به گزارش “ورزش سه”، حسن روشن، ستاره تیم فوتبال ایران، در صعود به رقابت‌های جام جهانی ۱۹۷۸ از شاگردان یکه حشمت مهاجرانی است که البته روابطی دیرینه با استاد خود دارد و همیشه در سفر به شهر دبی روزهایی را با حشمت خان می‌گذراند. با این حال برای قدیمی‌هایی مثل حسن روشن، خاک ایران معنای […]
به گزارش “ورزش سه”، حسن روشن، ستاره تیم فوتبال ایران، در صعود به رقابت‌های جام جهانی ۱۹۷۸ از شاگردان یکه حشمت مهاجرانی است که البته روابطی دیرینه با استاد خود دارد و همیشه در سفر به شهر دبی روزهایی را با حشمت خان می‌گذراند.
با این حال برای قدیمی‌هایی مثل حسن روشن، خاک ایران معنای دیگری دارد. بنابراین وقتی که خبرنگاران دور این پیشکسوت سابق حلقه زدند تا نظر او را راجع به بازگشت مهاجرانی بپرسند، او نیز بعد از یک جمله شروع به گریه کرد؛ صحنه‌ای که هیچ سنخیتی با حسن روشنی که می‌شناختیم ندارد، مردی که هیچکس را از انتقادهای تند خود بی‌نصیب نمی‌گذارد و همواره با لحنی تند و گزنده درباره مسائل روز صحبت می‌کند.
روشن در این مصاحبه اینطور گفت که کاش مهاجرانی زودتر از این به ایران بازمی‌گشت و هنوز دیر نشده و باید از وجود امثال او استفاده کرد. او همچنین درباره صحنه احساسات برانگیز میان مهاجرانی و شرفی گفت: “آدم‌های خوب بین این دو نفر را بهم زده بودند و خوشحالم که این دو امروز دوباره با هم آشتی کردند. بغض ما نسبت به حشمت خان، پدر و فرزندی است، اما این دو نفر با همدیگر رابطه برادری دارند.”
او در پاسخ به سوال خبرنگار ورزش سه که درباره بازی تاریخی‌اش مقابل کره جنوبی پرسید، گفت: “من در آن بازی مصدوم بودم، اما انقدر مهاجرانی را دوست داشتم که هر کاری او می‌گفت، انجام می‌دادم. بنابراین بازی کردم و اتفاقاً دو گل هم زدم.”
