به گزارش خبرنگار سرویس بین الملل تابناک، اعراب خلیج فارس به رغم روابط با مسکو، بر جنبه هایی از روابط ایران و روسیه نیز حساس هستند.
در دیدار اخیر مسعود پزشکیان رئیس جمهور ایران و ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه نیز بر گسترش روابط میان دو کشور و نهایی کردن «سند راهبردی مشارکت ایران و روسیه» تاکید کردند.
در این دیدار، پزشکیان با بیان اینکه ایران و روسیه ظرفیتهای متقابل و مکمل خوبی دارند و میتوانند به یکدیگر کمک کنند، افزوده بود: مواضع ما در دنیا خیلی نزدیکتر از دیگران به یکدیگر است. ولادیمیر پوتین نیز گفته بود: ما به طور مشترک در سطح بینالمللی همکاری میکنیم و ارزیابیها و رویکردهای جهانی ما یکسان است.
گسترش روابط ایران و روسیه و تعمیق این روابط از یک سو و گسترش روابط مسکو با جبهه مقاومت از سوی دیگر، باعث برجسته شدن این روابط نزد اعراب خلیج فارس شده است.
«امواج مدیا» در گزارشی به بررسی دیدگاه کارشناسان بین المللی در این خصوص پرداخته که دیدگاه «کریستین کوتس اولریکسن» استاد دانشگاه رایس آمریکا و از کارشناسان مطرح حوزه خلیج فارس در ادامه آمده است.
اولریکسن می گوید: روسیه یکی از بازیگران خارجی است که بیشتر در ژئوپلیتیک منطقه ای و روابط بین المللی خلیج فارس جای گرفته است. مسکو به رهبران منطقه راه حلی برای ایالات متحده ارائه می دهد؛ آمریکایی که مقامات ابوظبی و ریاض آن را شریکی کمتر متعهد و قابل اعتماد می دانند، روندی که در طول سال جنگ در غزه و افزایش عدم اطمینان سیاسی در ایالات متحده عمیق تر شده است. روابط با روسیه – و چین – عمدتاً تحت تأثیر حرکت به سمت عصر رقابت قدرتهای بزرگ و رقابت استراتژیک قرار نگرفته است، زیرا کشورهای خلیجفارس، حداقل عمدتاً، در برابر گرایش به یک طرف مقاومت کردهاند و در عوض به دنبال ایجاد تعادل و تنوع در روابط کلیدی در سطوح دوجانبه و چند جانبه بودهاند.
وی معتقد است: در این چارچوب، عربستان سعودی و امارات متحده عربی از طریق اوپک پلاس با روسیه تعامل دارند و حداقل برای امارات، این کار را در مجمع توسعه یافته بریکس پلاس نیز انجام خواهند داد. روابط بیشتر معاملاتی و مربوط به موضوع هستند و خود منعکس کننده روندهای منطقه ای گسترده تر هستند. در حالی که روسیه نمی تواند شروع به تکرار وسعت و عمق مشارکت طولانی شورای همکاری خلیج فارس با ایالات متحده کند، حفظ روابط کاری عملی با انتقال به آینده پسا آمریکا در خلیج فارس و خاورمیانه گسترده تر سازگار است.
وی افزاید: گزارشها درباره افزایش روابط روسیه با ایران و «محور مقاومت» در سراسر منطقه، برای مقامات عربستان سعودی و دیگر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس نگرانکننده خواهد بود و آنها از نزدیک هرگونه نشانهای مبنی بر تعمیق همکاریهای نظامی را دنبال می کنند. به ویژه، با توجه به درگیری طولانی مدت عربستان در جنگ یمن، هر گونه افزایش در تعامل روسیه با جنبش انصارالله در یمن – که بیشتر به عنوان حوثی ها شناخته می شود – احتمالاً در فهرست خطوط قرمز منطقه ای برای سیاست گذاران در ریاض قرار دارد.
استاد دانشگاه رایس معتقد است: با این حال، روابط اقتصادی و انرژی بین روسیه و عربستان سعودی قوی است و در گذشته ثابت شده است که در برابر نقاط بحرانی ژئوپلیتیک مقاوم است، به ویژه در سپتامبر 2015، زمانی که نیروهای روسیه در سوریه برای بقای سیاسی نظام اسد مداخله کردند. در یک مورد که روابط نزدیک به گسست شد، در مناقشه بر سر تولید نفت و سطح قیمت ها در فوریه 2020، مناقشه بر موضوعی متمرکز بود که برای منافع اقتصادی داخلی اهمیت دارد تا سیاست منطقه ای یا خارجی.
وی معتقد است: منافع عربستان و روسیه در حوزههای اقتصادی و انرژی به اندازهای همسو هستند که نشان میدهد نقاط اشتعال ژئوپلیتیک تأثیر مستقیم کمی خواهند داشت، بهویژه که رهبری عربستان در حال حرکت به سمت اجرا و تحویل پروژههای مرتبط با چشمانداز 2030 است. در مورد «ریسک زدایی» منطقه، روابط نزدیکتر روسیه با ایران و/یا «محور مقاومت» تا زمانی که تهدیدی برای خود عربستان نباشد قابل مهار است.
