ایران از نظر تاریخی در وضعیت جدیدی قرار گرفته است. خوانش انقلاب اسلامی ایران و جمهوری برآمده از آن با روش‌شناسی‌های قدیمی پاسخگوی تطور و تحول پیش روی نیست. دیگر زمان چپ و راست بودن، اصلاح‌طلب و اصولگرا بودن و تکنوکرات‌بودن گذشته است. به گزارش تابناک به نقل از روزنامه همشهری، کار تشکیلاتی و جمعیت‌سازی […]
ایران از نظر تاریخی در وضعیت جدیدی قرار گرفته است. خوانش انقلاب اسلامی ایران و جمهوری برآمده از آن با روش‌شناسی‌های قدیمی پاسخگوی تطور و تحول پیش روی نیست. دیگر زمان چپ و راست بودن، اصلاح‌طلب و اصولگرا بودن و تکنوکرات‌بودن گذشته است.
به گزارش تابناک به نقل از روزنامه همشهری، کار تشکیلاتی و جمعیت‌سازی جزئی از لوازم ایران جدید است، اما تعصب و پا‌فشاری کورکورانه بر حزب خود، باند و آرای خود، راه عقلانیت و پیشرفت در امور ایران را تعطیل می‌کند. در جامعه تحول‌خواه امروز ایران، جایی برای دسته‌بندی‌های قدیمی و تنگ‌نظرانه وجود ندارد. هرگونه مقابله با تغییر و تحولات تعالی‌خواه تنها به توقف رشد و رکود منجر خواهد شد. به‌جای این جدال‌های بی‌پایان، باید به سمت اصلاحات بنیادین و راه‌حل‌های نوین برای پیشرفت ایران اسلامی حرکت کنیم.
برای رسیدن به چنین وضعیتی باید به تفکر انتقادی مجهز شد. ۵ مرحله تمدنی مورد نظر امام خامنه‌ای در بیانیه گام دوم، یعنی انقلاب اسلامی، نظام جمهوری اسلامی، دولت اسلامی، کشور اسلامی و تمدن اسلامی ره آموز تفکر انتقادی است؛ از این‌رو باید لجبازی‌ها، خودشیفتگی‌ها، ترک‌فعل‌ها و اقدامات نمایشی را کنار بگذاریم. این مراحل، مسیر‌های اساسی برای دستیابی به آینده‌ای روشن و پایدار برای ایران هستند، اما برای رسیدن به این تفکر انتقادی، نیاز به اتخاذ یک رویکرد جدید داریم که هم‌راستا با واقعیات امروز کشور باشد.
چه افتخاری دارد که اصلاح‌طلب باشیم یا اصولگرا و تکنوکرات، اما نتوانیم به ترک‌فعل‌هایی همانند قاچاق روزانه ۳۰ میلیون لیتری سوخت پایان دهیم؟! این معضل نه‌تنها به اقتصاد کشور آسیب می‌زند، بلکه موجب تضییع منابع ملی و ایجاد ناهمترازی‌ها و بحران در حوزه انرژی می‌شود. به‌جای ادامه رویکرد‌های قدیمی که تنها به دعوا‌های جناحی دامن می‌زنند، باید راه‌حل‌های کارآمد و نوینی را که قادر به مقابله با این مشکلات باشد، به استخدام درآورد. زمان رونمایی از روش‌های نوین برای حل مسائل کشور فرارسیده است.
در این راستا ۲ جریان جدید در سپهر سیاسی کشور قابل شناسایی است:
جریان ظرفیت-راه‌حل: این جریان بر استفاده بهینه از تمام ظرفیت‌های موجود تأکید دارد. به جای تمرکز بر خوانش صرف بحران‌ها، باید به‌دنبال استفاده از فرصت‌ها و منابع داخلی برای حل مشکلات کشور باشیم. رویکرد این جریان عقلانی، مبتنی بر واقعیت‌ها و راه‌حل‌های عملی است.
جریان بحران- بن‌بست: این جریان، همانطور که از نامش پیداست، بر مشکلات و بحران‌ها تأکید دارد و با نگاه منفی به مسائل، تنها به خوانش کاستی‌ها و سپس اظهار عجز‌ها و لاجرم بن‌بست‌های سیاسی و اقتصادی دامن می‌زند. کسانی که در این مسیر حرکت می‌کنند، هیچ‌گاه به حل مسائل نمی‌پردازند و تنها به نگه‌داشتن کشور در وضعیت فعلی می‌کوشند.
کسانی که دل مردم را خالی می‌کنند، طرفدار جریان بحران- بن‌بست هستند؛ درحالی‌که کسانی که به‌دنبال شکوفایی ایران هستند، در مسیر ظرفیت – راه‌حل گام برمی‌دارند. این گام‌ها به‌معنای واقعی می‌تواند کشور را از رکود و بحران‌های موجود به سمت توسعه و پیشرفت هدایت کند.
ما باید به جریان ظرفیت – راه‌حل بپیوندیم؛ زیرا دوران رایج اصولگرا و اصلاح‌طلب به پایان رسیده و به تاریخ پیوسته است؛ نتیجه اینکه باید نگاه‌مان به نظام مسائل کشور و روش‌شناسی پاسخ به آن به‌طور کلی تغییر کند.
