این یک سوال تکراری و ساده اما بسیار مهم است که بالاخره باید به آن پاسخ داده شود؛ چرا دارو در داروخانه نیست اما همان دارو در بازار سیاه، از ناصر خسرو تا فضای آنلاین و حتی عطاری‌ها همواره موجود است؟به گزارش خبرنگار اجتماعی تابناک، این یک شوخی بزرگ و عجیبی است که دارو در […]
این یک سوال تکراری و ساده اما بسیار مهم است که بالاخره باید به آن پاسخ داده شود؛ چرا دارو در داروخانه نیست اما همان دارو در بازار سیاه، از ناصر خسرو تا فضای آنلاین و حتی عطاری‌ها همواره موجود است؟
به گزارش خبرنگار اجتماعی تابناک، این یک شوخی بزرگ و عجیبی است که دارو در داروخانه نیست اما در جاهای دیگری غیر از داروخانه یافت می‌شود. در واقع، به راحتی با جان شهروندان بازی می‌کنیم و در این بازی، همنوع من و شما واقعاً در حال درد کشیدن یا حتی مردن است.
موضوع فقدان دارو، به‌ویژه داروهای ویژه بیماری‌های خطرناک و مرگ‌آفرین در داروخانه‌ها و دسترسی به آنها در خارج از داروخانه‌ها، چرا به یک روند عادی تبدیل شده است؟ مقصر و عامل چنین جریانی در جامعه کیست؟ آیا هیچ راهی برای پایان دادن به این معضل وجود ندارد؟ یا بحث نبود اراده است. این عدم اراده، از کدام منفعت و سود نشأت می‌گیرد؟
موضوع بازار سیاه دارو به صورت مجازی و واقعی آنچنان ساده‌انگاری شده است که هر از گاهی خبرهایی از آن منتشر می‌شود و انگار نه انگار که فاجعه‌ای رخ داده است. سپس دوران بی‌خیالی همگانی سیستم سلامت کشور آغاز می‌شود.
آقای پزشکیان، رئیس‌جمهور، اتقای ظفرقندی پزشک، پزشکان در دولت و مجلس، ناظران پزشکی در عرصه پزشکی، و سیستم‌های نظارتی محترم، هدف اول قرار گرفتن همه شما بزرگواران در جایگاه‌های امروزتان چیست؟ شهروندان وقتی بیمار می‌شوند، عزادار می‌شوند! عزاداری خود، دارو، اقتصاد خانواده، استرس‌های همراهان و در این میان عده‌ای میلیارد میلیارد از خون و جان مردم می‌مکند و از چنین بازار سیاهی، سفیر بخت می‌شوند. سفیدبخت تا زمان موعود.
این داستان تکراری
بازار دارو در کشور به طور مداوم با بحران‌ها و کمبودهایی مواجه است که به صورت نوسانی رخ می‌دهد. اما جریان، همیشگی است. این کمبودها گاهی شامل داروهای ساده مانند قرص‌های سرماخوردگی و سرم می‌شود، اما برخی داروها همواره با بحران روبرو هستند؛ از جمله داروهای خاص، انسولین و داروهای مرتبط با شیمی‌درمانی.
این در حالی است که مسئولان دارویی کشور، همانند رئیس پیشین سازمان غذا و دارو، عنوان می‌کنند که ۹۹ درصد داروهای کشور تولید داخلی است و وضعیت فعلی کمبود داروها نشان می‌دهد که میزان تولید نتوانسته نیازهای دارویی و درمانی کشور را به خوبی تأمین کند. او البته معتقد است همین یک درصد، ۱۳ درصد بازار دارویی کشور را شامل می‌شود.
به راستی اگر اوضاع این‌قدر خوب است، پس چرا این قدر وخیم است!؟
پیرصالحی، رئیس فعلی این سازمان، هم اخیراً گفته است: نشت داروها به بازار سیاه هنوز اتفاق می‌افتد و امروز نشت دارو از طریق نسخ انجام می‌شود. البته برخی داروها نیز در سامانه تی‌تک وارد نشده‌اند، اما عمدتاً نسخ جعلی که نوشته می‌شود باعث این موضوع شده است.
البته آنچه که جریان دارد، نشت هرازگاهی دارو از بازار سیاه به برخی از داروخانه‌ها است و گرنه جریان اصلی داروهای حیاتی و امیدبخش، در خیابان‌ها و فروشگاه‌های آنلاین است.
معنای نبود دارو در داروخانه
نبود دارو – به عنوان یکی از اساسی‌ترین نیازهای شهروندان و نیاز قطعی بیماران – در داروخانه معنایش این است که خیلی چیزهای دیگر در سیستم توزیع کشور در جای خود نیست. به جای آن، خیلی از موضوعات عجیب و غریب در این سیستم حکم‌فرمایی می‌کند.
بازار دلال‌های دارو روز به روز رونق می‌گیرد، به خصوص که وضعیت دارو مدام در حال بدتر شدن است و روزهای سیاه بیماران در راه است. این حیاط‌خلوتی که از حیات شهروندان نیازمند به دارو ساخته شده و هر روز بر وسعتش افزوده می‌شود، چه کسی باید دیوارهای این حیاط خلوت را فرو بریزد؟
فراموش نکنید که رهبر انقلاب بر ضرورت فرزندآوری و افزایش جمعیت تأکید دارند. جمعیت سالم و با بازدهی بالا. آیا تدابیر سازمان‌های مربوطه معطوف به این نکته بوده یا همچنان قرار است در عرصه بنیادین سلامت و سیستم دارویی، تخلفات بزرگ و به قول مسئولان، نشت‌های دارویی از جایی به جای دیگر ادامه داشته باشد؟!
