اسماعیل شهروند ۳۰ ساله افغانستان که مانند برخی اتباع این کشور تنها یک نام دارد (نام کوچک)، می‌گوید: «به گمانم دارم خواب می بینم، همه چیز با خاک یکسان شده؛ هیچ کس باقی نمانده است.»
یورونیوز نوشت: بیشتر قربانیان زمین لرزه ۶.۳ ریشتری روز شنبه در غرب افغانستان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.
امدادگران روز سه‌شنبه همچنان به جستجو برای یافتن بازماندگان احتمالیِ زمین‌لرزه قدرتمندی که تاکنون بیش از ۴ هزار کشته در غرب افغانستان به جا گذاشته است، ادامه دادند.
این در حالیست که رویترز در گزارشی شمار قربانیان این زمین لرزه را تاکنون دست کم ۴ هزار نفر اعلام کرده و یادآور شده است که در این حادثه طبیعی همچنین بیش از ۲ هزار نفر زخمی‌شده‌اند.
در این گزارش همچنین به نقل از سازمان بهداشت جهانی آمده است که بیشتر قربانیان زلزله را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.
از سوی دیگر، به گزارش خبرگزاری فرانسه، جستجوی نیروهای امدادی در حالی در میان آوار خانه‌های ویران شده ادامه دارد که امید‌ها برای یافتن بازماندگان ساعت به ساعت کاهش می یابد.
بسیاری از نیروهای داوطلب پس از وقوع زمین لرزه ۶.۳ ریشتری روز شنبه و به دنبال آن هشت پس لرزه دیگر در ولایت هرات، به امدادگران پیوستند و با بیل و کلنگ بی وقفه مشغول جستجو شدند.
وقوع زمین لرزه در افغانستان تقریبا رایج است، اما زلزله روز شنبه مرگبارترین مورد از نوع خود طی بیش از ۲۵ سال گذشته در این کشور فقیر و جنگ‌زده بوده است.
در گزارش خبرنگار فرانس‌پرس از محل آمده است که پس لرزه‌های تازه این زمین‌لرزه روز دوشنبه نیز در منطقه حادثه دیده احساس شد.
«نایب رفیع» از جمله روستاهای مدفون زیر آوار زلزله اخیر در افغانستان است؛ علی محمد ۵۰ ساله، درباره این روستا که پیش‌تر ۲ هزار خانوار را در خود جای داده بود، به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «خانواده‌هایی هستند که دیگر کسی از میان آنها زنده نیست؛ هیچ کس باقی نمانده است، نه زن، نه کودک و نه هیچ عضو دیگر خانواده.»
در «سیاه آب»، روستای همجوارِ «نایب رفیع»، مراسم تشییع دسته جمعی حدود ۳۰۰ قربانی زمین لرزه این روستا و مناطق اطراف آن برگزار شد.
به همین منظور صدها جسد در ملحفه‌ای سفید رنگ پوشانده شده و روی زمین گذاشته شده بود؛ نزدیکان و آشنایان قربانیان نیز که برای ادای احترام به مراسم آمده بودند ضمن اندوه و تاسف فراوان، برای رفتگان دست به دعا برداشتند.
اسماعیل شهروند ۳۰ ساله افغانستان که مانند برخی اتباع این کشور تنها یک نام دارد (نام کوچک)، می‌گوید: «به گمانم دارم خواب می بینم، همه چیز با خاک یکسان شده؛ هیچ کس باقی نمانده است.»
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، در بخش «زنده جان» واقع در ۳۰ کیلومتری شمال غرب شهر هرات، مرکز ولایتی به همین نام، تقریبا «۱۰۰ درصد» خانه‌ها در ۱۱ روستای این منطقه ویران شده‌اند.
ملا جانان سایق، سخنگوی وزارت مدیریت بلایای طبیعی روز دوشنبه با تشریح «وضعیت بسیار بد» موجود به خبرنگاران گفت: «مردم تلاش می‌کنند تا خانواده‌های خود را از زیر آوار بیرون بیاورند.»
وی در ادامه اعلام کرد: «ما نمی‌توانیم آمار دقیق کشته‌شدگان و مجروحان را ارائه کنیم، زیرا این آمار همچنان در نوسان است.»
سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که دست کم ۱۱ هزار نفر از اعضای یک هزار و ۶۵۵ خانواده افغان تحت تاثیر تبعات این زمین‌لرزه و پس‌لرزه‌های آن قرار گرفته‌اند.
خبرنگار فرانس‌پرس در ادامه مشاهدات خود به کامیون‌های مملو از غذا، آب و پتو اشاره می‌کند که به گفته او به روستاهای دورافتاده حادثه دیده رسیدند، جایی که چادرهای آبی در میان خرابه ها برپا شده است.
طالبان که اوت ۲۰۲۱ دوباره قدرت را در افغانستان در دست گرفت با توجه به روابط نه چندان خوبی که با سازمان‌های بشردوستانه بینالمللی دارد، با توجه به نزدیک شدن فصل سرما، با چالشی جدی برای اسکان مجدد افراد بازمانده از زلزله روبرو است.
مقام‌های طالبان پیش‌تر زنان را از کار برای سازمان ملل و سازمان‌های غیردولتی منع و شرایط را برای تخمین و ارزیابی نیازهای خانواده‌ها در محافظه کارترین مناطق کشور دشوار کرده بود.
سازمان عفو بین‌الملل به تازگی از طالبان خواسته است تا در خصوص تبعیض‌آمیز نبودن تلاش‌های امداد و نجات و نیز توزیع کمک‌های بشردوستانه در میان شهروندان حادثه‌دیده این کشور تضمین‌هایی ارائه دهد.
این نهاد بینالمللی همچنین خواستار تضمین‌هایی از سوی امارت اسلامی برای «دسترسی امن و نامحدود» سازمان‌های غیردولتی به مناطق آسیب‌دیده شده است.
گفتنی است که زمین لرزه ۵.۹ ریشتری ماه ژوئن سال گذشته میلادی در جنوب شرقی افغانستان پیش‌تر، بیش از ۱۰۰۰ کشته و ده‌ها هزار بی‌خانمان به جا گذاشته بود.
