بازشناسی ظرفیت‌های کشف نشده در طراحی لباس ایرانی

شاخص اصالت در تمام دنیا، انسانی بودن آن است و هنرمندان ایرانی از قرن‌ها پیش، مبنای خلق آثارشان را بر اساس توجه به تکامل و تعالی قرار داده‌اند و امروز نیز بسیاری از طراحان لباس‌ همان اصول را در دستور کار خود قرار می‌دهند. در واقع می‌توان گفت که نظام کلانِ البسه ایرانی، مبتنی بر اصالت و زادبوم است. حال چنانچه این عنصر مهم، ابعاد زیبایی شناسانه، هنری و خلاق به خود بگیرد؛ می‌تواند نه تنها در سطح ملی که در گستره جهانی نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.

طراحان و نقش آفرینان هنرهای کاربردی ما، در طراحی البسه و پوشاک و اشیای تزئینی باید تلاش کنند آفریده‌هایی متناسب با فرهنگ ایرانی -اسلامی طراحی کنند. کافی است نگاهی به گستره ایران زمین با گنجینه اقوام بیاندازیم تا به عینه دریابیم این جغرافیا، مجموعه نادری از البسه و فرهنگ‌های پوشش است که کشف ظرفیت‌ها و ارائه قابلیت‌های هنری آن، می‌تواند الهام بخش طراحان لباس و تولیدات معاصر باشد. نباید فراموش کنیم که استفاده از نشانه‌ها و عناصرِ مبتنی بر اصالت‌های فرهنگی و میراث تمدنی و بشری در طراحی مُد و لباس و اشیای تزئینی به شکلی کاملاً هنرمندانه، می‌تواند به غنا و ماندگاری این رشته کمک شایانی کند.

یک طراح لباس از یک سو باید به ریشه‌ها و داشته‌های خود متکی باشد و از سوی دیگر، نگاهش به تاریخ هنر ایران و جهان باشد. البته در این میان نیاز بازار و شرایط حاکم بر صنعت مد و لباس نیز در اتخاذ رویکردهای او تأثیر دارد. در کنار مواریث سنتی و الگوهای سرزمینی، نقش ایده‌های خلاقانه برای استایل هنری نیز در این عرصه غیر قابل کتمان است. در دنیای مُد و لباس، استایل هنری، نمادی از خلاقیت و نوآوری و اهمیت آن در عبور از مرزهای مُدگرایی است. استایل دارای یک جوهره صریح بیانی‌ است که شما را به عمق هنر و فراخنای خلاقیت می‌بَرَد و شاکله آن مبتنی بر رؤیا پردازی، بداعت و خلاقیت است. ایده‌های خلاقانه در استایل هنری، این امکان را به طراح می‌دهد تا از مرزهای سنتّی و تکراری مُد بیرون رفته، و با بهره گیری از عناصر بصریِ متفاوت، به جستجویی هنرمندانه و خلاقانه بپردازد. این جاست که طراح، با ترکیب‌ها و فرم‌های خاص و طرح‌های نوآورانه می‌تواند به بیانی شخصی و منحصر به فرد از هنر برسد.

طراح لباس

۲۳۳۲۳۳