امیر عابدینی که پیش از این مدعی شده بود به عنوان نامزد ریاست فدراسیون فوتبال و نایب رئیس علی کفاشیان (در دو حالت عکس) در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت خواهد کرد، مواضعی را گرفته که گویا در مسیر انتخاباتی مهدی تاج است. به گزارش سرویس ورزشی تابناک، درباره مصاحبه‌های انتخاباتی پانزدهم دی‌ماه آقای امیر عابدینی […]
امیر عابدینی که پیش از این مدعی شده بود به عنوان نامزد ریاست فدراسیون فوتبال و نایب رئیس علی کفاشیان (در دو حالت عکس) در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت خواهد کرد، مواضعی را گرفته که گویا در مسیر انتخاباتی مهدی تاج است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، درباره مصاحبه‌های انتخاباتی پانزدهم دی‌ماه آقای امیر عابدینی چند نکته، قابل ذکر و تحلیل است.
نکته نخست:
امیر عابدینی در پانزدهم دی‌ماه ۱۴۰۳ بدون آنکه خودش در انتخابات فدراسیون فوتبال ثبت‌نام کند با نقد رفتار انتخاباتی علی کفاشیان او را به واکنش وادار کرد. واکنش علی کفاشیان، اعلام نامزدی خودش برای ریاست فدراسیون فوتبال و معرفی میرشاد ماجدی و منصور قنبرزاده بعنوان نواب رئیسش بود.
بدین ترتیب کفاشیان آشکار کرد که دو نفر از مخالفان شهاب عزیزی‌خادم را در تیم خود جای داده است. این مسأله حتماً برای عزیزی‌خادم و دوستان و همراهانش، قابل توجه خواهد بود. به عبارت دیگر در پانزدهم دی‌ماه ۱۴۰۳ بدون آنکه ثبت‌نامی از سوی امیر عابدینی و علی کفاشیان و مهدی تاج صورت گرفته باشد یک صورت‌بندی انتخاباتی در فوتبال ایران رقم خورد.
نکته دوم:
امیر عابدینی در مصاحبه‌اش چند مورد زیر را سربسته گفت و سربسته نگه داشت؛
مورد اول: سربسته گفت که اگر قرار باشد کسی به عنوان نماینده دولت در فوتبال تصمیم گیری کند وزیر ورزش است نه دیگران!
مورد دوم: ضمن اینکه گفت می‌خواهد در انتخابات شرکت کند سربسته نگه داشت که برای چه پستی می‌خواهد ثبت نام کند.
مورد سوم: سربسته نگه داشت که می‌خواهد با مهدی تاج باشد یا نمی‌خواهد؟
مورد چهارم: ضمن اشاره به اینکه ما در فوتبال، یک سری پدرخوانده داریم سربسته نگه داشت که پدرخوانده‌ها چه کسانی هستند؟
چند نکته درباره این بخش از رفتار انتخاباتی امیر عابدینی، قابل توجه است؛ اول اینکه تأکید امیر عابدینی بر اینکه در ورزش ایران، نقش اول به معنی واقعی باید به وزیر ورزش تعلق داشته باشد قابل تحسین و تقدیر است.
دوم اینکه امیر عابدینی از یک سو، صحبت از آمدن به صحنه انتخابات می‌کند و از سوی دیگر، آشکار نمی‌کند که نامزد چه پستی است او را نسبت به دیگر رقبا در موضع ابهام قرار می‌دهد. افکار عمومی و جامعه کارشناسی، به چنین مواضعی، چندان روی خوش، نخواهد داشت. فرصت اجتماعی امیر عابدینی برای شفاف سازی مواضعش رو به پایان است.
سوم اینکه شخصاً مشوق و علاقه‌مند حضور آقای امیر عابدینی به عنوان نامزد ریاست فدراسیون فوتبال در این دوره از انتخابات فدراسیون فوتبال هستم. یکدستی و تک صدایی را برای انتخابات فدراسیون فوتبال شایسته نمی‌دانم و از حضور چند نامزد و چند صدایی استقبال می‌کنم. مجمع عمومی فدراسیون فوتبال باید چند گزینه قابل توجه و شایسته داشته باشد تا بتواند از میان چند شایسته، بهترین آنها را برگزیند؛ بنابراین امیدوارم امیر عابدینی به عنوان نامزد ریاست فدراسیون فوتبال بدون آنکه یکی از نواب رئیسش مهدی تاج باشد ثبت نام کند.
نکته سوم:
امیر عابدینی اکنون مشاور مهدی تاج است. بدیهی است که نمی‌تواند اکنون در نقش مخالف و منتقد عملکرد فدراسیون فوتبال و تاج ظاهر شود، اما بسیاری از اهالی فوتبال و ورزش ایران نمی‌توانند و دوست ندارند که امیر عابدینی را در نقش کمکیِ مهدی تاج ببینند. چون پیشینه امیر عابدینی به او حکم می‌کند که فردی مستقل باشد.
نکته چهارم:
در این مرحله از فرایند انتخابات، مقداری شور و هیجان و به اصطلاح؛ مبارزطلبی و… قابل قبول است. امیدوارم ضمن حرفه‌ای‌تر شدن مواضع و رفتار‌های انتخاباتی، شاهد افزایش مصاحبه‌ها و موضع‌گیری‌های پس از ثبت‌نام باشیم.
با نگرش به پیشینه قدرتمند و تجربیات گران‌سنگ امیر عابدینی و رفتار‌های او در شرایط مشابه، می‌توان مواضع و مصاحبه‌های کنونی امیر عابدینی را ادامه خودش فرض کرد، نه دنباله مهدی تاج؛ و البته در نهایت همچون همه انسان‌ها ایجاد اقناع و اجماع درباره امیر عابدینی بیش از هر چیز و هرکس در دستان او و در گرو رفتار و عملکرد خودش است.
به امید حضور جمع قابل توجهی از نامزد‌های شایسته و قدرتمند در انتخابات فدراسیون فوتبال ایران.
صادق رئیسی‌کیا
