به گزارش سرویس سیاسی زیرنویس، این هواپیما که برای پرواز تست و ارزیابی فنی به پرواز درآمده بود، حوالی ساعت ۲:۳۰ بعدازظهر به وقت محلی، به دلیل مشکلات ناوبری و برخورد با ارتفاعات منطقه، سقوط کرد. منطقه مولی فعله و شهرک دستغیب، شاهد این تراژدی تلخ بودند. بر اساس اطلاعات منتشر شده، این هواپیما از نوع جت آموزشی-رزمی یاسین بوده که برای آزمایش‌های عملیاتی در شیراز به پرواز درآمده بود.
شهید حمیدرضا رنجبر، یکی از معدود خلبانان تایگر کشور، سابقه حضور در ماموریت‌های علیه داعش را نیز داشت و در این مسیر از جان خود مایه گذاشت.
هواپیمای مورد نظر یک مدل شکاری آموزشی بود که در داخل کشور تولید شده و برای آموزش و ماموریت‌های آزمایشی مورد استفاده قرار گرفته می‌شود. شهید حمیدرضا رنجبر، یکی از معدود خلبانان تایگر کشور، سابقه حضور در ماموریت‌های علیه داعش را نیز داشت و در این مسیر از جان خود مایه گذاشت.
این حادثه واکنش‌های مختلفی در فضای مجازی به همراه داشت:
یکی از کاربران با کنایه نوشت: «چطور هواپیمای آموزشی بوده که دوتا سرهنگ رو باهاش فرستادید؟ احتمالا همین صاعقه پاعقه بوده که سقوط کرده و روتون نمی‌شه بگید!». کاربری دیگر با اشاره به مشکلات زیرساختی نوشت: «متاسفانه بخاطر مشکلاتی که هست، سانحه هوایی در بخش آموزشی زیاده. هواپیمای آموزشی خوب برزیل داره؛ چرا نمی‌خریم؟»
در واکنشی دیگر به شرایط دشوار نیرو‌های مسلح اشاره شد: «تلفات ارتش در این دو روز و شرایط غیر جنگی: شهادت دو خلبان در حادثه‌ی سقوط جت آموزشی و زخمی شدن ۱۸ نفر در واژگونی اتوبوس پرسنل پدافند.»
هواپیما‌های آموزشی-رزمی مانند یاسین نقش کلیدی در آماده‌سازی نیرو‌های هوایی دارند. سقوط هر یک از این هواپیماها، علاوه بر خسارت مالی، توان رزمی را نیز کاهش می‌دهد. در این حادثه یک فروند از جت‌های آموزشی «یاسین»، که در اسفندماه ۱۴۰۱ توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح رونمایی شده بود دچارسانحه شد. این جت، از سری هواپیما‌هایی بود که با هدف آموزش خلبانان نظامی و پر کردن خلأ میان هواپیما‌های آموزشی ملخی و جت‌های جنگنده پیشرفته طراحی شده است.
هواپیمای مذکور، بر اساس مشخصات فنی بهینه‌سازی شده و با موتور بومی «اوج-Y» تولید شده بود. سقوط این جت، که نمادی از پیشرفت‌های داخلی در صنعت هوایی به شمار می‌رفت، نگرانی‌هایی را در خصوص عملکرد و ایمنی این نوع هواپیماها ایجاد کرده است؛ بنابراین حوادث هوایی، به‌ویژه در بخش آموزشی، موضوعی جدی و چالش‌برانگیز در کشور‌هایی است که با محدودیت منابع و فناوری‌های به‌روز مواجه هستند. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. سقوط مکرر هواپیما‌های آموزشی طی سالهای اخیر، نه‌تن‌ها خسارات جبران‌ناپذیری به نیرو‌های مسلح وارد کرده، بلکه زنگ خطر جدی‌ای برای وضعیت زیرساخت‌ها و فناوری هوایی کشور است.
حادثه‌هایی از این دست، اگرچه تلخ و دردناک‌اند، اما یادآور تعهد بی‌پایان این عزیزان به وطن است. وظیفه‌ی ماست که با قدردانی از فداکاری‌های این قهرمانان، گام‌ها و مطالبه جدی برای بهبود زیرساخت‌ها و پیشگیری از چنین حوادثی برداریم.
