مگر می‌شود بازیکن یا بازیکنانی در یک بازی باغیرت باشند و در بازی دیگری بی‌غیرت؟ بدون تعارف، فوتبال جایی برای این کلمات نیست. به گزارش سرویس ورزشی تابناک، در حاشیه بازی حساس پنجشنبه گذشته استقلال و سپاهان، تصویری از یک هوادار آبی‌های پایتخت، مورد توجه کاربران قرار گرفت و به شکل چشمگیری در فضای مجازی […]
مگر می‌شود بازیکن یا بازیکنانی در یک بازی باغیرت باشند و در بازی دیگری بی‌غیرت؟ بدون تعارف، فوتبال جایی برای این کلمات نیست.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، در حاشیه بازی حساس پنجشنبه گذشته استقلال و سپاهان، تصویری از یک هوادار آبی‌های پایتخت، مورد توجه کاربران قرار گرفت و به شکل چشمگیری در فضای مجازی دست به دست شد. این هوادار روی کاغذی که در دست داشت، نوشته بود: «من پیراهن شما بی‌غیرت‌ها را نمی‌خواهم.» در واقع این هوادار استقلال برای ابراز نارضایتی‌اش از عملکرد تیم محبوب خود، گزینه‌ای را برگزید که در فوتبال دنیا مرسوم است، اما با خلاقیتی جدید (!)، خواسته‌اش را به شکل دیگری مطرح کرد. گرچه تنها این هوادار نبود که برای اعتراض به استقلالی‌ها به واژه «بی‌غیرت» متوسل شد بلکه شعار «بی‌غیرت، بی‌غیرت» خطاب به بازیکنان به تمام سکو‌ها کشیده شد تا آنها نشان دهند که تساوی برابر سپاهان اصلا به مذاق‌شان خوش نیامده است.
از سویی آنچه حائز اهمیت است اینکه استفاده از واژه عربی «بی‌غیرت» در یکی دو سال گذشته رواج بیشتری در فوتبال‌مان داشته و در مقطعی پرسپولیسی‌ها و حتی بازیکنان تیم ملی هم از آن بی‌نصیب نمانده‌اند. اما واقعاً استفاده از این کلمه و خطاب قرار دادن بازیکنان، جایز است؟ آیا ورزشی که برد و باخت، فراز و فرود، روز‌های درخشان و مقطعی ناکامی، جزءلاینفک آن است را می‌توان با چنین کلمات و صفاتی معنا کرد؟ سؤال مهم‌تر اینکه مگر برای نتیجه گرفتن یک تیم تنها بازیکنان نقش‌آفرین هستند و هیچ رکن دیگری تأثیر ندارد! گرچه وقتی به‌هنگام کامیابی، مدیر یا مسئولی برای پیام تشکر خود از چنین کلماتی استفاده می‌کند، ممکن است هوادار هم روزی سراغ آن برود و برای بیان خشم و نارضایتی‌اش، وجه منفی و معکوس آن را فریاد بزند.
چندی پیش احمد شهریاری، رئیس هیئت مدیره باشگاه استقلال که به تازگی از سمت خود کنار رفته، با انتشار پیامی موفقیت‌های شاگردان موسیمانه در رقابت‌های لیگ نخبگان آسیا و بازی‌های لیگ برتر را به هواداران تبریک گفت. در بخش ابتدایی این پیام آمده بود: «مجموعه مدیریتی باشگاه استقلال، از تلاش‌های شبانه روزی کادرفنی به ویژه آقای پیتسو موسیمانه، همکاران محترم ایشان و بازیکنان باغیرت استقلال به پاس زحمات و تلاش‌های شبانه‌روزی اخیر در راستای جبران نتایج از دست رفته سپاسگزاری می‌کند.»
حال سؤال این است که مگر می‌شود بازیکن یا بازیکنانی در یک بازی باغیرت باشند و در بازی دیگری بی غیرت؟ بدون تعارف، فوتبال جایی برای این کلمات نیست. واژه‌هایی که معنا و کاربرد دیگری دارند، نباید در دایره واژگان فوتبالی وارد شوند که با انواع و اقسام مشکلات و کاستی‌ها، دست و پنجه نرم می‌کند. فوتبالی که امکانات خیره کننده و مدیریت خارق‌العاده آن باید الگوی کشور‌های آسیا و اروپا شود! مثلاً در همین بازی اخیر نساجی و ذوب‌آهن که در هوای برفی برگزار شد، توپ رنگی مخصوص چنین شرایطی در دسترس نبود و توپ را با اسپری رنگ کردند تا مضحک بودن فوتبال‌مان، نمره بیشتری بگیرد.
فراموش نکنیم که تعدادی از پیشکسوتان هم در شکل‌گیری این اوضاع، نقش دارند و بهتر است آنها هم در گفتار و نوشتار خود، اصلاحاتی داشته باشند. همین چند هفته پیش سیاوش اکبرپور، مهاجم سابق استقلال، با انتقادی تند به نحوه تیم‌بستن نکونام و عملکرد بازیکنان فعلی استقلال پرداخت و با انتشار یک استوری در صفحه شخصی‌اش، آنها را «بی‌غیرت و بنجل» توصیف کرد.
با تمام این اوصاف تردیدی وجود ندارد که گاهی یک یا چند بازیکن «لیاقت» پوشیدن تیم بزرگ ندارند و اصطلاحاً پیراهن آن تیم به تن‌شان حسابی گشاد است. موضوعی که حتی در تیم‌های بزرگ فوتبال اروپا هم گاهی دستمایه نقد و اعتراض رسانه‌ها و هواداران قرار می‌گیرد، اما لیاقت با غیرت، دو مسیر کاملاً متفاوت و مجزاست. از سویی گاهی بازیکن از کیفیت لازم برای برآورده کردن انتظارات برخوردار نیست که بازهم ارتباطی با واژه «غیرت» ندارد.
