زیرنویس| یک مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد یکی از اعضای جدید سلسله‌ی ابرشکارچیان، موسوم به پلیوسور، به مدت ۸۰ میلیون سال در بالای زنجیره غذایی اقیانوس‌ها بوده است. به گزارش زیرنویس، این هیولای دریایی که به تازگی توصیف وشده و مورد شناسایی دقیق علمی قرار گرفته، یک غول ژوراسیک (۲۰۱ میلیون تا ۱۴۵ میلیون سال پیش) […]
به گزارش زیرنویس، این هیولای دریایی که به تازگی توصیف وشده و مورد شناسایی دقیق علمی قرار گرفته، یک غول ژوراسیک (۲۰۱ میلیون تا ۱۴۵ میلیون سال پیش) با آرواره‌ای به طول ۱.۳ متر و بدن اژدرمانند از دسته پلیوسورها به نام Thalassophonea یا «قاتلان دریا» بوده است.
دانشمندان نخستین بار فسیل‌های این هیولای دریایی را سال ۱۹۸۳ کشف کردند. اما در یک مطالعه جدید که ۱۶ اکتبر در مجله «گزارشات علمی» منتشر شد، محققان دوباره بقایای آن را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند این شکارچی متعلق به یک گروه از گونه‌های قبلاَ ناشناخته است و نمایانگر قدیمی‌ترین پلیوسور «ابرشکارچی» ثبت‌شده است.
دانیل مادزیا، نویسنده مشترک این مطالعه، دیرین‌شناس مؤسسه دیرین‌زیست‌شناسی در آکادمی علوم لهستان، به لایو سایِنس گفته است: «پلیوسوریدها فرمانروایان دریاهای مزوزوئیک بودند. ما در حال شناسایی یک تاریخ تکاملی جذاب هستیم که هنوز واقعاً آن را درک نکرده‌ایم.»
بازسازی لوراینوسوروس در حال شنا در دریاهای ژوراسیک
این فسیل‌ها در منطقه سابق لورِن در شمال شرقی فرانسه کشف شدند. پاسکال گودفروت دیرین‌شناس، نخستین بار آنها را در مطالعه کوتاهی در سال ۱۹۹۴ توصیف کرد. او این گونه را به سرده‌ای از پلیوسورها به نام Simolestes نسبت داد و نام آن را S. keileni گذاشت.
پس از سال ۱۹۹۴، به S. keileni کم‌توجهی شد، اما با پیچیده‌تر شدن تکنیک‌های تحقیق فسیلی در سال‌های پس از آن، نویسندگان مطالعه جدید تصمیم گرفتند آن را مجدداً بررسی کنند. آنها دریافتند چندین ویژگی، فسیل‌ها را از سایر Simolestes شناخته‌شده جدا می‌کند، از جمله طحال‌های پهن‌تر و «گوه شکل» در استخوان‌های فک پایین.
فک پلیوسور حداقل ۰.۳۶ متر بلندتر از سایر گونه‌های Simolestes بود. پلیوسورها از کوسه‌ها، لاک‌پشت‌های دریایی و سایر پلزیوسارها تغذیه می‌کرد، بنابراین از این آرواره‌های عظیم خود برای خفه کردن انواع طعمه‌ها استفاده می‌کرد.
مدزیا می‌گوید: «هر چه می‌خواست می‌خورد. یکی از بزرگترین شکارچیان دریایی زمان خود بود.» به گفته مدزیا، ارزیابی مجدد L. keileni سبب شد زمان ظهور پلیوسورهای غول‌پیکر درنده تا حدود ۵ میلیون سال عقب‌تر برود.
سر بازسازی‌شده لوراینوسوروس و فسیل فک پایینی آن
این تاریخ به ویژه در مقیاس‌های زمانی زمین‌شناسی طولانی نیست، اما به معناست که آنها درست پس از تغییر زنجیره غذایی ژوراسیک حدود ۱۷۵ تا ۱۷۱ میلیون سال پیش می‌زیستند، دورانی که شاهد زوال سایر شکارچیان رده بالا، مانند ایکتیوسورهای دلفین‌مانند و ظهور پلیوسورها بود.
L. keileni احتمالاً بیش از ۶ متر طول داشته، اما برخی از پلیوسورهای غول‌پیکر بسیار بزرگتر شدند، طوری که اخیراً تخمین زده شده یک پلیوسور از اواخر ژوراسیک ۱۵ متر طول داشته است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
