آزادی به العروبه پیوست

آیا نقش مردم این است که عده‌ای را برای آرزوی دست نیافته بر مسند قدرت بنشانند که اگر چنین نکردند خس و خاشاک‌اند و در ورژن بروز شده، پسماند و دورریز؟! یا اینکه این مردم‌اند که آبروی یک حکومت هستند و تعیین‌کننده سرنوشت خویش؟

با این ادبیات در مناظره‌ها جامعه به این نتیجه می‌رسد که چهل و اندی سال به آن‌ها خیانت شده و هر دو طیف به آن‌ها دروغ گفته‌اند؛ که نتیجه این بی‌اخلاقی و تندروی‌ها قهر ۶۰ درصد مردم با صندوق‌های رأی شد.

اکنون با شب‌هایی که صدای واق‌واق سگِ همسایه که عاری از فرهنگ شهرنشینی یا حتی آداب نگهداری سگ هست مواجهیم که علاوه بر ظلم بر حیوان زبان‌بسته، خواب از چشمانمان می‌رباید.

مسئله فرهنگِ مسموم دقیقاً همین است. نمی‌توانیم از جامعه‌ای که همه دزدی می‌کنند، همه دروغ می‌گویند و همه ریاکارند آدم راست‌گوی پاک‌دامن تحویل بگیریم. از کوزه همان تراود که در اوست. «الناس علی دین ملوکهم»

اگر مناظرات را دنبال کرده باشید متوجه خواهید شد که هیچ‌کدام از نامزدها نه‌تنها گشت ارشاد و سیاست‌های مربوط به آن را گردن نگرفته‌؛ بلکه حتی از شرح و بسط آن نیز طفره رفته‌اند.