عوامل و مدیران بیمارستان چشم‌پزشکی نگاه بعد از فاجعه نابینا شدن ۹ شهروند در یک روز و اطلاع افکار عمومی از آن، از روز گذشته اقدام جدیدی برای بازسازی وجهه خود شروع کرده‌اند. به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی تابناک، مدیران این بیمارستان، پزشکان مجرب و متخصص خود را در جلوی دوربین نشانده تا ضمن معرفی […]
عوامل و مدیران بیمارستان چشم‌پزشکی نگاه بعد از فاجعه نابینا شدن ۹ شهروند در یک روز و اطلاع افکار عمومی از آن، از روز گذشته اقدام جدیدی برای بازسازی وجهه خود شروع کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی تابناک، مدیران این بیمارستان، پزشکان مجرب و متخصص خود را در جلوی دوربین نشانده تا ضمن معرفی خود، و بدون اشاره به حادثه نابینا شدن ۹ بیمار در این بیمارستان، از شرایط خوب، تجهیزات عالی و نیز انجام عمل‌های خود در این بیمارستان صحبت کنند.
این اتفاق و ساخت و پخش به‌یکباره فیلم‌ها در صفحه مجازی این بیمارستان، در حالی انجام می‌شود که پزشکانی در این سطح و به عنوان چهره‌هایی برجسته در چشم‌پزشکی کشور، اصولاً نیازی به تبلیغ آن هم در این سن و سال و با این همه تجربه ندارند. پس به راستی چه عاملی این افراد فرهیخته را در این شرایط وادار به حضور در برابر دوربین و تبلیغ یک بیمارستان می‌کند؟
جالب اینکه در هیچ‌کدام از این ویدئوها، هیچ‌کدام از پزشکان اشاره‌ای به ماجرای اخیر نابینا شدن ۹ شهروند نمی‌کنند. البته در بین فیلم‌ها، نام و نشانی از سه پزشک معالج دیگر در بیمارستان که دو نماینده مجلس و یک وزیر سابق بهداشت را شامل می‌شود، دیده نمی‌شود.
خطای مضاعف و چند سئوال
خطای مضاعف بیمارستان نگاه و مدیرانش در اینجا و احتمالا به دلیل عدم شناخت از اهمیت شفاف سازی و شفاف گویی با مخاطبان و نیز برداشت ناصحیح از بحث تبلیغات اثرگذار رخ داده است؛ اولاً چرا پزشکان بزرگ و نامی کشور باید در این شرایط، در این سن و سال و بعد از این همه سال خدمت‌رسانی و شناخته شدن، این‌چنین در برابر دوربین به معرفی خود ویک بیمارستان بپردازند؟ اگر هدف این تبلیغ جلب توجه بیماران جدید است، چرا صادقانه به حال و روز بیماران روز حادثه ۱۷مهر اشاره ای نمی شود؟
دوم: چرا در همه این سال‌ها، چنین کاری برای تبلیغ بیمارستان انجام نشده بود؟ مگر نه اینکه عملکرد این بیمارستان باعث جلب توجه مشتریان و بیماران شده بود، حال چرا به این روش تمسک جسته‌اند؟
سوم: چرا بخش نظرات و پسندها عموماً متعلق به چند نفر خاص است و تقریباً در ویدئوی همه پزشکان، همین افراد نظر داده و تعریف کرده‌اند؟
و نهایتاً؛ آیا بهتر نبود به جای همه این کارها، مدبران و عوامل بیمارستان، از افکار عمومی عذرخواهی کرده و به احقاق حق بیماران نابینا شده می‌پرداختند و از دلایل سکوت هفتاد روزه، با مردم، رو راست و صادقانه صحبت می‌کردند؟
چرا مدیران در این کشور عادت به پرداختن هزینه‌های مضاعف‌تر و سنگین‌تر کرده‌اند؟ انصافاً از بین روش شما و روش پیشنهادی در این مطلب، کدام‌یک بیشتر به نفع بیمارستان بود؟ حال حتما باید نتیجه یک اشتباه، به اشتباهات مدام و هزینه های جدیدتر منجر شود؟
این‌گونه است که در بین نظرات مخاطبان و در برابر تعاریفی که از پزشکان ارائه می‌شود، عده‌ای پیدا می‌شوند که همچنان درباره بیماران نابینا شده از شما سؤال بپرسند و پاسخ بخواهند.
آنها به راحتی مجاب نمی شوند و دلیلش هم خیلی واضح است. هنوز بویی تز مسئولیت پذیری به مشام نمی رسد.
انتظار حداقلی از پزشکان نام آشنای کشور
حداقل انتظار از استادان برجسته کشور که در این ویدئوها حاضر شده‌اند و به خاطر منافع بیمارستان صحبت کرده و تبلیغ کرده‌اند، این بود که به حرمت جامعه پزشکان متعهد، اشاره‌ای هم به موضوع می‌کردند و یا در این بازی قرار نمی‌گرفتند. واقعا کدام منغت و کدام نافع این ماجرا چنین تدبیر کرده و همچنان به تدابیر اشتباه دامن می زند. اشتباهی که به تخریب رابطه شهروندان، پزشکان و رسانه ها منجر می شود. رسانه ای که در لابلای تمام اخبارش، خدمت رسانی و تعهد عمده جامعه پزشکان را ارج نهاده و به اندازه خود قدردان این جامعه و پزشکان متعهد و متخصصش است، بیش از همه از از نوشتن این مطالب رنج می برد و امیدش به ایجاد فضایی شفاف، و مسئولانه است تا رنجیده خاطر شدن و رنجیده تر کردن شهر و شهروندان.
در هر حال، بیمارستان چشم‌پزشکی نگاه، بیمارستانی نبوده که نیازی به این روش‌ها و کارها داشته باشد، اما وقتی در یک اتفاق مهم، میزان تعهد به سوگند پزشکی و احترام به حق شهروندان، با سکوت و اشتباه مدیریتی چند نفر زیر سؤال می‌رود، این‌گونه همه ارکان و اعتبار بیمارستان باید به جبران مافات بپردازند.
