به دنبال تمام رفت و آمد‌های اسامی مختلف، طبیعتاً استقلال فاقد عناصری، چون برنامه‌ریزی و آینده‌نگری بوده و در این بین یکی از آفت‌ها، سوختن نام‌هایی بوده که شاید در شرایط طبیعی می‌توانستند سال‌ها به آبی‌ها کمک کنند. به گزارش سرویس ورزشی تابناک، یک دهه اخیر را می‌توان پرحاشیه‌ترین و البته ناکام‌ترین مقطع تاریخ باشگاه […]
به دنبال تمام رفت و آمد‌های اسامی مختلف، طبیعتاً استقلال فاقد عناصری، چون برنامه‌ریزی و آینده‌نگری بوده و در این بین یکی از آفت‌ها، سوختن نام‌هایی بوده که شاید در شرایط طبیعی می‌توانستند سال‌ها به آبی‌ها کمک کنند.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، یک دهه اخیر را می‌توان پرحاشیه‌ترین و البته ناکام‌ترین مقطع تاریخ باشگاه استقلال دانست. مقطعی که باشگاه استقلال تبدیل به محله بروبیا شده و نام‌های مختلفی روی صندلی مدیریت نشسته‌اند و به تبع آن، افراد بعضاً نامرتبط و بیگانه با اوضاع و احوال باشگاه بزرگ پایتخت، به عنوان عضو هیئت مدیره مشغول فعالیت شده‌اند.
در واقع در ۱۱-۱۰ سال گذشته، ۱۳ مدیرعامل آمده‌اند و پس از مدتی رفته‌اند، اغلب هم بدون دستاوردی خاص و سرشار از حاشیه و جنجال. خروجی این روند عجیب، غیرحرفه‌ای و آزاردهنده برای هواداران این بوده که استقلال تنها در یک فصل موفق به کسب جام در لیگ برتر شده و به زعم بسیاری از کارشناسان و هواداران، امسال را هم باید به سال‌های ناکامی و بدون جام آبی‌ها افزود. استقلال در تمام این مدت، تنها در فصل که با هدایت فرهاد مجیدی با ثبت رکورد ارزشمند قهرمانی بدون شکست، آبی‌ها جام را در پایان فصل بالای سر بردند.
آسیب و آفت مدیرانی که حداقل تعدادی از آنها با زدوبند‌های پشت پرده و لابی با مسئولان و چهره‌های بانفوذ سیاسی به باشگاه استقلال آمدند و پس از چند صباحی با به جا گذاشتن میراثی بد و نامتوازن برای بخش آبی پایتخت، از سمت خود کنار رفتند، صرفاً به از دست رفتن جام و موفقیت تیم در لیگ داخلی و مسابقات آسیایی محدود نمی‌شود. در این بین نام‌هایی از خانواده استقلال بودند که هرکدام در شرایط نرمال و مطلوب مدیریت می‌توانستند سال‌ها نیمکت این تیم را بیمه کنند، اما سوءمدیریت و خلاء مدیران کارآمد و البته بزرگتری دلسوز، چون زنده‌یاد منصور پورحیدری، ضرباتی مهلک و خانمان‌سوز بر پیکره استقلال وارد کرده است.
عایدی مدیریت ضعیف و مالکان ناتوان، چیزی جز ناکامی، دلزدگی و سرخوردگی برای چهره‌هایی به‌نام که هرکدام سال‌های زیادی محبوب سکو‌ها و قلب میلیون‌ها هوادار بودند، نبوده است. به این نام‌ها توجه کنید؛ جواد نکونام، محمود فکری، مجید نامجومطلق، وریا غفوری و علیرضا منصوریان. چهره‌هایی که در مقاطعی به عنوان سرمربی موقت یا دائم، روی نیمکت نشسته‌اند و نفر اول کادرفنی تیم محسوب شده‌اند. از سویی فرهاد مجیدی در سه مقطع هدایت آبی‌پوشان را برعهده داشته و اگر در بار آخر، نمی‌توانست استقلال را قهرمان کند، قطعاً نام او را هم می‌شد به این لیست اضافه کرد.
حالا هم سهراب بختیاری‌زاده آخرین قربانی وضعیت به‌هم ریخته و نابه‌سامان باشگاه استقلال است. فارغ از اینکه او توان فنی سرمربیگری تیمی، چون استقلال را دارد یا ندارد، نکته این است که او هم با دلخوری و ناراحتی روز‌ها را سپری می‌کند. سهراب دقیقاً در همان روزی که مدیرعامل باشگاه از هواداران خواست بابت انتخاب سرمربی خارجی صبوری کنند، با عصبانیت هواداران مواجه شد. هوادارانی که بی تردید، حق دارند معترض باشند و بدون تعارف خشم آنها حاصل مدیریت ضعیف در هلدینگ خلیج فارس به عنوان مالک و البته مسئولان پیشین و فعلی باشگاه است.
نظری جویباری، مدیرعامل استقلال سه روز پیش با بیان اینکه برای انتخاب سرمربی جدید عجله نداریم، گفت: «هواداران ما را تحت فشار نگذارند که برویم مربی دست چندم بیاوریم. باید کسی را انتخاب کنیم که کارنامه خوبی داشته باشد و فوتبالش به استقلال بخورد. فعلاً با سهراب بختیاری‌زاده ادامه می‌دهیم و اگر لازم باشد دستیار خارجی می‌گیریم.»
تنها ساعاتی بعد از این اظهارنظر، استقلال در هفته هفتم رقابت‌های لیگ نخبگان آسیا، در ورزشگاه آزادی میزبان الشرطه عراق بود و در حضور حدود ۵۵ هزار هوادار با ارائه یک بازی نه چندان دلچسب، به تساوی یک – یک رضایت داد تا فریاد نارضایتی و اعتراض هواداران به اوج خود برسد.
نتیجه‌ای که حاصل آن کمرنگ شدن امید آبی‌پوشان برای صعود به مرحله بعدی لیگ نخبگان بود، خون هواداران استقلال را به جوش آورد و آنها علیه بختیاری‌زاده شعار «حیا کن، رها کن» و علیه بازیکنان شعار «بی‌غیرت، بی‌غیرت» سر دادند. وضعیتی که با واکنش سهراب بختیاری‌زاده مواجه شد و او درباره شعار‌های هواداران، گفت: «اگر مسبب مشکلات استقلال در ۱۰ سال گذشته البته منهای قهرمانی بی‌نظیر فرهاد مجیدی، من هستم حتماً کنار می‌روم. بلد نیستم جادوگری کنم و شاید در مربیگری چیزی نباشم، ولی باید به یک سرمربی زمان بدهید. من در دو برهه مسئولیت قبول کردم، در مرحله اول اعضای کادرفنی رفتند و یک تیم بحران‌زده را گرفتم و دو سه هفته سرمربی بودم. الان هم بعد از سه ماه که موسیمانه حضور داشت و رفت، به من گفتند که باشم تا سرمربی خوب خارجی به تیم اضافه شود. مربی خارجی آمد و ۱۰۰ میلیارد تومان برد و یک شعار هم نشنید، اما من که یک تیم ناآماده با حداقل جلسات تمرینی را تحویل گرفتم، باید فحش بخورم. من به هیچ عنوان از هواداران ناراحت نمی‌شوم، آنها تیم‌شان را دوست دارند. هرموقع سرمربی انتخاب شود، حتماً جدا می‌شوم و آرزو می‌کنم کسی بیاید که به حال و آینده استقلال کمک کند.»
دود و سینما: وقتی سیگار دبیر جشنواره فجر خبرساز می‌شود
زیرنویس را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید: ایتا | تلگرام | اینستاگرام | توییتر
