این پرونده ۷ سال قبل تشکیل شد. آن زمان فرزندان زنی به نام طوبی به پلیس گزارش دادند مادرشان گم شده است. آنها توضیح دادند به گفته پدرمان، مادرمان از خانه بیرون رفته و دیگر برنگشته است. به گزارش خبرنگار تابناک از استان تهران، وقتی شوهر این زن مورد بازجویی قرار گرفت، گفت نمی‌داند چه […]
این پرونده ۷ سال قبل تشکیل شد. آن زمان فرزندان زنی به نام طوبی به پلیس گزارش دادند مادرشان گم شده است. آنها توضیح دادند به گفته پدرمان، مادرمان از خانه بیرون رفته و دیگر برنگشته است.
به گزارش خبرنگار تابناک از استان تهران، وقتی شوهر این زن مورد بازجویی قرار گرفت، گفت نمی‌داند چه اتفاقی برای همسرش افتاده است. او گفت: همسرم برای خرید بیرون رفت و دیگر برنگشت. من از سرنوشت او خبر ندارم.
در این میان برادر طوبی به ماموران گفت خواهرش از مدت‌ها قبل با شوهرش بر سر مساله مالی اختلاف داشت. حدود ۷ سال قبل خواهرم که بازنشسته بود، با هوشنگ آشنا شد و با هم ازدواج کردند. آنها در بومهن ساکن بودند. خواهرم فرزند نداشت، اما شوهرش ۳ فرزند داشت که ارتباط خوبی با خواهرم داشتند. آنها زندگی خوبی داشتند تا اینکه شوهرش تصمیم گرفت زمینی را که در فیروزکوه داشت، بسازد. خواهرم حدود ۱۰۰ میلیون تومان پول به هوشنگ داد تا خانه باغ را بسازد، و همانجا قربانگاه خواهرم شد.
این مرد ادامه داد: هوشنگ می‌خواست خانه را برای گرفتن وام به نام عروسش کند و سر همین موضوع با خواهرم اختلاف داشت. این اختلاف یک سال ادامه داشت. حتی پسر هوشنگ هم چند بار با خواهرم درگیر شده و خواهرم به کلانتری فیروزکوه رفته و شکایت کرده بود.
چند ماه از ماجرای ناپدید شدن زن میانسال گذشته بود که سرانجام هوشنگ لب به اعتراف گشود و پرده از جنایت خانوادگی برداشت.
این مرد گفت: همسرم را به خاطر سوءظنی که سال‌ها قبل به او داشتم، کشتم. با اینکه در این مدت چیز مشکوکی از همسرم ندیده بودم، اما آخرین بار وقتی دوباره به هم بحث کردیم، عصبانی شدم. در اوج عصبانیت شالی را دور گردنش انداختم و خفه‌اش کردم. وقتی مطمئن شدم مرده جسد را میان دیوار دفن کردم و روی آن را با سیمان و گچ پوشاندم تا کسی به ماجرا پی نبرد.
با اظهارات این مرد، ماموران پس از شکافتن دیوار حیاط خانه با بقایای جسد زن میانسال روبه‌رو شدند که ماهرانه میان دیوار جاساز شده بود. بقایای جسد با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل شد.
بعد از گذشت ۷ سال از این پرونده متهم یکبار دیگر پای میز محاکمه رفت و از قضات خواست تا به خاطر سنش او را ببخشند. این مرد گفت: من دیگر تحمل کیفر ندارم. اشتباه کردم زنم را کشتم. از کرده خودم پشیمان هستم.
