از خدمت تا شهادت

صدای سکوت در پس موج ابرها شکسته است و قطرات باران با هیمنه ای عجیب بر زمین فرود می آید کسی حتی فکرش را نمی‌کرد که بزرگ مرد خدمت، روزگاری اینچنین فارغ از هیاهوی شهر ودر میانه ی درختان سربه فلک کشیده آرام بگیرد و آسمانی شود.

در امتداد قلم هایی که با ضربه های پر از بغض بر مدار سطرها می نشینند، در گوشه ای از خیابان نشسته ام و به صورت های ماتم زده مردم می‌نگرم که در غم از دست دادن رئیس جمهور خود جمع شده اند تا عرض ارادت خود رابرای آخرین بار به نمایش بگذارند.

نمایشی  مقتدر که در تاریخ ماندگار و زنده خواهد ماند. داستان ابراهیم روایتی از دلدادگی است که عاشق را به معشوق اش می رساند. این دلدادگی ها را فقط کسانی درک خواهند کرد که خود اهل دل باشند تاریخ چنین تمثیل هایی را از خود  کم به یادگار نگذاشته است.

ابراهیم هایی که برای گره گشایی کار مردم پیشقدم شده اند، این گره گشایی ها است که خالق سرنوشتشان را طور دیگری رقم می‌زند.

آری؛ شهادت پایان عاقبت بخیری چنین ابراهیم هایی است که برای خدمت به مردم از جان خود گذشت کردند. سید محرومان بود و عزیز دل نیازمندان، خوب می دانست که طعم محرومیت و فقر چیست و در هر کجا که پا می گذاشت بذر رحمت و محبت می کاشت و نوای عدالت سر می داد، می رفت و مردم را در دل سختی‌هاشان می دید و به عنوان رییس جمهور برای حل مشکلات مردم فرمان می‌داد.

مردم ایران در سوگ رییس جمهور شهید، حضوری ماندگار و وصف ناشدنی را رقم زدند و هر یک از طریقی اوج ارادت و قدرشناسی خود را به نمایش گذاشتند.

هزاران زن با کودکان و شیرخوارگان خود در این حضور شکوهمندانه خاک بر سر ریختند تا عزاداری کنند در شهادت «خادم ملت»؛ آنها خون گریستند و درد دل خود را در شیون های بیکران به گوش جهان رساندند، آه کشیدند، آهی که دل هر ستمکاری را لرزاند و هر ناآگاهی را آگاهی بخشید.

عزاداران آنقدر پرشمار و بی شمارند که  پس از ساعت ها تشییع، پیکر آیت الله شهید سید ابراهیم رییسی، رییس جمهور فقید کشورمان، شهید «مالک رحمتی» استاندار آذربایجان شرقی و قائم مقام پیشین آستان قدس رضوی و نیز سردار شهید سیدمهدی موسوی، رییس تیم حفاظت رییس جمهوری برای خاکسپاری به حرم رضوی نرسید.

گروه گروه مردم دراین فراغ شرکت داشتند و دولت مردان سایر کشورها نیز به احترام شهید جمهور خودشان را به این مراسم رساندند، این پاسخ تمام آن چیزی است که سید محرومان درکارنامه عملکرد خود به جای گذاشت و چه زیبا گذر کردند. هفت روز گذشته است وهنوز باور کردنش سخت است او پرواز کرد در مسیر سبزی که در حرم امام رضا پیدا کرده بود.

با رفتنش دلها ماتم زده شدند کاش راه او ادامه یابد و امید در چشمان محرومان بسته نشود…

دشمن بداند  که چنین ابراهیم هایی هستند که اجازه نخواهند داد نگاه شومی به ایران شود و تا ابد چنین نهضتی ادامه وپا برجا خواهد ماند .