مراسم بدرقه پیکر ژاله علو از مقابل تالار وحدت

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، سید عباس صالحی وزیر ارشاد، نادره رضایی معاون هنری وزارت ارشاد، اتابک نادری مدیر کل هنر‌های نمایشی، ایرج راد، هادی مرزبان، بیوک میرزایی، منوچهر شهسواری دبیر جشنواره فیلم فجر، سید عباس عظیمی مدیر موسسه هنرمندان پیشکسوت، اللهیاری مدیر عامل بنیاد رودکی، بهروز پناهنده، مسعود فروتن، شهره سلطانی، بهزاد فراهانی، مهدی شفیعی، شهرام گیل آبادی، ناهید مسلمی، میکاییل شهرستانی، پوران درخشنده، شکرخدا گودرزی، رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی، زهرا سعیدی، شمسی صادقی، اسماعیل محرابی، شهین نجف زاده، ماندانا اصلانی، مجید حمزه، رامین پورایمان و… از دیگر حاضران هستند.

بعد از تلاوت آیاتی از قرآن، مراسم با پخش صدای ژاله علو و خوشامدگویی او آغاز شد.

در ادامه، شهین نجف زاده صداپیشه و بازیگر گفت: همه از رفتن بانوی نور، شعر و شور اقتدار و افتخار غمگین هستیم. نوری که در وجود ایشان روشن شد و همه از نور وجود او سرمست شدیم. اما ایشان حریمی داشتند که هر کسی را به این حریم نور و معرفت راهی نبود. دریغ که اسطوره‌ای را از دست دادیم. رادیو بخصوص رادیو نمایش خانه اول ایشان بود و حتی همین اواخر گاه به میدان ارگ می‌آمدند و با کودک درون خود ما را شاد می‌کردند. استودیو شماره هشت مملو از خاطرات ایشان است.

او از همسر و فرزند علو و مدیران صدا که در کنار هنرمندان پیشکسوت بوده‌اند قدردانی کرد و خطاب به مدیران گفت: هنرمندان پیشکسوت زنده را دریابیم و تلاش کنیم هنر والایی را که به ما سپرده‌اند، از ابتذال حفظ کنیم.

در ادامه مسعود فروتن با تسلیت گویی به حاضران، بخشی از خاطرات خود را از علو بیان کرد.

او گفت: هر زمان به فرزند و همسر خانم علو نگاه می‌کنم، غم عالم به دلم چنگ می‌زند.

این هنرمند یادآور شد: سال‌ها پیش در شهرستان زندگی می‌کردیم و تنها وسیله سرگرمی‌مان رادیو بود و صدای ژاله (علو) را از آن می‌شنیدیم و می‌خواستیم ببینیم او کیست؟! که در روزنامه‌ها دیدیم او هنرپیشه تئاتر است و گوینده و هنرپیشه سینما. به تهران که آمدم، در راهرو‌های رادیو می‌ایستادم که به ایشان سلام‌کنم و افتخارمان بود که جواب مان را بدهد.

وی با اشاره به شکل گیری دوستی اش با علو و یادآوری نظم و انضباط و حساسیت‌های او در کار هنری‌اش یادآور شد: او حتی دوست نداشت کتاب شعرش منتشر شود و می‌گفت بگذارید برای بعد از مرگم ولی او مرگ ندارد. او همواره رادیو را خیلی دوست می‌داشت و آن را خانه خود می‌دانست و لیاقت داشتیم سال‌ها با او هم کلام شویم.

فروتن با ابراز تاسف از درگذشت این هنرمند افزود: هنرمندان می‌مانند. نه تنها صدایش بلکه خود او سال‌های سال هست.

همزمان با ورود پیکر ژاله علو صدای خودش که قطعه شعری را می‌خواند، پخش شد.

سپس هنرمندان حاضر در برنامه شاخه‌های گلی را که در دست داشتند، بر پیکر علو نهادند و به او ادای احترام کردند.

ابوالحسن تهامی دوبلور، گوینده و همکار علو گفت: نام «شوکت» بر او گذاشتند، چون از آغاز می‌دانستند چه بزرگی به جهان هنر پای نهاده است. خداوند بسیار بر او مهر ورزید و عمری با عزت به او عطا کرد و صدای ویژه که در میان هزاران صدا متمایز و زیبا بود.

وی یادآور شد: من حدود ۱۱ سال از ایشان جوانترم و در دوران نوجوانی ایشان را در تیاتر می‌دیدیم و صدایشان را در رادیو می‌شنیدیم.

او به اشاره به نقش آفرینی‌های ژاله علو در سینما گفت: حتی وقتی نقش منفی بازی می‌کرد، هرچند در تماشاگران حس نفرت ایجاد می‌شد ولی خاطره هنرنمایی او در ذهن تماشاگران می‌ماند.

تهامی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به دوران رونق و شکوه رادیو افزود: با شنیدن صدای رادیو تصور می‌کردیم چه هنری پشت این صداست.

این گوینده با یادآوری دوران طلایی دوبله ایران ادامه داد: ژاله علو جای ستارگان بزرگ سینمای جهان صحبت می‌کرد. زمانی که تازه وارد کار گویندگی شدم، تصور نمی‌کردم ایشان که هنرمندی حرفه‌ای بود، با یک تازه کار همکاری کنند ولی مایه افتخارم هست که این همکاری شکل گرفت و ادامه پیدا کرد.

ابوالحسن تهامی در پایان گفت: روحشان شاد که کشتی زندگی خود را در دریا هدایت کردند، به ساحل جاودانگی رسیدند و همواره یادشان با ماست.

در بخش بعدی مراسم بدرقه ژاله علو، بهزاد فراهانی دیگر دوست و همکار علو با تسلیت گویی یادآور شد: شاگرد دهه ۴۰ ایشان بودم و از او بسیار آموختم. در آن زمان نمایش‌هایی را در رادیو تهران پخش می‌کردیم و کارگردانی اغلب اینها بر عهده خانم علو بود.

او تصریح کرد: سخنرانی بلد نیستم بخصوص درباره ایشان که نیازی نیست. کسانی که با ایشان کار کرده‌اند می‌دانند چه عزیزی را از دست داده‌ایم. شیوه آموزشی ایشان به گونه‌ای بود که از ذهن بیرون نمی‌رفت. ایشان تحلیل و اندیشه را به ما آموزش داد. در تمرینات ایشان وقت مطرح نبود بلکه عشقی در جریان بود برای هر چه بهتر شدن کار.

او ادامه داد: برای هر کاری ساعت‌ها مطالعه می‌کرد. درخت در آغاز بسیار کوچک است و زمان زیادی می‌طلبد که پربار شود. او درخت پربار رادیو و پرچمدار مدرسه رادیو بود؛ از هر جهت، لبخند، رفتار، کردار… خشونت در وجودش نبود و مهربانی جزو ذاتش بود و آن را به هنرپیشه می‌بخشید و او را عاشق کارش می‌کرد.

بهزاد فراهانی خطاب به وزیر ارشاد و معاونت هنری گفت: توصیه می‌کنم حرمت این بانو را با نصب مجسمه ایشان در مقابل استودیوی هشت به ما نشان بدهید. برای حفظ بزرگی باید عاشق مردم باشیم. اگر کشور ما بودجه ساخت تندیس خانم علو را ندارد ما بچه‌های قدیمی رادیو حاضریم مخارج ساخت آن را بر عهده بگیریم. درود بر ژاله علو که معلم ما بود و درود بر ما که افتخاری بهتر از این نداریم.

فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت نیز در سخنانی با ابراز تاسف از اینکه هنرمندان را در چنین برنامه‌ای می‌بیند، خطاب به آنان گفت: شما از هنر ایشان و کردارشان گفتید و من خانم علو را روی صحنه تئاتر و از دریچه تلویزیون دیده‌ام. من هم از کارهایش مهربانی، نظم، دقت و شفقت را برداشت کردم و جز این نبود. مصداق شعر مولانا بود که «مرگ اگر مرگ است و…»

او یادآور شد: هنرمندی که همه ذوق و قریحه خدواندی خود را در شعر، سینما و گویندگی به کار برد و در همه این امور موفق باشد، چنین هنرمندی از مرگ ترسی ندارد، زیرا نقشی از مهر را بر جان‌ها نهاده که هرگز میرا نیست. علو ایشان از مهر این بانو بر مردم است و از اینکه بُخل در او نبود.

مهاجرانی مصرعی از مولانا را تقدیم به علو کرد و سپس درباره توصیه فراهانی تاکید کرد: فرمایش استاد فراهانی به دیده ما، حتما انجام خواهد شد.

پیکر ژاله علو امروز ۵ دی ماه به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) بدرقه می‌شود تا در قطعه ۸۸ هنرمندان بهشت زهرا (س)، ردیف ۶۴۱ شماره ۳۸ به خاک سپرده شود.

اتابک نادری سرپرست اداره کل هنر‌های نمایشی هم امروز در پیامی درگذشت ژاله علو هنرمند سینما، تئاتر، رادیو و دوبله را تسلیت گفت.

در پیام تسلیت اتابک نادری آمده است:

«با نهایت تأسف و تأثر، درگذشت هنرمند فرهیخته و پیشکسوت، بانو ژاله علو را به جامعه هنری کشور و خانواده محترم ایشان تسلیت عرض می‌کنیم.

ژاله علو، با بیش از هفت دهه فعالیت درخشان در عرصه‌های تئاتر، سینما، تلویزیون و رادیو، نقشی بی‌بدیل در اعتلای هنر‌های نمایشی ایران ایفا کردند. حضور ماندگار ایشان در صحنه تئاتر و نقش‌آفرینی در نمایش‌های برجسته، و صدای جاودانه‌ای که در مجموعه تئاترشهر شروع اجرا‌ها را در سالن‌های نمایشی مزین می‌کرد، بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ و هنر این سرزمین بوده و هست.

از درگاه خداوند متعال برای آن مرحومه، رحمت واسعه و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت داریم.»