دره بادا که به نام دره ناپو نیز شناخته می‌شود، در پارک ملی لور لیندو در سولاوسی مرکزی، اندونزی، قرار دارد. در این مکان صد‌ها مگالیت با قدمت نامشخص وجود دارند که به زبان‌های محلی بادایی واتو (سنگ) و در اندونزیایی آرکا (مجسمه) نامیده می‌شوند. هدف از ساخت مگالیت‌ها و سازندگان آنها ناشناخته است. این […]
دره بادا که به نام دره ناپو نیز شناخته می‌شود، در پارک ملی لور لیندو در سولاوسی مرکزی، اندونزی، قرار دارد. در این مکان صد‌ها مگالیت با قدمت نامشخص وجود دارند که به زبان‌های محلی بادایی واتو (سنگ) و در اندونزیایی آرکا (مجسمه) نامیده می‌شوند. هدف از ساخت مگالیت‌ها و سازندگان آنها ناشناخته است.
این مگالیت‌ها در هاله‌ای از رمز و راز قرار دارند و منشا و هدف دقیق از ساخت آنها هنوز مشخص نیست. اعتقاد بر این است که قدمت آنها حداقل به هزار سال پیش می‌رسد و برخی تخمین‌ها ساخت این مگالیت‌ها را تا ۵۰۰۰ سال پیش نیز برمی گرداند. این مجسمه‌ها از نظر اندازه و شکل متفاوت هستند و برخی از آنها چهره انسان‌ها و برخی دیگر شبیه حیوانات یا اشکال انتزاعی هستند.
در همین حال، برخی گمانه زنی‌ها این مجسمه‌ها را با فرهنگ مگالیتی در لائوس، کامبوج و چندین منطقه در اندونزی از حدود ۲۰۰۰ سال پیش مرتبط می‌دانند.
مشهورترین مگالیت این منطقه، پالیندو است؛ مجسمه‌ای بلند که بیش از چهار متر ارتفاع دارد. اعتقاد بر این است که پالیندو نمایانگر یک رهبر محلی یا خدای محلی است.
مگالیت‌های دره بادا بخش جذاب و مرموزی از میراث فرهنگی اندونزی هستند. آنها نگاهی اجمالی به گذشته باستانی این منطقه ارائه می‌دهند و همچنان بازدیدکنندگان را از سراسر جهان مجذوب خود می‌کنند.
