انجمن حجتیه یک سازمان مذهبی-سیاسی شیعه در ایران است که در سال ۱۳۳۲ خورشیدی (۱۹۵۳ میلادی) توسط شیخ محمود حلبی تأسیس شد. این انجمن در ابتدا با هدف مبارزه با بهائیت و تبلیغ تشیع شکل گرفت، اما به مرور زمان به یکی از گروه‌های مذهبی مؤثر در ایران تبدیل شد. انجمن حجتیه در دوران پهلوی […]
انجمن حجتیه یک سازمان مذهبی-سیاسی شیعه در ایران است که در سال ۱۳۳۲ خورشیدی (۱۹۵۳ میلادی) توسط شیخ محمود حلبی تأسیس شد. این انجمن در ابتدا با هدف مبارزه با بهائیت و تبلیغ تشیع شکل گرفت، اما به مرور زمان به یکی از گروه‌های مذهبی مؤثر در ایران تبدیل شد. انجمن حجتیه در دوران پهلوی و پس از انقلاب اسلامی ایران فعالیت داشت، اما پس از انقلاب به دلیل اختلافات با نظام جمهوری اسلامی، به حاشیه رانده شد.
یکی از اهداف اصلی انجمن حجتیه، مقابله با فعالیت‌های بهائیت در ایران بود. این انجمن با برگزاری جلسات، انتشار کتاب‌ها و مقالات، و آموزش اعضا، سعی در تضعیف نفوذ بهائیت در جامعه ایران داشت. همچنین، انجمن حجتیه به دنبال گسترش آموزه‌های شیعه و تقویت باور‌های مذهبی در میان مردم بود. این گروه با برگزاری کلاس‌های تفسیر قرآن، آموزش فقه، و تشویق به رعایت احکام اسلامی، در این زمینه فعالیت می‌کرد. در حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی نیز انجمن حجتیه فعال بود و به ایجاد مدارس، کتابخانه‌ها، و مراکز فرهنگی پرداخت و سعی در تقویت هویت مذهبی جامعه داشت.
یکی از ویژگی‌های بارز انجمن حجتیه، عدم دخالت مستقیم در سیاست بود. این گروه معتقد بود که ظهور امام زمان (عج) تنها راه حل مشکلات جهان است و بنابراین، از مشارکت در حکومت‌های دنیوی خودداری می‌کرد. این موضع‌گیری باعث شد که پس از انقلاب اسلامی، انجمن حجتیه با نظام جمهوری اسلامی دچار اختلاف شود. رهبران انجمن معتقد بودند که حکومت جمهوری اسلامی نمی‌تواند جایگزین حکومت امام زمان (عج) باشد و از این رو، از مشارکت در ساختار حکومتی خودداری کردند. این موضع‌گیری باعث شد که انجمن حجتیه تحت فشار قرار گیرد و بسیاری از اعضای آن دستگیر یا محدود شوند. در سال ۱۳۶۲، انجمن حجتیه به طور رسمی منحل شد. برخی از اعضای آن به فعالیت‌های فردی یا گروه‌های دیگر پیوستند، اما سازمان به عنوان یک نهاد مستقل از بین رفت.
انجمن حجتیه به دلیل عدم مشارکت در سیاست و اعتقاد به عدم مشروعیت حکومت‌های دنیوی، مورد انتقاد برخی از نیرو‌های انقلابی قرار گرفت. این موضع‌گیری باعث شد که پس از انقلاب، این گروه به حاشیه رانده شود. همچنین، اگرچه مبارزه با بهائیت یکی از اهداف اصلی انجمن بود، اما برخی منتقدان معتقدند که این فعالیت‌ها گاه به افراط گرایی و تبعیض علیه بهائیان منجر شد. از سوی دیگر، انجمن حجتیه در تقویت هویت مذهبی و فرهنگی جامعه شیعه نقش مؤثری داشت. با این حال، برخی معتقدند که این گروه نتوانست با تحولات اجتماعی و سیاسی ایران همگام شود و به مرور زمان از جریان اصلی جامعه فاصله گرفت.
