شیر شتر در درمان این بیماری‌ها غوغا می‌کند

ضمیمه دانش امروز روزنامه اطلاعات نوشت: پزشکی سنتی ایرانی همه علوم نظری و کاربردی را در تشخیص، جلوگیری و درمان بیماری‌ها شامل می‌شود و جایگاه ویژه‌ای برای شیر شتر که بیشترین شباهت و نزدیکی را به شیر انسان (شیر مادر) دارد قائل است.

در منابع پزشکی سنتی ایرانی، شیر شتر به‌عنوان یک ماده بسیار مفید برای بدن با خواص درمانی و غذایی متعدد معرفی شده است. شیر شتر مدت‌ها است در ایران و کشورهای دیگر برای درمان چندین بیماری استفاده می‌شود. شیر این حیوان دارای پروتئین‌ها و پپتیدهای مهمی است که خواص تغذیه‌ای، کارکردی و بیولوژیکی دارند. مردم برخی از نواحی دنیا اعتقاد دارند که شیر شتر بسیار مقوی است و در رشد کودکان تأثیر چشمگیری دارد.

خواص فیزیکی و شیمیایی آن تا حد بسیار زیادی به کیفیت و کمیت علوفه و مقدار روزانه آبی که شترها مصرف می‌کنند بستگی دارد.

طبق منابع طب سنتی ایرانی، شیر شتر حاوی سه ترکیب چربی، پنیر و آب است، درصد چربی و پنیر موجود در آن نسبت به شیر گاو کمتر است و نسبت به شیر سایر حیوانات رقیق‌تر است.

 طبع گرم و خشک و طعمی نسبتاً نمکی دارد. عملکردهای دارویی آن شامل از بین بردن خشکی، حل‌کننده، انرژی‌زا و برطرف‌کننده انسداد، کاهش تورم‌های عمیق و سم‌زدایی از کبد است.

علاوه بر این‌ها، چندین کاربرد تغذیه‌ای و درمانی برای اندام‌های مختلف بدن ذکر شده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها کاهش التهاب، التیام زخم، بازسازی اندام‌ها، تعدیل خلق‌وخو، پالایش روده، افزایش میل جنسی، مکمل غذایی برای افراد ضعیف و سرانجام جایگزینی برای شیر مادر است. طبق پزشکی سنتی ایرانی، شیر شتر تأثیر درمانی قابل توجهی بر کبد، کلیه، طحال، مثانه، معده، روده، رحم و پوست دارد. به‌علاوه، بینایی را تقویت می‌کند، در مقابله با سرطان‌های رحم و دستگاه گوارش نقش مثبتی دارد و رشد دندان‌ها را تسهیل می‌کند.

بهترین زمان برای مصرف شیر شتر از فصل بهار تا نخستین روزهای تابستان است. بیماری که نوشیدن شیر شتر برایش توصیه شده باید معده‌اش خالی باشد و نباید پیش از نوشیدن شیر غذای سنگین خورده باشد. همچنین نباید بلافاصله پس از نوشیدن شیر بخوابد یا خوراکی دیگری بخورد. لازم است پس از نوشیدن آن کمی استراحت کند و باید از هر چیزی که موجب جامد شدن شیر می‌شود خودداری کند.

همچنین مطالعات نشان داده‌اند که شیر شتر غنی از ویتامین‌ها، مواد معدنی و پادتن ایمینوگلوبولین است.