وحید محلاتی، نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکتهای پخش دارو و مکمل در گفتگو با تابناک، با اشاره به ضرورت رفع کمبود دارو در داروخانهها گفت: مهمترین اقدامی که دولت و سازمان برنامه باید انجام بدهد؛ بخشی که مربوط به هزینههای دارویی و بخش دولتی از جمله بیمارستان و داروخانههای دولتی است مستقیما به صورت تهاتر به پخشها پرداخت کنند و پخشها در اختیار تامین کنندگان قرار دهند تا این مشکلات بهبود یابد.
نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکتهای پخش دارو و مکمل درباره وضعیت دارو در داروخانهها گفت: یکسری دارو به اندازه شش ماه در کشور موجود است. یکسری دارو هم کمبود داریم. به دلیل اینکه شرکتها در مقطع زمانی که باید ارز میخریدند پول نداشتند. متاسفانه مدتی که در بازار مساله کمبود نقدینگی وجود دارد. بازار دارویی در سال ۱۴۰۱ تغییر نرخ پایه ارز از ۴۲۰۰ به ۲۸۵۰۰ تومان و ۴۸۵۰۰ برای مواد اولیه داشته است به همین دلیل نقدینگی ریالی مورد نیاز برای گردش بازار کم بوده است. باید در سالهای گذشته شرکتها این مبلغ را از طریق اخذ وام بانکی تهیه میکردند.
وی ادامه داد: متاسفانه در یک سال گذشته دو مشکل به وجود آمده است. اول، وامی که دولت قرار بود به کارخانههای دارویی بدهد بسیار کم است و قابل دسترسی برای برخی از شرکتها نیست. دوم اینکه نرخ آن گران شده که سود شرکتها را بسیار کم میکند.
معنای متفاوت کمبود در هر سازمان
او اضافه کرد: تعدادی از داروها در بازار کم است. معنی کمبود در جاهای مختلف متفاوت است. مثلا سازمان غذا و دارو اعلام میکند دارویی که زیر یک ماه در کشور وجود دارد فوریتی است که ۱۶ قلم بیشتر نیست. یکسری داروی که بیشتر از یک ماه نیاز جامعه را مهیا میکند، اما با این تعداد داروخانهای که در کشور وجود دارد، کفایت موجودی نمیکند. زمانی که دارویی کمبود میشود؛ بیماران مزمن (داروی ضدانعقاد و قند خون و تیروئید) به دلیل احتیاط چند بسته بیشتر تهیه میکند که اگر دچار کمبود شد به مشکل برنخورند که کاملا هم طبیعی است. زمانی که این اتفاق میافتد درست است که به اندازه چند ماه در کشور موجودی وجود دارد ولی باز هم بیماران به این داروها دسترسی ندارند؛ که آن هم بخاطر نحوه مدیریت و توزیع این داروها است.
نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکتهای پخش دارو و مکمل با اشاره به صحبتهای رئیس سندیکای دارویی، مبنی براینکه شرکتهای بیمهای کمکی به بحث دارویی به ما نمیکنند و بدعهدی میکنند. پاسخ داد: طی سالیان اخیر به دلیل اینکه دوست داشتند هزینه بیمهها زیاد نشود بودجه دارویی شان را زیاد نکردند و حتی در سال ۱۴۰۱ که طرح دارویار اجرا شد و قرار براین شد مابه التفاوت نرخ افزایش یافته را به بازار برگردانند، بودجه داروی بیمهها صفر در نظر گرفته شد. علیرغم اینکه در سالهایی ۳۰ تا ۶۰ درصد رشد بازار به دلیل تورم و تغییر نرخ ارز وجود داشت. ولی بودجه بیمهها یک سال صفر بوده و سالهای دیگر ۱۵ درصد افزایش یافته است. بنابراین، بودجه داروی بیمهها کفاف پوشش درصد مورد نظر برای بیماران را نمیدهد. بیمهها هم وقتی پول دست شان میآید با تاخیر یا به موقع پرداخت میکنند، اما باز هم با واقعیت بازار بسیار متفاوت است. بودجه به بخش دارویی اختصاص یافته ولی نحوه اختصاص آن هیچ کمکی به بهبود وضع زنجیره تامین نکرده است.
پیشنهادی که زمان زیادی از آن گذشته
محلاتی با اشاره به اینکه دولت و وزارت بهداشت چه اقداماتی باید در این بازار داشته باشند پاسخ داد: پیشنهادات قبلا داده شده و در حال انجام است، اما خیلی زمان برده است. مهمترین اقدامی که دولت و سازمان برنامه باید انجام بدهد؛ بخشی که مربوط به هزینههای دارویی و بخش دولتی از جمله بیمارستان و داروخانه های دولتی است مستقیما به صورت تهاتر به پخش ها پرداخت کنند و پخش ها در اختیار تامین کنندگان قرار دهند تا این مشکلات بهبود یابد. باز هم با این اقدامات کل مشکلات حل نمی شود ولی می توان گفت تا حدودی رفع مشکل می شود.
