خانه قدیم (میدان ارگ کنونی) آغاز شد. پیش از آن و از زمان فتحعلی‌شاه، این بیابان برای جایگیری توپ‌ها و توپ‌چی‌ها اختصاص داشت. معمار میدان محمدابراهیم‌خان آذربایجانی (دایی کامران‌ میرزا) بود. کار ساخت میدان ده سال به درازا انجامید و در سال ۱۲۹۴ قمری به دستور محمدحسن اعتمادالسلطنه پایان گرفت.

قابی از میدان توپخانه در تهران – سال ۱۳۳۱ خورشیدی:

میدان توپخانه در سال ۱۳۳۱؛ خلوت و تمیز و قشنگ

 

+